Hunting and the truth

Hoofstuk 3:

Ik sloot mijn ogen en luisterde naar alles rondom me. ‘ wat hoor je?’ fluisterde hij zachtjes in mijn oor. Ik grinnikte en zei ‘ niks speciaal’ . hij zuchtte en zei opnieuw ‘ wat hoor je?’. Ik luisterde nu geconcentreerd. Toen ik het geluid van een drinkend hert opving opende ik snel mijn ogen. ‘ ik hoor een hert’ hij knikte van ja. ‘ waar?’ vroeg hij. ‘mmhhhh’ ik sloot mijn ogen opnieuw en zocht naar de plaats waar het kleine diertje zat. In het westen , bij een klein riviertje?’ hij knikte en zei ‘ ga maar’ ik moest geen twee keren nadenken toen hij dat zei, ik schoot als een pijl uit zijn armen en liep richting het hertje. Het had me niet aan horen komen en al snel smeet ik mezelf op het kleine diertje, een begon gulzig te drinken. Het hert was dus VEEL te snel leeg naar mijn goesting en ik begon in de verte rond te speuren naar andere mogelijke prooien. Ondertussen was simon er alweer bij komen staan en op zijn hemd waren enkele bloedspatjes te zien. ‘lekker gegeten?’ vraagt hij nochalant. ik keek hem droog aan en zei ‘ niet bepaald, ik wil nog’ hij moest lachen en keek naar het noorden, ik volgde zijn voorbeeld en keek ook. ‘ OOH YESS YESS’ riep ik terwijl ik richting mijn nieuwe prooi liep. Het was een grote grizzlybeer en hij rook nog beter dan het hert maar nog niet zoals mensenbloed… dus waarschijnlijk was de smaak verre van lekker, maar ik kon er mee leven.
De beer liep niets vermoedend door en plasje toen ik op een mensentempo dichterbij kwam. Ik trapte een takje plat – wat de beer gehoord had- en met zijn grote glanzende ogen keek hij me aan. ‘ wat ben je schattig’ zeg ik zacht. De beer antwoorde door een raar geluidje te maken, mijn dode hart brak. ‘sorry’ zeg ik snel voor ik mezlf op het beest stort. De beer spartelde even tegen en ik voelde hij zijn nagels braken tegen mijn stenen huid, zijn zware lichaam begon kracht te verliezen en ik voelde hoe hij met zijn laatste kracht mijn ijzersterkte lichaam van zich af wilde duwen, zonder succes. Hij schreeuwde het uit maar ook dat werd steeds minder hard naarmate ik hem leegdronk. Toen hij leeg was duwde ik het leeggedronken karkas van me af en sprong op.
Ik zag Simon nergens en ik keek rond. Plots gebeurde er iets vreemd. Ik voelde iemand, ik bedoel ik voelde dat hij of zij in de buurt was, ik had het gevoel alsof hij of zij achter me stond, ik voelde het gewoon. Traag draaide ik me om en tot mijn opluchting was het Simon. ‘ wat kijk je me nu aan?’ vraagt hij. ‘ ik..’ ik slikte even en ging toen verder, ‘ ik voelde je.’ ‘je…je voelde me?’ zei hij terwijl stond te lachen. ‘ lach niet, ik meen het , het was alsof je ergens doorliep en dat je op mijn ‘zender zat’ zijn gezicht werd ineens hard. ‘ik moet iets vertellen’ zegt hij kort. ‘kom mee’ zegt hij meteen daarna en hij pakte mijn hand vast.
Het is nu drie uur in de nacht en we zaten in een hoge boom te praten. ‘ vertel nu wat er is ‘ dring ik aan. Hij kijkt in mijn ogen en zucht even. ‘kijk..’ begon hij en hij aarzelde even. ‘ja , ga door’ zeg ik stil.’ Ik denk da je een schild bent, en dat je gave zo sterkt ontwikkeld is dat je zelfs immuun was voor me toen je nog mens was. En je voelde mij ,dat komt omdat ik je schild binnenstapte, het staat constant aan’ ‘ een schild? Constant aan? Maar waarom is het dan de eerste keer dat ik je kan voelen als je er in stapt?’ ‘ ik weet het niet, misschien kwam het door het jagen, misschien wou het schild je beschermen.’ ‘onzin, alsof mijn schild een eigen leven lijk, en wat the hell is een schild?’ hij zucht en gaat dan verder. ‘jij bestuurt het , onbewust waarschijlijk, ik denk dat je het moet leren beheersen het zou goed van pas komen’ ‘ oke , maar wat is een schild?’ ‘ iemand die immuun is voor elke gave van een andere vampier, of toch zo ongeveer, hangt ervan af hoe sterk de gave ontwikkeld is’ ik keek hem ongelovig aan. Op dat moment ging zijn gsm. TRIIINGGG. Hij nam op ‘ hallo, edward?’
Ik luisterde naar het hele gesprek, want ik kon perfect horen wat er gezegt werd. ik snapte niet wat die edward bedoelde en keek diep in d ogen van simon , en ik hoopte iets op zijn gezicht af zou kunnen lezen maar nee, pokerface, jak. Na een tijdje stond hij op waardoor de tak bewoog en bijna brak.
'wat is er'. vraag ik meteen. ' we gaan een bezoekje brengen aan onze vrienden in forks' zegt hij. ' waarom?' ' stop nu maar met zagen, we gaan terug naar huis en wachten tot de volgende nacht dan vertrekken we.' ' maar WAAROM?!'vraag ik kwaad. ' edward zijn vrouw is vorig jaar getransformeerd, en nu zegt hij dat er problemen zijn, en dat we onmiddelijk moeten komen' 'ja weet ik , ik heb het gehoord , weet je niet waarom?' 'neen, maar wat het ook is, als het gevaarlijk is breng ik je meteen weer weg' ' waarom?' ' omdat ik om je geef, julliete' ik knikte omdat ik geen zin had in een discussie. hij pakte me vast en saùen rende we weg , weg voor de zon.