Hoofdstuk 94

Aiden
‘Ben je niet bang dat ze zal weglopen?’ vraagt Jack een beetje ongeduldig.
‘Wat is er toch met jou?’ roep ik dan tegen hem.
‘Wat bedoel je?’ en hij vliegt meteen op uit zijn stoel en staat voor mijn neus.
‘Waarom doe je zo moeilijk? Is het omdat ze op Yuna aasde!’ schreeuw ik naar hem.
‘Het is een klein meisje! Ze vormt nou niet echt een bedreiging’ en ik ga ook staan.
‘Aiden alsjeblieft dadelijk ben je je stem weer kwijt’ zegt Yuna er tussen door.
‘Nee ik wil dit nu uitgepraat hebben! Wat is dat toch met jou?’ en ik kijk hem ongelovig aan.
‘Ik snap niet waar je het over hebt!’ en Jack duwt me naar achter.
In een flits staat Ben tussen ons in en hout Jack vast terwijl hij een kwade blik naar me werpt.
‘Nee ik wil hier nu duidelijkheid hebben!’ grom ik terug naar Jack.
Jack kijkt me nog steeds ongelovig aan en lijkt inderdaad niet te weten waar het over gaat.
‘Wat is dat tussen jou en Yuna?! Waarom doe je zo moeilijk over een klein meisje dat naar haar kijkt?! Je wil elke keer bij haar zijn en laat haar geen moment alleen!’ grom ik.
‘Nee wat is er met jou?!’ roept Yuna ineens en we kijken haar allemaal aan.
‘Wat bedoel je?’ vraag ik en loop naar haar toe.
‘Wat ik bedoel? Eerst denk je dat Ben een oogje op me heeft en nu Jack weer?!’ en ze loopt kwaad naar de keuken toe.
Ik zucht en ga achter haar aan. Yuna zit in de keuken op een stoel en ik hoor dat Jack en Ben het huis verlaten.
Ik ga ook op een stoel bij Yuna zitten en ze kijkt me boos aan. Eerlijk gezegd weet ik niet eens wat ik hier op moet zeggen. Ben ik jaloers? Of komt het gewoon door alles wat er is gebeurd?
‘Waarom doe je zo?’ fluistert ze dan.
‘Ik weet het niet’ zeg ik schor en sta op van de tafel.
Yuna komt bij me staan en slaat haar armen om me heen. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en sluit mijn ogen.
‘Ik… sorry het werd me even te veel’ fluister ik en omhels haar.
‘Ik snap het wel. Het zal ook wel niet makkelijk voor je zijn zo’ en ze geeft me een kus.
‘Morgen zien we wel wat we met Alana doen’ zeg ik en laat haar weer los.
Yuna knikt en loopt dan de keuken uit.

Na een paar uur komen Ben en Jack weer binnen gelopen en Ben kijkt me serieus aan.
‘Hoe gaat het hier?’ vraagt hij en gaat zitten.
‘Ik heb gepraat met Yuna, ze ligt al even op bed. En ik wil mijn excuses aan je aanbieden Jack. Ik had niet zo tegen je mogen doen’ ik sta op en loop naar Jack toe.
‘Het geeft niet man, ik zou het zelfde hebben gereageerd’ en we schudden elkaar de hand.
‘Wat hebben jullie in de tussentijd gedaan, jullie zijn lang weg geweest’ en ik ga weer zitten.
‘We zijn gaan jagen’ zegt Ben maar kijkt niet op van zijn boek.
Je zou bijna zeggen dat hij al zijn boeken al heeft gelezen maar toch blijft hij me steeds verbazen.
‘Al enig idee wat we met Alana gaan doen?’ vraagt Jack en gooit nog wat hout op het vuur.
‘Ik weet het niet. We kunnen haar niet zomaar buiten zetten’ zeg ik bedenkelijk.
‘Nee dat kan niet. Stel dat ze weer wat elfen aanvalt’ zegt Jack en ik werp hem een kwade blik toe.
‘Wat dacht je er van om haar ouders te gaan zoeken?’ vraag ik dan.
‘Hoe wil je dat doen? Je weet niet eens waar je moet beginnen. Ze weet zelf niet eens waar ze zijn’ zegt Ben en legt zijn boek weer weg.
‘Misschien is het slim om te beginnen met vragen hoe haar ouders er uit zien en wat er is gebeurd. Dan kunnen we kijken om ze te gaan zoeken’ zegt Jack.
‘Ja dat is wel een goed idee. Dan kunnen we nog aan anderen vragen of ze met ons mee gaan zoeken’ zeg ik en sta op van mijn stoel.
‘Wat ga je doen?’ vraagt Jack en vliegt overeind.
‘Ik ga slapen. Morgen zien we wel weer verder. Ik ben moe!’ roep ik gapende en loop weg.