Hoofdstuk 92

Aiden
‘Zullen we gaan?’ vraagt Jack en hij springt meteen op.
Ik kijk op van de kaart en knik dat het goed is. Ik breng nog even snel de kaart naar boven en loop dan achter Jack aan het huis uit.
‘Het word wel weer eens tijd dat we gaan jagen’ en Jack schiet het bos in.
Ik zucht en ga dan achter hem aan. Het is inderdaad al een paar dagen geleden dat we zijn gaan jagen.

‘Wat dacht je van die daar’ fluistert Jack en wijst naar een paar kampeerders beneden ons.
Ik knik hongerig en voel mijn hoektanden aan de binnenkant van mijn mond.
‘Zit je nou te kwijlen?’ fluistert Jack en kijkt me lachend aan.
Ik rol met mijn ogen en veeg het gif van mijn mond af. Een grom ontsnapt uit mijn mond en Jack geeft me een tik op mijn hoofd.
‘Je jaagt ze weg, alweer!’ gromt hij terug.
Ik moet me echt inhouden of ik val hem nog aan. Ongeduldig ga ik op een andere tak zitten maar wil eigenlijk nu al gaan.
‘Ja nu!’ sist Jack en laat zich uit de boom vallen.
Verbaast kijk ik om me heen en laat me dan ook naar beneden vallen.
De kampeerders hebben niets in de gaten en ik grijp een van hen vast. De heerlijke geur van de man dringt mijn neus binnen en ik zet mijn tanden in zijn nek. De man trilt van angst maar dat stopt al snel. Hij word slapper en ik laat hem op de grond vallen. Jack is ook al klaar en we gaan weer richting huis.

We zijn nog maar een paar bomen van het huis verwijderd wanneer ik iets tussen de struiken zie zitten. Ik stoot Jack aan en hij ziet het ook zitten.
‘Wat is dat?’ fluistert hij.
Ik haal mijn schouders op en ga wat dichter naar het ding toe. Dan zie ik dat het een mens is en het kijkt ergens naar. Ik volg haar blik en zie dat ze naar Yuna kijkt die Midnight naar binnen brengt. Een grom ontsnapt uit haar mond en ze klauwt haar handen.
‘Ze is een vampier’ sist Jack. ‘We moeten iets doen!’
Het meisje sluipt tussen de stuiken door steeds dichter naar het huis en dus ook dichter naar Yuna toe. Ik kan hier niet blijven zitten en niets doen en laat me dus uit de boom vallen en grijp het meisje vast. Met twee handen druk ik haar tegen de grond en kijk in haar bloedrode ogen. Bang kijkt ze me aan maar ik kan haar niet los laten. Wie weet wat ze dan gaat doen.
‘Wat moet je hier?’ gromt Jack en komt er bij staan.
‘Laat me los! Ik heb je niets gedaan!’ piept ze zachtjes en bijna onverstaanbaar.
‘Waarom zouden we je los laten?’ gromt Jack weer.
‘Ik wilde… Ik wou…’ stottert ze.
‘Je wilde haar hebben is het niet?!’ en Jack wijst richting het huis.
‘Nee.. Ja.. ik bedoel…’
‘Dan ben je hier aan het verkeerde adres!’ onderbreekt Jack haar en drukt haar nog harder tegen de grond aan.
Het meisje kijkt me bang aan en er komen tranen in haar ogen. Ze begint te trillen. Niet van woede of zo maar van pure angst.
‘Jack! stop!’ schreeuw ik schor en wil hem bijna aanvliegen.
‘Wat?’ roept hij verbaast en hijgend van zijn uitbarsting.
‘Zie je dan niet wat je doet? Kijk nou naar haar! Ze is bang van je! Waarom doe je zo? Oké ik weet dat ze op Yuna aasde maar toch? Moet je dan echt zo tegen haar doen?’ roep ik dan.
Verbaast blijft Jack met zijn handen in de lucht staan. Het is eigenlijk wel een grappig gezicht maar op dit moment kan ik er niet om lachen.
‘Wat wil je dan met haar doen?’ roept hij en loopt heen en weer.
‘Waar zijn je ouders?’ vraag ik dan aan haar.
‘Weet ik niet’ fluistert ze en begint te huilen.
‘Zie je nu wat je hebt gedaan? Je hebt een kleine vampier aan het huilen gemaakt! Is dat wat je wil?’ roep ik tegen hem.