Hoofdstuk 90

Aiden
Yuna loopt naar de stallen en ik blijf met Ben en Jack achter. Zoals altijd zit Ben weer in de boeken weg gedoken en Jack zit bij het vuur te spelen met wat hout.
Tja, en wat moet ik nu? Ik snap best dat Yuna even alleen wil zijn maar zelf heb ik Naur ook al een tijdje niet meer gezien en besluit om toch maar naar de stallen te gaan.

Ik sta op en loop naar buiten. Het regent en dus ga ik snel naar de stallen toe. Ik sluit de deur achter me en Yuna kijkt me een beetje boos aan. Ik schud mijn hoofd en loop naar Naur toe. Zachtjes aai ik hem over zijn kop en hij gromt tevreden. Ik maak zijn staldeur open en stap naar binnen. Naur gaat op de grond liggen en is duidelijk blij om me te zien. Ik loop zijn hok uit en haal een baal stro om de bodem weer op te vullen. Daarna maak ik zijn drinkbak schoon en vul die me water. Dan nog snel een baal hooi er bij en dat is ook weer klaar. Ik ga met mijn hand over zijn rug en vleugels heen en zie dan aan mijn hand dat hij behoorlijk vies is. Ik leid Naur naar buiten waar hij rustig op mij wacht. Ik vul een emmer met sop en pak wat sponsen en een aantal doeken aangezien hij niet in een keer droog zal zijn.
‘Wat is er aan de hand?’ hoor ik Yuna zeggen en ze komt naar me toe gelopen.
‘Ga je Naur wassen?’ vraagt ze dan.
Ik knik hevig ja en loop met de spullen naar buiten. Yuna loopt achter me aan naar buiten.
‘Zal ik je helpen?’ vraagt ze.
Ik gebaar dat het goed is en zet de emmer naast Naur op de grond. We pakken allebei een spons en beginnen met zijn kop en nek in te zepen.

Als Naur helemaal ingezeept is gaan we naar een meer dat dicht bij het dorp ligt. Daar gaat hij het water in en spoelt zich helemaal schoon. Naur komt het water weer uit en Yuna en ik maken hem helemaal droog met de doeken. Tevreden vliegt hij wat rond terwijl Yuna en ik weer terug lopen om alles op te ruimen. Yuna raapt de sponsen en de emmer op en ik hang de doeken weer te drogen in de stallen.
‘Naur is wel heel erg blij dat hij weer schoon is’ lacht Yuna en helpt me nog even met de rest.
‘Ja bedankt daar voor’ komt er zacht en schor uit mijn mond.
‘Ik denk dat je dat nog maar even moet laten’ zegt Yuna geschrokken.
Ik knik dat het goed is en samen lopen we weer naar binnen. Ik ga in een van de stoelen zitten en Yuna haalt wat te eten in de keuken. Dan bedenk ik me ineens dat ik ook al een paar dagen niet meer ben gaan jagen.
‘We gaan morgen wel een keer jagen’ zegt Jack die al in de gaten heeft waar ik aan dacht.
Ik knik dat het goed is en zoek dan ook iets om te gaan doen.
‘Al plannen voor morgen?’ vraagt Ben aan Yuna.
Ze verslikt zich weer bijna in haar eten en schud dan hevig nee. Jack moet lachen en gaat dan ook in een stoel zitten.
‘Zullen we morgen de omgeving gaan verkennen?’ vraagt Jack aan Yuna.
Met grote ogen kijkt ze hem aan en weet niet wat ze moet zeggen. Ik werp hem een kwade blik toe en Jack krimpt ineen.
‘Wat dacht je er van om met z’n alle te gaan? Onze draken willen ook wel wat beweging hebben en dan hoeft er niemand achter te blijven’ stelt Ben voor.
Ik knik instemmend en ook Yuna vind dit een beter idee. Helaas vind Jack het wat minder maar besluit uiteindelijk dat het ook goed is.

‘Ik ga maar eens naar bed’ zegt Yuna na een lange tijd.
Ik kijk naar buiten en het is al donker geworden. Ik knik dat het goed is en ga zelf ook mee naar boven. Jack en Ben blijven nog beneden maar zullen ook zo naar bed gaan.
‘Ik vind het fijn dat jullie morgen allemaal mee gaan. Ook voor de veiligheid en zo’ zegt ze en kleed zich om.
Ik knik een keer en kleed me dan ook om. Ik geef Yuna een kus en stap dan in bed. Yuna lacht een keer en kruipt dan ook in haar bed.
‘Morgen zien we wel verder’ zegt ze en begint te gapen.
Ik zucht tevreden en sluit mijn ogen. Inderdaad, morgen zien we wel weer.