Hoofdstuk 85

Yuna
Jack en ik lopen naar buiten en het begint in de lucht te flitsen.
‘Laten we de draken eerst maar binnen zetten’ zegt Jack die iets sneller begint te lopen.
Gelukkig regent het nog niet en is het niet ver. Als we de draken binnen hebben vind Xena de onweer toch wel spannend dus besluit ik zo nog even terug te gaan om te kijken hoe het gaat.
Als we weer naar buiten lopen begint het toch zachtjes te regenen. Nu ben ik degene die sneller gaat lopen omdat ik geen zin heb om helemaal nat te worden.
Midnight staat als ongeduldig te wachten en loopt me bijna omver als ik met hem de stal in loop. Jack staat met een grijns toe te kijken terwijl hij de stal deur achter me dicht doet.
‘Gelukkig help je zo goed’ zeg ik lachend.
‘Zeker zonder mij was het je niet gelukt’ zegt hij trots. Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd.
Ik gooi nog wat hooi in de stal en als ik bezig ben met water geven kijkt Jack verschrikt op.
‘Wat is er?’ vraag ik. Zonder dat hij daar antwoord op geeft zegt hij dat ik hier moet blijven.
Voordat Jack de stal uit rent botst hij bijna tegen het kleine meisje op, Noah als het goed is.
‘Blijf maar bij Yuna’ zegt hij snel tegen haar en rent de stromende regen in.

Noah kijkt me huilend aan en weet niet wat ze moet doen. Ik laat langzaam de emmer met water op de grond zakken en voordat ik naar haar toe loopt schiet er een flits voorbij en dan een harde klap. Het meisje duikt in een en begint nog harder te huilen.
Ik loop naar haar toe en ga op mijn hurken zitten. Ze kijkt me even aan en slaat dan haar armen om mijn nek. Ik til haar op en doe snel de deur dicht, dat scheelt misschien een beetje. Ik ga op een van de hooibalen zitten die dicht bij Midnight staat en hou Noah dicht tegen me aan. Na een paar minuten hoor ik dat haar gehuil minder wordt en dat er een klein beetje wordt gelachen. Midnight staat met zijn hoofd onze kant op zodat ze hem kan aaien en hij snuffelt nieuwsgierig in haar gezicht.

Dan wordt de deur open getrokken en staat Ben te hijgen. Ik kijk hem bang aan.
‘Wat is er aan de hand? Jack was ineens weg’ zeg ik als Ben naar ons toe komt en bezorgt naar Noah kijkt.
‘Laten we het er op houden dat het niet helemaal goed is gegaan. Maar nu is het goed, hoop ik’ het laatste zegt hij zachtjes.
Voordat ik verder kan vragen praat hij al weer verder.
‘Het is beter als jullie naar binnen gaan’ zegt hij terwijl hij de kaarsen in de stal uitblaast en de deur open houd. Ik knik een keer en loop achter Ben aan. Eenmaal binnen zitten de man en vrouw te praten, nou ja het is meer ruzie maken. Zodra Noah de stem van haar vader hoort drukt ze zich nog harder tegen me aan.
‘En dan is die elf ook nog bij mijn dochter!’ roept de man kwaad. Daar ga ik dus echt niet bij zitten. Ben loopt voor me uit de keuken in en ik besluit hem te volgen. Ik zet Noah op een stoel en ga naast haar zitten.
‘Wat is er? En waar is Aiden?’ Ik schrik als ik Aiden niet zie.
Ben zucht een keertje ‘Ze hebben elkaar letterlijk bij de keel gegrepen. Aiden is buiten westen maar het komt goed. Jack heeft hem naar boven gebracht’ zegt hij zachtjes
Mijn mond zakt open en ik ren de keuken uit, de trap op. Zachtjes doe ik de deur open en moet eerst een paar kaarsen aandoen voordat ik iets zie. Aiden ligt op bed en zijn nek/keel is volledig blauw. Ik ga voorzichtig met mijn vinders over zijn nek, Aiden reageert niet. Ik voel dat de tranen over mijn wangen lopen. En wordt langzaam boos. Ik ben dit zo zat, er was niks aan de hand en nu dit weer. Ik druk een kus op zijn wang en loop de kamer uit. Ik loop stil de trap af en zie dat alleen Noah nog in de keuken zit. Ze kijkt me hoopvol aan terwijl ze naar de kamer kijkt waar nog steeds veel geruzie uitkomt.
Ik zucht een keertje om niet zelf in schreeuwen uit te barsten. Toch ga ik op het geschreeuw af. ‘Hij zal zeker nog wel leven?’ vraagt de man. Dit is de druppel.
‘Hoe kunt u dit nou doen bij iemand die veel voor u en uw gezin betekent!’ roept ik boos.
‘Misschien heeft het wel met jou te maken!’ snauwt hij terug. Ik begrijp nu wat Aiden doormaakte en waarom hij na een tijdje is weg gegaan toen we bij mij thuis waren.