Chapitre Neuf

Ines Leveque

Met een zucht sta ik op als de bel gegaan is van mijn laatste les. Ik heb nog drie kwartier en dan word ik op m'n werk verwacht. Het zit me nog steeds niet lekker dat ik nog steeds een soort van ruzie heb met Amelia. Het is niet de eerste keer, maar het is nooit leuk. Ze heeft me de hele ochtend genegeerd, en ook niet geluisterd naar wat ik zei. Toen ik daarstraks bij de kluisjes was, hoorde ik haar weer met Luca praten, en ze gaat gewoon doodleuk met hem uit vanavond. Ik weet nu al dat het niet zo leuk gaat worden voor haar. Die vrienden van Luca, en hij zelf kennen geen grenzen met drinken, en ik weet niet wat voor een ander spul daar nog aan te pas komt. Een ding weet ik zeker, en dat is dat Amelia straks toch weer terug komt. Ik ken haar ondertussen al lang genoeg. Ik prop de boeken in mijn kluisje en werp een snelle blik op de klok. Ik heb nog 40 minuten.

Ik loop langs de Starbucks die op de hoek van m'n werk ligt. Eens kijken of Tom er is. Ik wandel naar binnen en kijk achter de toonbank. Er staan twee dames, maar ik zie Tom niet. Jammer! Dan ga ik maar weer. Ik loop weer naar buiten en kijk het kruispunt rond. Het staat er nogal vast omdat er zoveel verkeer is. Vluchtig kijk ik links en rechts, maar als het verkeer dan toch niet rijd, kan ik net zo goed gewoon overlopen. Op m'n gemakje loop ik verder naar kantoor en ondertussen check ik m'n mobiel nog even. Ooh! Ik hoef eigenlijk pas over 15 minuten hier te zijn. Hannah zal er vast dan nog niet zijn. In alle rust hang in mijn jas op en zet me aan m'n bureau neer. Ik leun even naar voren, om het kantoor in te kijken, maar ik zie meneer Payne niet zitten. Jammer. Na een tijdje is Hannah er ook en heeft ze weer een heleboel te vertellen. Gelukkig heeft ze genoeg te vertellen, want ik heb toch niks te doen. Dit is toch eigenlijk best wel een stomme baan, behalve dan Hannah en de baas, die er overigens nog steeds niet is. Mis ik hem nou serieus? Dat is pas echt stom.
"Aarde aan Ines!", zegt Hannah die met haar handen voor m'n neus zwaait. "Waar zit jij met je gedachte?"
"Bij Amelia", lieg ik zodat ik snel kan antwoorden.
"Amelia? Waarom?"
"Ja, ik heb ruzie met haar", lieg ik. Of ja, het is niet gelogen, het is de waarheid, maar dat ik daar zonet aan dacht, dat is wel gelogen. Maar, ach, dat doet er nu niet toe!
"Oh, wat is er dan aan de hand?"
"Ik vertrouw Luca gewoon niet", zucht ik.
"Dat weet ik ondertussen al", lacht Hannah.
"Ze moet zelf maar inzien dat het een slechte jongen is. Zolang ze mij maar niet lastig valt met dat kleffe gedoe, en dat hij o zo heilig is"
"Jij wilt Amelia echt niet met een bad boy, he", lacht Hannah weer.
"Nee, ik zie Amelia meer met een lieve volwassen jongen, een gentlemen, die een succesvolle baan heeft, zodat er tenminste wat terecht komt van zijn leven, en die genoeg in hun relatie stopt, en haar niet alleen voor de seks wilt. Oh, en die zich niet de lazarus zuipt als hij voor de zoveelste keer uit gaat. Is dat teveel gevraagd? Ik vraag het niet eens voor mezelf, maar voor m'n beste vriendin. Dan heeft ze dat toch wel verdiend?", vraag ik.
"Je bent echt te goed voor deze wereld, schat", lacht Hannah.
"Nah", schud ik m'n hoofd. We praten nog wat verder, en doen ondertussen nog wat werk.

Die avond is Amelia niet thuis gekomen, dus ik denk dat ze weer eens bij Luca blijft slapen. De zoveelste keer. Waarom ziet ze het zelf nou niet eens in? Ongeïnteresseerd zap ik wat, maar nergens is iets leuks op tv. Er zou best een leuke film opkomen volgens mij.
"Ben je die stomme film aan het kijken?", hoor ik Amelia ineens vragen als ze binnen komt. Ik werp snel een blik op de klok. Het is kwart voor 10. Komt die ook nog eens thuis. Ik zucht geïrriteerd.
"Dus? Wat is met jou aan de hand? Ben je chagrijnig? Ik dacht dat je het wel gezellig had met Luca", vraag ik bot.
"Pff. Vraagt hij of ik mee ga, gaat hij alleen maar zuipen met die vrienden van hem, die net zo erg zijn als hem. Gaat hij ineens weg om met een andere jongen te praten, zit ik daar tussen z'n dronken vrienden. En als ik dan naar Luca toe wil lopen, stuurt hij me weg", zegt de boos op Luca.
"Oke. Dat was te verwachten", reageer ik.
"Hij kan opflikkeren met die vriendjes van hem", zegt Amelia boos.
"You go girl!" Ik gooi m'n hand in de lucht ten teken dat ze het goed gezegd heeft. Ik hoor Amelia lachen en ik draai me om. Nu moet ik ook lachen.
"Wil je die film nog kijken?", vraagt Amelia als ze naast me neer ploft met een bakje yoghurt.
"Nee lijkt me niks", zucht ik. "Heb jij nog een optie?"
"Heb je niet gisteren een aantal films op je laptop gedownload?", herinnert Amelia me.
"Ooh! Ja! Dat ik daar niet meer aan gedacht heb", zeg ik. Ik spring op en haal m'n laptop erbij.
"Wat zou je toch zonder mij moeten?", lacht ze.
"Wat zouden we toch zonder elkaar moeten?" We geven elkaar een stevige knuffel en ik weet dat alles weer goed is tussen ons. Gelukkig! Ik hoop alleen dat ze niet weer overstag gaat als Luca weer komt slijmen.