Hoofdstuk 41

“We gaan zo meteen een paar testjes doen, als daar de uitslag van binnen is dan vertellen we het jullie” zegt Branco. “Ik leg nu eerst even een infuus aan” zegt Kim, ik kijk bang “Zal ik zeggen als ik prik?” vraagt Kim. Ik schud mijn hoofd “nee, doe maar niet” zeg ik, Daan draait mijn hoofd van de infuusspuit weg en hij laat zijn hand op mijn hoofd liggen. Daan is tegen mij aan het praten en wil dat ik antwoord geef, ik voel iets in mijn arm prikken en daarna zegt Kim "klaar, we gaan via de infuusnaald wat bloed afnemen en Branco prikt zo je suiker" zegt Kim Ik zie dat Branco er aan komt lopen “heb je al weleens suiker moeten prikken?” vraagt hij “Ja” zeg ik en ik kijk weer naar Daan, Branco zet een kapje op mijn vinger en duwt op het blauwe vierkantje bovenop. Ik voel een snelle prik in mijn vinger en Branco knijpt wat bloed in een buisje, ik zie dat Daan naar mij kijkt “Mijn benen tintelen” zeg ik en ik hoor dat mijn al iets harder is als straks. Daan kijkt naar Branco “is dat een goed teken?” vraagt Daan “Ja, dat betekent dat het bloed er steeds beter door heen gaat stromen” zegt Branco. Branco loopt weg en Daan geeft me een kus, ik zie dat Daan zijn telefoon pakt en daar druk mee bezig is dus doe ik mijn ogen even dicht. Als ik mijn ogen weer open na 15 minuten zie ik dat Daan bij de deur staat “Wat doe je?” vraag ik aan Daan, Daan komt naar me toe dan vraagt Daan “wat je aan het doen was” zeg ik “ik keek of Marjon en de jongens er aan kwamen” zegt Daan en hij gaat op het randje van het bed bij mij zitten “Gaat het weer met je benen?” vraagt Daan en net op dat moment komen Marjon en de jongens er aan lopen, als ze een stoel hebben gepakt en erbij zijn komen zitten zie ik Marjon nerveus rondkijken "Marjon wat is er" vraagt Daan, ik zie dat Marjon naar Rein kijkt en tranen in haar ogen heeft. Ik knijp Daan in zijn hand en schud mijn hoofd, ogen "nou ze kan niet zo goed tegen het ziekenhuis haar moeder heeft hier ook gelegen en is bijna dood gegaan dus heeft ze het niet met ziekenhuizen vooral niet met deze afdeling" zegt Rein en hij geeft Marjon een kus. Ik ben best wel bang en ik merk dat Marjon mijn hand vastpakt, "meis je bent me alles ik zal er altijd voor je zijn en je bent hier in goede handen je bent me beste vriendin voor altijd ik zal je nooit meer laten gaan" ik zie dat er een traan over haar wang rolt en ik knijp zachtjes in haar hand "niet huilen ik laat jou ook nooit meer gaan en je bent ook mijn best vriendin voor het leven" Marjon veegt snel haar tranen uit haar gezicht en Rein pakt haar andere hand vast, ik laat haar hand los en ik zie dat Kim binnenkomt lopen "eum sorry ik wil niet vervelend zijn maar er mogen maar twee mensen bij haar aan het bed zitten" zegt ze "okj ik ga wel weg Owen Nils komen jullie mee" zegt Rein "ja tuurlijk" zeggen Nils en Owen ik koor. “Dan komen jullie straks maar, dan stuur ik Daan en Marjon gewoon weg” zeg ik en er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht, Kim komt naast me staan “De uitslag is binnen” zegt Kim. Daan pakt mijn hand steviger vast en ik voel dat Marjon mijn hand ook weer vastpakt “Cindy, je hebt waarschijnlijk suikerziekte” zegt Kim “We willen je vannacht en morgen nog even hier houden” zegt ze er snel achteraan en ik kijk naar Daan en daarna naar Marjon, ik voel weer een traan over mijn wangen voelen en Daan veegt hem weg. “Ik wil nog wel heel even jou bloeddruk meten” “is goed” zeg ik, Ik krijg een band om mijn bovenarm en ik laat Daan zijn hand los. Marjon loopt de kamer uit en Owen komt de kamer ingelopen "ze weten waarschijnlijk wat ze heeft" zegt Daan “Wattan?" vraagt Owen op een manier waardoor hij me iedere keer weer aan het lachen krijgt “ze denken suikerziekte” zeg ik zacht “wat?maar? huh” zegt Owen, hij pakt een stoel en gaat naast Daan zitten. “Hoe kun jij suikerziekte hebben?” “I don’t know” zeg ik “Kan toch alleen als je dik bent?” vraagt Owen “Blijkbaar niet, of ik moet dik zijn” zeg ik “Nope, dat is het niet” zegt Owen “Je begint moe te worden of niet?” vraagt Daan “beetje” zeg ik, ik hoor Daan zijn mobiel afgaan “Marjon vraagt of ik meega om jou spul bij jou thuis te gaan halen” zegt hij en hij kijkt mij aan “Gaan jullie allemaal anders maar, aan mij heb je nu toch niks” zeg ik en ik begin te gapen “Ik vraag wel of Owen of Rein hier wil blijven, dan kun jij slapen en is er toch iemand bij je” zegt Daan “Dat hoeft niet” zeg ik “Jawel, ik ga jou niet alleen laten” zegt Daan en ik zie dat hij weer tranen in zijn ogen heeft. Ik probeer te gaan zitten maar ik val weer terug op bed, Ik klop op mijn bed “Daan kom eens” Daan buigt over me heen en ik sla mijn armen om zijn nek “Het komt allemaal wel goed, door Daniëlle, pap, mam en Jullie blijf ik het positief inzien” zeg ik en ik geef hem een kus. “Gaan jullie nou maar gewoon” ik zie dat Daan nog steeds niet wil gaan “Dan kun je meteen nog even een foto maken van Daniëlle” zeg ik en geef Daan nog een kus “en nou wegwezen” zeg ik en ik begin te lachen. Daan en Owen staan op, Daan geeft mij nog een kus en lopen daarna de kamer uit. Ik voel mijn ogen zwaarder worden en ik val in slaap. Als ik wakker word kijk ik recht in de ogen van Rein en schrik ik “Rustig maar Cindy, ik ben het maar” zegt Rein, Rein pakt zijn mobiel “Wat heeft iedereen met zijn mobiel?” vraag ik “ik zou Daan sms’en als je wakker was” zegt Rein, ik sla mijn ogen neer. Ik hoor van alles op de gang en zie Daan de kamer in lopen “ben ik weer” zegt Daan vrolijk “en nu ga ik niet meer weg, tenzij het van je moeder moet” zegt Daan “Niks tegen mijn moeder” zeg ik lachend. Daan pakt een stoel en komt weer bij me zitten "je moeder zei dat ze zo ook kwam" zegt Daan "hoe gaat het eigenlijk met je benen?" Vraagt Daan "goed, ik voel ze weer" zeg ik, Kim en mam komen binnengelopen "hoe kan het dat Cindy haar benen niet voelde?" Vraagt Daan aan Kim "waarschijnlijk een combinatie van het flauwvallen en het hart dat het bloed niet goed rondgepompt kreeg" zegt Kim en ik zie dat mam en Daan bang kijken "angsthazen" zeg ik