Last 18.

'En toen kwam de eenhoorn na lang gezocht te hebben eindelijk bij Nando's aan, maar toen kwam er nog een kip bij en toen kregen de eenhoorn en de kip ruzie om wie er naar binnen mocht en wie niet. Al was het erg raar dat de kip naar Nando's wou, aangezien ze daar kip verkochten om op te eten' net toen ik een hele verhaallijn in mijn hoofd had onder brak een schreeuw mijn inspiratie. Ik had nooit geweten eigenlijk dat ik een heel verhaal zo kon verzinnen, maar dat doet er nu even niet toe. Ik was even op het bed gaan zitten aangezien ik een beetje moe was geworden van het staan. Ik voelde hoe mijn maag knorde. Misschien was het toch niet zo'n goed idee geweest om een verhaal te beginnen over een lange zoektocht naar eten. Ik had al een beetje honger, maar het gepraat over Nando's had dit gevoel verdubbeld. Ik snelde naar de deur en legde mijn oor er tegen. De schreeuw die net mijn verhaal had onderbroken galmde na in mijn hoofd. Ik begon de stem te herkennen, maar het bleef een beetje onduidelijk. Na lang nagedacht te hebben wist ik van wie die schreeuw was geweest. Mijn ogen werden groot en snel haalde ik de deur van het slot en deed de deur klink omlaag om zo uit de kamer te komen. Een bange Harry keek afwezig voor zich uit en ik rende naar hem toe. Ik ging naast hem zitten en legde voorzichtig mijn hand op zijn rug. Hij schrok even en zijn lichaam rilde.
'Ik ben het maar' zei ik sussend. Harry draaide zich naar mij toe en zijn groene ogen boorde in de mijne. Zijn ogen stond dof en droevig en zijn gezicht leek bleker dan normaal.
'Je zier eruit alsof je een geest hebt gezien, man!' Zei ik geschrokken bij het zien hoe bleek hij uitzag. Hij zei niets en bewoog ook niet, alleen zijn ogen staarde me afwezig aan.
'Gaat het wel goed?' Vroeg ik maar, ik wist niet wat ik anders moest doen. Harry deed zijn mond open om iets te zeggen, maar sloot deze weer vrij snel zonder een woord te hebben uit gebracht. Hij leek naar de juiste woorden te zoeken en ik liet hem maar even na denken. Zwijgend en nieuwsgierig wachtte ik af voor wat Harry ging zeggen. Hij ademde diep in en uit en deed zijn mond weer open, dit keer met een beter resultaat.
'Ik heb net mijn stem iets horen zeggen, terwijl ik niets had gezegd' zei Harry met een trillende en schorre stem. Niet begrijpend keek ik hem aan en hij schudde kort zijn hoofd.
'Laat maar' zuchtte Harry. Hij leek weer een beetje zichzelf terug te worden inplaats van een pop die in shock was.
'Wacht eens... Hoe kom jij hier?!' vroeg Harry verbaasd. Nu was het mijn beurt om mijn mond open en weer dicht te doen zonder er ook maar enig geluid door te laten.
'Geen idee eigenlijk' bekende ik eerlijk naar een tijdje. 'Ik denk toen de kast was begonnen met bewegen dat ik uit een reflex de deur op slot had gedraaid en dat dat niet echt bij me door gedrongen was.' legde ik uit. Best dom eigenlijk, de hele tijd kon ik gewoon uit de kamer komen.Harry grinnikte even en ik zuchtte opgelucht. Hij kon gelukkig nog lachen, nou ja lachen? Iets wat erop leek in ieder geval. Net toen de sfeer iets minder gespannen werd sprong het licht weer uit en ik sprong op. Bang liep ik wat op en neer op zoek naar een lichtknop. Gerammel klonk van kort bij en ik kreeg een pijnlijke steek in mijn knie. Mijn gezicht vertrok even van de pijn, maar dit verdween weer snel toen Harry schreeuwde en het licht weer aan ging. Verbaasd keek ik voor me. Blijkbaar was het gerammel van de kast geweest en de pijnlijke knie kwam doordat ik er tegen aan was gelopen. Harry staarde zonder te knipperen voor zich uit en leek niet meer te ademen. Even dacht ik dat hij dood was totdat hij razend snel op stond en naar de badkamerdeur snelde om weer op deze te slaan.
'Louis doe open!' Schreeuwde hij boos. Ik werd een beetje bang van hem en zette een stap achteruit.
'Alsjeblieft' fluisterde Harry gebroken.

One free, Two to go ^-^.
If they ever get free...