Last 11.

Ik keek Liam bozig aan. Eerst wou hij nog dat iedereen bij elkaar bleef, toen werd hij kwaad omdat Niall naar de keuken was gegaan en nu liet hij Louis zo maar naar de badkamer gaan.
'Waarom deed je dat?!' Schreeuwde ik naar Liam.
'Omdat ik zag dat Louis even tot rust moest komen, en dat zou niet lukken als wij de hele tijd om hem heen stonden' legde Liam rustig uit. Doordat Liam zo rustig reageerde werd ik alleen nog kwader.
'Er gebeuren hier de hele tijd rare onverklaarbare dingen en dan stuur je Louis in zijn eentje weg!' Schreeuwde ik naar hem. Liam wachtte rustig af totdat ik gestopt was met schreeuwen.
'Ik heb je al uit gelegd waarom ik Louis naar de badkamer heb laten gaan, en die dingen zijn trouwens allemaal verklaarbaar. Alles is verklaarbaar.' Zei Liam op een rustige toon. Hoe kon hij zo rustig zijn als de gene waar van hij hield zoek was?
'O ja?! Hoe verklaar je dan die briefjes en de verdwijningen en het licht?!' Schreeuwde ik in Liam' gezicht. Hij stond even mrt met zijn mond vol tanden. Je kon bijna zijn hersens horen kraken om dit verklaarbaar te maken. Aan Liam' ogen te zien wist hij een antwoord. Nieuwsgierig wachtte ik af en ik hoopte dat hij gelijk zou hebben. Net toen Liam zijn mond open deed vloog er een deur open. Geschrokken draaide ik me om en keek in de blauwe ogen van....
'Sorry ik had niet moeten weg lopen' zei Niall waarna hij naar zijn voeten.
'Het maakt niet uit we zijn allang blij dat je terug bent' zei ik een beetje afwezig. Ik keek de hele tijd naar de deur van de badkamer. Ik had een raar gevoel in mijn buik dat me vertelde dat daar iets niet klopte. Ik slikte even wat was er toch met me aan de hand? De deurklink ging langzaam naar beneden en ik haalde opgelucht adem, maar toen de deur klink weer omhoog ging zonder dat er verdere bewegingen bij de deur kwamen werd ik weer zenuwachtig en het gevoel in mijn buik werd erger. De deurklink ging paniekerig op en neer en ik hoorde Louis schreeuwen. Nee nee er mocht niets met hem gebeuren. Ik zou er alles aan doen om Louis te redden. Ik rende zo snel ik kon naar de deur en begon ook aan de deurklink te rammelen, maar ook bij mij kwam er geen beweging in.
'Verdomme!' Schreeuwde ik tegen de dichte deur en ik bonkte met mijn vuist op de deur.
'Louis?! Louis kun je me horen?!' Riep ik hard. Geen reactie.
'Jezus Harry wat ben je toch allemaal aan het doen?' Hoorde ik Niall' stem vragen. Ik draaide me kwaad om en Niall sprong geschrokken naar achter
'Dankzij iemand hier zit Louis vast!' Riep ik terwijl ik even naar Liam keek. Liam trok wit weg en liep nu ook naar de deur en voelde aan de klink. Liam begon te ijsberen wat me nog zenuwachtiger maakte.
'Als ik en Zayn verder gaan zoeken naar Danielle en Perrie dan blijven jullie twee hier. Misschien zitten Perrie en Danielle ook vast in zijn helemaal in paniek geraakt' legde Liam uit. Ik zag de pijn in zijn ogen. Hij wou zijn vriend helpen, maar op dit moment was dit het handigste om te doen. Ik knikte even kort. Het zou wel even handig zijn dat ik even bij Liam uit de beurt was. Als er toch iets ergs met Louis was gebeurd zou ik het hem nooit vergeven. Niall kwam naast me staan en Zayn en Liam gingen verder met de zoektocht.
'Louis alsjeblieft reageer!' Schreeuwde ik zonder enig resultaat. Niall begon ook te bonken op de deur en te schreeuwen. Wat ik toen nog niet wist of wilde weten was dat hij mij niet zou kunnen horen.
'Lou alsjeblieft' snikte ik