Last 10.

Niall keek sip naar Zayn en liet het koekje op de grond vallen.
‘Wat bedoel je?’ vroeg Niall gekwetst.
‘Je bent alleen maar bezig met eten! Altijd! Kun je dan nooit eens ergens anders aan denken inplaats van je de hele tijd vol te propen?!’ schreeuwde Zayn uit. Ik kijk hem met grote ogen aan. Ik snapte dat hij een beetje pissig was aangezien perrie weg was en Niall weg was gelopen zonder iets te zeggen, maar dit ging toch een beetje te ver. Niall keek naar de grond en snikte even.
‘Kun je nog stom staan te huilen, maar…!’ schreeuwde Zayn, gelukkig was Liam naar voren gestapt en had zijn hand op de mond van Zayn gelegd.
‘Nu is het genoeg! Wat vinden jullie! Wie heeft er gelijk?!’ vroeg Niall nu kwaad en verdrietig tegelijk iets wat een slechte combinatie was om vragen of conclusies te stellen. Ik slikte even en keek naar de deur achter Niall zodat het zou lijken dat ik naar hem keek.
‘Ik vindt dat Zayn wel gelijk heeft’ piepte ik kort. Liam en Harry knikten even dat ze het met mij eens waren. Niall keek even verslagen voor zich uit. Je zag gewoon in zijn ogen dat hij gekwetst was.
‘Nou… Oké… Fijn als jullie me toch niet meer nodig hebben kan ik net zo goed weg gaan!’ schreeuwde Niall kwaad. Hij stampvoette woedend de kamer uit. Ik keek even naar de rest en zuchtte. Wat moesten we nu doen?
‘We moeten Niall maar gaan zoeken…’ zei Liam alsof hij mijn gedachten kon lezen. Ik kon het niet laten om even naar Harry te kijken en beet op mijn lip. Waarom was hij zo schattig als hij bezorgt was. Harry’ ogen boorden in de mijne en ik keek snel weg.
‘Zullen we boven als eerste kijken?’ stamelde ik. Natuurlijk was hij boven aangezien wij hier beneden stonden en hij hier nergens was. Liam keek me even vreemd aan maar knikte toen toch. We liepen in een rijtje naar boven. Liam liep voorop, gevolgd door Harry daarna kwam ik en als laatste naar Zayn. Zou zouden we beter rond kunnen kijken had Liam gezegd. En aangezien Liam meestal de slimste ideeën had volgde we zijn plannen altijd op. Ik hoorde vage geluiden van beneden komen en ik draaide me om waarna ik snel Harry voorbij rende.
‘Wat doe je nou! We hadden nog zo afgesproken dat we in een rijtje blijven lopen!’ schreeuwde Harry naar mij. Gekwetst keek ik hem aan, hij had sinds het ontbijt al zo raar gedaan.
‘D-de gordijnen’ stamelde ik. Ik zag dat Zayn zich ook omdraaide en ook naar boven rende.
‘Z-ze bewegen!’ maakte hij mijn zin af. Harry en Liam draaide zich nu ook om en rende zo snel ze konden de trap op.
‘We moeten Niall vinden. En snel!’ riep Liam hijgend. We renden zo snel we konden de gang door en kwamen bij de badkamer aan en bij Harry’ kamer. Ik kreeg bijna geen adem meer en begon te hyperventileren. Ik trilde op mijn benen en mijn mond voelde droog aan.
‘Ik ga even naar de badkamer’ wist ik stamelt uit te brengen. Harry greep meteen mijn arm vast.
‘Laat hem maar we zijn hier toch tegen over…’ zei Liam kort. Ik keek hem dankbaar aan en snelde naar de badkamer toe en gooide wat water in mijn gezicht. Ik keek mezelf aan in de spiegel en voelde me niet echt op mijn gemak. Mijn ogen staarden droevig terug. Ik ademde even diep in, dronk even wat van het water en liep snel terug naar de deur en deed hem open. Althans deed een poging om hem open te doen. Ik begon in paniek te rammelen aan de deur. Ik zat vast. De deur wou niet meer open. Ik hoorde water stromen en geschrokken draaide ik me om. Het water begon te lopen en begon het bad te vullen. Nee nee. Ik bonkte op de deur en begon te schreeuwen. Ik dacht dat dit al erg werd, maar helaas werd het nog veel erger.