OO2

4 Ogen keken woedend in haar richting. Alsof zij hun beide had uitgenodigd. Al staarde ze een tijdje in Jacob's mooie, bruine ogen. Het leek alsof Edward er ongeduldig van werd en gaf hem een duw. Wat eigenlijk de domste actie voor nu was in zo'n situatie. Jacob keek hem nu woedend aan, alsof hij zo kon transformeren. Ze sprong van haar bed op en ging voor Jacob staan. "Jacob, als je van me houdt, doe je niks en blijf je rustig" fluisterde ze zacht en keek smekend in zijn ogen, waarna Jacob dreigde naar voren te komen. Ze nam afstand en zag de ogen van Jacob nu rustiger worden en verbaasd kijken. Toen ze zich omdraaide, was Edward verdwenen. In haar gedachte schoten meteen wat woorden. Gelukkig was Edward niet zo een type om iemand wat aan te doen. Al kwam Jacob nu echter erg langzaam dichterbij en raakte ze wat in paniek. Maar ze vond dit wel fijn, en sloot ze langzaam haar ogen en voelde de warmte van Jacob tegen haar lichaam aan komen, terwijl hij langzaam door zijn neus ademde en zij dat voelde. Toen ze allebei hun ogen gesloten hadden, zwaaide de deur nogmaals open. Het was Charlie, haar vader. "Bella?! Jacob!? Wat is dit voor een gedoe?" Hij was wat verbaasd over wat hij zag. Jacob draaide zich om en keek even naar boven zodat het niet zichtbaar werd, dat hij langzaam een rode kleurtje kreeg. Bella stotterde wat en kreeg een idee. "We oefenden een toneel stuk!" Jacob werd nu wat relaxter en draaide zich om. "Wat dacht u dan dat het was Charlie?" vroeg hij wat over zijn hoofd krabbend. Charlie keek even rond, zuchtte wat en verliet daarna de kamer, waarna Bella die op de slot gooide. Jacob keek wat verbaasd. "Wat doe je?" vroeg hij wat verbaasd. Al werd die vraag snel genoeg beantwoord toen Bella hem naar haar toe trok, en ze op dezelfde positie stonden als net. Hij snapte Bella nu, en stond net als nu weer dichterbij. Echter twijfelde Jacob nu zelf. Wat waren ze inderdaad nou aan het doen?