Direction 40.

Uren lang hebben we in die hangmaten gelegen. Uren lang gehoopt dat we zouden stoppen met dit spel. Uren lang gewacht tot weer iemand naar beneden stortte en er een angstaanjagende stilte viel op een paar snikken na. Uren lang… En dan nu eindelijk mochten we eruit stappen. Duizelig van de hele tijd gelegen te hebben stapte ik uit de hangmat. Ik viel bijna naar beneden als Liam mijn arm niet snel had vast gepakt.
‘Dankje’ fluisterde ik hees. Liam knikte even om te zeggen dat het geen moeite was.
‘Dat was hem dan weer dames en heren. Dit was het laatste normale spel!’ bulderde Hennie enthousiast.
‘Wat je normaal noemt…’ fluisterde Zayn chagrijnig. Ik grinnikte even en stopte meteen toen Hennie boos naar achter keek.
‘The Carrots hebben weer gewonnen, tot mijn spijt hebben The Shadows het dus niet over leeft. Binnen kort is het helaas allemaal weer voorbij, maar eerst komt er natuurlijk een geweldig grootte finale!’ geschrokken keek ik naar Liam die naast me stond. Hij keek gespannen voor zich uit en leek het niet te merken dat ik naar hem keek.
‘De finale zal vanavond plaats vinden om half tien. En de groepen die het hebben overleeft zijn, van Direction Nine… The spies!, van Direction Eight The Lightning, Direction Seven Team X! En natuurlijk moet er ook weer een team buiten vallen… Direction One The Carrots. Vanavond zal het bekend zijn welk team het spel zal overleven en zich terecht een winnaar zou kunnen noemen. Wie zien u terug om half tien! U wilt dit zeker niet missen’ eindigde Hennie haar speech. We werden terug gebracht naar het bos met de mededeling dat we zelf maar voor voedsel en water moesten zorgen en ons goed moesten voor bereiden. Ik zuchtte de spanning er uit en ging bij het vuur zitten wat Zayn samen met Liam had gemaakt. Liam zocht naar zijn schrijfblok en pen en begon enthousiast te schrijven. Hij mocht ze nooit mee nemen naar een proef wat eigenlijk best oneerlijk is, want hij wist meestal meteen wat we moesten doen.
‘Louis en Harry als jullie voor voedsel gaan zoeken gaan Zayn en ik wel zoeken naar het drinken.’ Las Zayn voor wat Liam had geschreven. Louis en Harry knikten kort en liepen lachend het bos in. Vraag me niet waarom dat hun zo vrolijk waren.
‘En ik?’ vroeg ik een beetje beledigd. Liam trok zijn schrift en pen weer uit Zayn’ handen en begon weer met schrijven.
‘Jij kunt op het kamp letten’ mompelde Zayn. Ik zuchtte en knikte kort. Dat moes ik altijd al doen. Ik mocht nooit gaan zoeken naar voedsel sinds ik het de aller eerste keer wel had gedaan met Louis en Harry. Wat best goed was gegaan, al had ik wel honger gekregen onderweg en had de helft op gegeten maar dan nog. Liam en Zayn stonden op en begonnen te lopen.
Na een tijdje maar wat gezongen te hebben om de tijd te doden kwamen ze eindelijk terug. Ik rende naar het voedsel toe en pakte gretig een appel. Nadat we fatsoenlijk gegeten en gedronken hadden besloten we maar om het vuur te gaan zitten en te gaan zingen. Al vond ik het wel een beetje zielig voor Liam die de hele tijd aan het schrijven was op zijn schrijfblokje. Ik kroop naar hem toe en keek met hem mee.
‘Wat ben je aan het doen?’ vroeg ik nieuwsgierig. Liam keek geschrokken op en ontspande weer een beetje toen hij zag dat ik het was.
‘Is dat een liedje?’ vroeg ik toen ik zag dat hij een notenbalk had getekend en er een paar noten op had geplaatst met tekst er onder. Hij knikte even en ik zag dat zijn wangen rood werden. Ik pakte het schrift van hem af en hij protesteerde even. Ik las de noten goed en liep naar Zayn, Harry en Louis toe en liet hun het schrift zien.
‘Laten we dit eens zingen’ zei ik kort. Ze knikten even en Liam trok zijn benen tegen zich aan. Ik schraapte mijn keel en zo zongen we Liam’ liedje. Onze stemmen vulden elkaar mooi aan, alleen miste er net een stem. Misschien kon Liam die uit worden. Als hij kon zingen tenminste. Ik had hem nog nooit horen zingen wat nogal logisch was aangezien hij nog altijd niet kon praten. Het begon raar te ruiken in de omgeving, maar ik leek de enige te zijn die dit door had, want de rest zong vrolijk door terwijl Liam een vaag dansje deed. Ik voelde me langzaam slaperig worden en mijn oogleden werden steeds zwaarder. Ik keek even rond en zag dat de rest al in slaap was gevallen. Ik liet me tegen een boomstronk aan zakken en viel in slaap. Iets wat ik uren lang al had willen doen, maar simpel weg niet kon/mocht doen omdat dit anders mijn einde zou betekenen. Al zou dit ook mijn einde kunnen betekenen, al wist ik dat toen nog niet.