4.

Draco:
Rose stak haar hand op. Haar drank had een donkerpaarse kleur. Precies zoals in het boek werd beschreven. Ze was klaar, terwijl we pas een half uur geleden begonnen waren.
Slakhoorn keek in haar ketel en knikte goedkeurend.
'We hebben een winnaar!' riep hij enthousiast door de kerker.
'Mevrouw Swann is al klaar en haar drank is perfect. Heb je dit al eens eerder gedaan, meisje?' vroeg hij. Ze schudde langzaam haar hoofd.
'Nou, ik denk dat je de eerlijke winnaar bent.' Hij stak zijn hand in zijn zak en haalde er een goudkleurig flesje uit.
Hij stak het flesje naar haar uit, maar ze pakte het niet aan.
Slakhoorn keek geschrokken.
'Hoef je je prijs niet? Wil je niet een dag vol geluk?'
Ze schudde weer haar hoofd.
'Nou, oke. Als dat is wat u wilt.' Slakhoorn keek beteuterd.
Gauw ging ik aan de slag met mijn drank. Hij móest perfect zijn! Ik kon wel wat geluk gebruiken. Voor mijn opdracht van De Heer van het Duister. En ik wou met Rose praten. Hoe ging ik dat doen? Ze leek onbereikbaar, ookal zat ze naast me. Met wat geluk, kreeg ik misschien de kans om een praatje met haar te maken.
Rose stond op en pakte haar tas. Daarna liep ze naar Slakhoorn toe en fluistere iets tegen hem. Hij knikte begrijpend en gebaarde naar de deur. Ze liep naar de deur, het lokaal uit.

Harry's Pov:
Waar ging ze nou naartoe? De bel was nog niet gegaan. En waarom wilde ze die geluksdrank niet?
Ik keek naar mijn ketel en zag tot mijn opluchting dat bij drank een donkerpaarse kleur kreeg.
'Iedereen, leg je spullen neer!' zei Slakhoorn. Hij liep langs de tafels en keek in ieder zijn ketel. Soms klonk hij blij, soms beteuterd.
Hij was bij onze tafel aangekomen. Toen hij in Ron's ketel keek, hield hij zijn neus dicht. Ron keek verslagen.
Hermelien's drank was aardig gelukt.
'En we hebben een nieuwe winnaar!' riep Slakhoorn toen hij in mijn ketel keek. Ik glimlachte. Had ik gewonnen?
Snel keek ik naar Malfidus. Hij keek woedend. Zijn snotgroene drank stonk een uur in de wind. Er zat een druppel op zijn wang. Patty Park probeerde die weg te vegen, maar malfidus duwde haar weg.
'Een flesje Felix Fortunatis, voor jou, mijn jongen.' Hij gaf me het flesje, wat ik voorzichtig in mijn tas stopte.
De bel ging. Ik stond op en zwaaide mijn tas over mijn schouder. Malfidus liep langs me en beukte me tegen mijn schouder.
'Doe normaal, Malfidus.'
'Rot toch op, Potter.' snauwde hij, terwijl hij verder liep.
'Wat hebben we nu?' vroeg Ron aan Hermelien.
'Ik heb nu Voorspellend Rekenen, jullie hebben Kruidenkunde.' zei ze.
'Oke, tot straks bij het ontbijt.' zei ik tegen Hermelien. Ze zwaaide nog een keer en liep toen de kerkers uit.
Ron en ik liepen ook de kerkers uit, op weg naar de kassen.
Eenmaal daar aangekomen, zag ik dat er nog niemand was. Professor Stronk was er ook niet.
Ik draaide me om en keek uit over het terrein van Zweinstein. Ik zag het Verboden Bos, het Zwerkbalveld en het Zwarte Meer.
Met een schok zag ik dat er iemand op de steiger stond. Ik keek nog eens goed en zag dat het Rose was. Ze stond daar maar en staarde naar het water.
'Zo, jongens. ga maar naar binnen!' hoorde ik iemand zeggen. Het was Stronk.
Ik keek nog een keer om, maar Rose was verdwenen.
Samen met Ron stapten we de kas binnen. Het was er bloed heet. Op de tafel stonden allerlei vreemde planten uitgespreid. Vol bewondering keek ik ernaar. Er stondne prachtige bloemen, maar ook gevaarlijke, en zelfs bijtende, planten.
'Vandaag gaan we Krupelaren verpotten!' zei professor Stronk.