Hoofdstuk 23

“Peter, kom die auto nou eens uit.” “Ja, wacht nou even. Ik zit vast”hoor ik Peter in de auto zeggen. Ik zucht even en loop dan naar Peter toe. Ik open de autodeur en zie gelijk dat Peter zijn gordel niet los krijgt. Sukkel. “Laat mij je helpen.” Ik buig over Peter heen zodat ik makkelijker bij zijn gordel kan. Ik schiet in de lach, als ik zie waar Peter de hele tijd op aan het drukken is. “Je drukt de verkeerde in. Vind je het gek jouw gordel niet los gaat.” Ik klik de gordel van Peter los en ga dan weer normaal staan. Ik zie dat Peter’s wangen rood zijn en hij stapt snel de auto uit. Ik lach nog steeds. Het is toch echt een kluns hé. “Houd op met lachen.” “Ik zou het proberen”zeg ik lachend. “Ja ja. Je lacht nog steeds.” “Ja, sorry hoor. Alleen jij krijgt je gordel niet los.” “Houd je mond”zegt Peter blozend. “Oké.” Ik loop naar het hek toe en open het. Ik loop het pad op en Peter loopt vier meter achter me. “Peter kreeg zijn gordel niet los”zing ik plagend. “Aimee! Houd je mond dicht.” “Nope. Peter kreeg zijn gordel niet los”zing ik verder. Ik draai me om en zie Peter dan naar me toe rennen. Ik zet het ook op het rennen en ren de trap snel op. Ik druk snel op de bel maar Peter staat al achter me. Hij slaat zijn armen om mijn middel heen en begint me te kietelen. Ik schater het uit en dan wordt de deur open gedaan. Peter stopt met kietelen en beide kijken we op. Charlie heeft de deur open gedaan en kijkt ons aan. “Uhm, sorry”zegt Peter en laat me los. Ik strijk mijn jurkje plat. Dit is een beetje ongemakkelijk. Oeps. “Hé, Charlie”zeg ik en loop naar Charlie toe. Ik geef Charlie een knuffel en loop dan het huis binnen. Peter zegt Charlie ook gedag en loopt dan ook naar binnen. Ik zie Esther al in de hal staan en ze kijkt naar mij. Ze heeft de grootste nep glimlach op haar gezicht, die ik ook heb gezien. Ik ga die weddenschap dus zeker winnen. “Hé Esther”zeg ik nep vrolijk. “Hé Aimee”krijg ik terug, waarvan ik zeker weet dat ze dat niet meent. Ik loop naar Esther toe en geef haar een knuffel, om haar alleen maar te stangen. Ik laat haar los en lach nep naar haar. Peter kijkt me aan en zegt Esther dan ook gedag. “Esther, dit is Peter. Peter, dit is Esther”zeg ik. Peter kijkt me aan en dan komt Louis de hal ingelopen. “Hé Louis”zeg ik vrolijk. “Hé Aimee.” Ik trek mijn jas uit en Louis neemt hem gelijk van me over. Peter trekt zijn jas ook uit en geeft die ook aan Louis. Louis loopt weg met onze jassen en wij blijven achter. Ik voel de spanning tussen mij en Esther. Charlie kijkt me aan en volgens mij heeft hij in de gaten, dat er een spanning hangt. “Laten we maar naar de eetkamer gaan, zodat wij kunnen gaan eten.” Ik knik en loop naar Peter toe. Esther geeft Charlie een vieze plak zoen en ik moet er bijna van kotsen. Ik haak mijn arm door die van Peter en hij kijkt me aan. Ik wuif het weg en samen lopen we achter Charlie en Esther aan. We lopen een grote kamer in en ik zie een mooi gedekte tafel. “Ga zitten”zegt Charlie en ik en Peter gaan naast elkaar, aan tafel zitten. Charlie en Esther gaan tegenover ons zitten en er komt een man de kamer ingelopen, die ik niet ken. Hij gaat naast Esther staan en zij kijk hem aan. “Wat is er”zegt de bot. “Moeten wij nu al het eten serveren of moeten wij nog even wachten?” “Wat denk je? Wij zijn nog aan het praten dus jullie moeten maar wachten. Ik geeft straks wel een seintje als jullie moeten gaan serveren. Nu wegwezen uit mijn ogen.” De jongen knikt en loopt dan, met een gebogen hoofd, weg. Ik kijk Peter met een opgetrokken wenkbrauw aan en hij doet hetzelfde. Ik rol met mijn ogen voordat ik Charlie aankijk, die ook verbaast is. Wat heeft Esther? Ze is echt gemeen. Ha, nu ga ik zeker die weddenschap winnen. Ik krijg een nieuw jurkje en Charlie krijgt niks. Na na na na na. Er valt een stilte tussen ons allemaal. Een ongemakkelijke stilte. “Nou Peter, wat voor werk doe je”vraagt Charlie. “Ik regel concerten. Wat doe jij?” “Ik ben een manager van een vastgoedbedrijf.” “Welk bedrijf?” “Van Westervoort.” “Oh dat bedrijf. Is dat niet van de familie van Westervoort?” “Ja, dat klopt. Het bedrijf is van de vader van Esther.” “Oh, ben jij een van Westervoort?” “Ja.” “Zo, toe maar.” Ik kijk Peter aan. Is ze nu zo belangrijk of zo? Ik ken het bedrijf van Westervoort niet. Peter kijkt me aan en heeft volgens mij in de gaten dat ik er niks van begrijp. “Van Westervoort is een succesvol bedrijf en heeft vestigingen in heel Europa.” “En dat ik van jou vader”zeg ik tegen Esther. “Ja. Dat zegt hij toch net.” Ik trek mijn wenkbrauwen op en er komt een zachte zucht uit mijn mond. Irritant mens. Wat heeft zij tegen mij? Volgens mij is alles wat ik zeg fout. “Hé Peter, heb jij de auto’s van Charlie wel eens gezien”zegt Esther. “Nee.” “Nou Charlie laat ze eens aan Peter zien.” “Oké.” Charlie en Peter staan beide op en lopen weg. Lekker, nu ben ik alleen met Esther in een kamer. Kan iemand me komen redden? Alsjeblieft, nu! Ik staar naar de tafel om zo Esther niet aan te hoeven kijken. “Ach, laat ik maar eerlijk tegen je zijn”zegt Esther en nu kijk ik haar wel aan. “Ik mag jou niet en ik zal je nooit mogen. Ik vind je irritant en je bent hier alleen maar om Charlie van me af te pakken.” “Doe normaal. Ik wil Charlie helemaal niet.” “Dat zal wel. Ik zie wel hoe jullie naar elkaar kijken.” “Ach mens, doe normaal. Ik heb Charlie acht jaar niet gezien. Ik wil verder met mijn leven met of zonder hem. Ik kan hartstikke goed zonder hem.” “Maar hij niet met jou. Hij heeft het de afgelopen dagen alleen maar over jou. Hij is super vrolijk, als hij jou heeft gezien. Als ik dan tegen hem praat, besta ik niet voor hem omdat hij alleen maar aan jou denkt.” “Oh dus jij weet wat hij denkt.” “Niet zo bijdehand zijn. Ik kan jou leven zo ellendig maken.” “Dat lukt je toch niet.” “Oh, jawel hoor. Mijn vader heeft zo zijn mensen. Als je wilt dat jou leventje leuk blijft, blijf je bij Charlie uit de buurt.” “Is dit een dreigement? Ik ben niet bang voor jou. Ik laat me door niemand vertellen met wie ik wel en met wie ik niet om mag gaan. Zelfs mijn ouders niet, dus ik luister al helemaal niet naar een jou. Jij bent nog kleiner dan een zandkorrel.” “En jij bent nog kleiner dan een bacterie.” “Jij stelt niks voor. Je kan misschien al jou bediendes bevelen maar mij niet.” “Maar ik ken de mensen die jou leven tot een hel kunnen maken.” Ik sta boos op van mijn stoel. Ik kijk Esther boos aan. Ik kan haar slaan of ik kan nu weggaan en afkoelen. Ik ben zo boos op dit moment. Waar is ze bang voor? Dat ik en Charlie weer iets krijgen samen. Dat gebeurd toch nooit meer. Het enige wat wij kunnen worden zijn vrienden maar als het aan haar ligt, gebeurd dat ook niet. “Wat ben jij zielig zeg. Ik dacht echt dat jij een aardig meisje was maar ik had het mis. Jij bent de grootste zielenpiet die ik ooit heb gezien.” Esther staat ook boos op en nu staan we boos tegen over elkaar. Als ze me aanvalt dan is ze dood. Ik ben echt boos op dit moment. Esther’s handen gaan al omhoog maar voordat ze mij kunnen raken gaat de deur al open. Beide kijken we wie er staan. Charlie en Peter kijken ons verbaast aan. “Wat is hier aan de hand”vraagt Charlie. Zal ik hem de waarheid vertellen? Nee, dat kan ik beter niet doen. Hij houd van Esther en dat wil ik niet verpesten. “Esther wilde mijn oorbellen van dichtbij bekijken”lieg ik. “Is dat echt zo”vraagt Charlie aan Esther. Esther kijkt mij even aan en knikt dan. Ik kijk naar Peter en hij heeft me in de gaten. Hij schud zijn hoofd een beetje. Busted. Ik ga weer zitten en doe net alsof er niks is gebeurd. Charlie en Peter gaan ook zitten en dan wordt het eten geserveerd.