PART 4

Wanneer het meisje met een grote overdreven glimlach weg huppelt, kijk ik Rein aan. Zijn ogen fonkelen. Ik staar naar hem met een open mond. Ben ik nou zijn vriendin? Maar hij weet toch niet dat ik op hem verliefd ben? Ben ik wel op hem verliefd? Ik zak onderuit op de bank. Er was een doodse stilte totdat we onze eten ophadden.
Rein gooide het afval in de prullenbak en samen liepen we naar buiten.

Rein keek me aan.
''Je had het beloofd Charlotte.'' het verdriet en schuldgevoel was te horen in zijn stem.
''Wat?''
Zijn ogen dwaalde af naar mijn armen.
''Dat''
Ik slikte.
''Ik probeer het Rein.'' Ik zuchtte. ''Maar niemand houd van me.''
Er ontstond een brok in mijn keel. Rein stopte en hield me vast bij mijn heupen.
''Niemand?''
Voordat ik wou antwoorden drukte hij zijn lippen op de mijne.
Ik sloot mijn ogen.
Ik liet het gebeuren.
De pijn, het verdriet, en de zorgen verdwenen.