The phonecall

Aubrey voelde haar telefoon weer in haar broekzak trillen. Waarom bleef hij bellen? Ze zuchtte en besloot op te nemen.
"Wat wil je Percy?" Ze wachtte op een reactie.
"Kom terug...please....we hebben je nodig...uhm. Medusa zit achter ons aan"
Ze schudde haar hoofd. "Is dat je reden? Moet ik daar voor terug komen?"
"Luister nou even. We hebben haar hoofd nodig om de 3 koppige draak te verslaan"
Ze wilde ophangen, Ze geloofde niks van deze onzin. Waarom zou ze aan een 3 koppige draak moeten geloven.
"Kom op, Rey...We staan nu al voor je deur!"
Ze sprinte naar het raam en keek naar de oprit, daar stonden ze. Allebei op een scooter ze fronste en sloot snel de gordijnen.
"Ha! Ik zag je!" lachte Percy. Zijn lach zachtjes en lief. "kom alsjeblieft naar buiten!'
Ze dacht na over de risico's en haar vader die zo blij was geweest dat ze terug was komen nadat ze plotseling verdwenen was. Al die onwerkelijke gebeurtenissen bij elkaar. Waarom zou dit dan niet waar kunnen zijn? Langzaam liep ze trap af en hoorde ze zijn stem slaperig van zijn slaapkamer komen. "Aubrey? Wat ga je doen?"
Ze keek naar het tapijt dat ze altijd al lelijk had gevonden. "Ik ga een glas water halen. Maak je geen zorgen, pap"
langzaam en stilletjes pakte ze haar jas van de kapstok en liep naar de deur. Ze keek nog een keer naar de trap die naar haar kamer leidde. Ze opende de deur en stond recht tegenover Percy.
"Uhm...Aub we hebben wel nog een slaapplek nodig voor vannacht dus uhm...we blijven logeren"
Ze hapte naar lucht en keek hem met grote ogen aan.
"Ik dacht het niet! wat moet mijn vader wel niet van Gover denken!'
Gover fronste: "hij zal mij niet zien...allen mensen met goden bloed kunnen dat"
"Okay dan! maar stil! hij wil geen jongens in mijn buurt!'