#05

Het zweet parelde over mijn voorhoofd en mijn hart sprong bijna uit mijn borstkas. Uitgeput liet ik me op een stoel vallen en trok ik mijn benen op. ''Hier.'' Ik pakte dankbaar het flesje water aan wat me werd aangereikt en nam een grote slok. Ik had hoofdpijn van de lampen die te vel waren afgesteld en was doodmoe.
''Plassen, plassen, plassen!'' Niall had nog energie voor tien en rende met gekke sprongetjes naar het toilet. Het leek altijd of die jongen meer energie na, dan voor een concert had. Zayn niet. Die had zichzelf opgekruld in een stoel en sliep waarschijnlijk al.
''He, baby.'' Vermoeit sloot ik mijn ogen toen ik Louis handen op mijn schouders voelde en zijn stem die in mijn oor fluisterde. Ik mompelde iets onverstaanbaars terug in de trant van begroeting.
''Nog vijf minuten en dan vertrekt de bus!'' Ja, alsof ze zonder ons weg zouden gaan. ''Kom Haz.'' Drong Louis meteen aan. Natuurlijk, die kon niet wachten tot we in het hotel waren. En ik? Ik had eerlijk gezegd maar weinig zin in weer een slapeloze nacht. Laat staan dat ik echt de kracht er voor had. Maar mijn mening telde niet. Ik deed immers toch wel wat Louis wilde. Stomme ik.
Langzaam stond ik op. Liam had Zayn ondertussen wakker gemaakt en deze stond nu bij de deur te wachten. Zijn ogen waren op mijn gericht en zwijgend bleef ik staan totdat iedereen de kleedkamer weer uit was. Langzaam begon ik ook te lopen met Zayn aan mijn zijde. ''Je kan vannacht anders wel bij mij slapen.'' Zayn's stem was zacht en bezorgd. Langzaam schudden ik mijn hoofd om het af te wijzen. Ik wilde bij Louis zijn zolang ik daar de kans voor had. Ook al betekende dat, dat ik morgen geen been meer had om op te staan. Zayn schudden afkeurend zijn hoofd en ik beet op mijn lip. ''Oke, maar dan wil ik morgen geen gezeik van je horen.'' Gromde Zayn en versnelde plots zijn pas, waardoor ik alleen achterbleef. Mijn voeten slofte over de grond en ik liet mijn blik naar beneden vallen.

Ik keek toe hoe Louis ongeduldig met de sleutel in het gat porde, maar werd afgeleid door Zayn die in zijn kamerdeur aan de andere kant van de gang naar me keek. Ik slikte even. Waarom maakte die jongen zich zo druk om me? Ik hoorde Louis bijna juichen en werd de kamer ingetrokken toen hij de deur open had gekregen. Maar pas toen de deur voor mijn neus dichtviel, verbrak mijn oogcontact met Zayn. ''Ik wil eerst Douche, ik voel me vies.'' Louis stond achter me, met zijn handen overal op mijn lichaam, dus ik kon hem niet aankijken. ''Straks word je nog viezer.'' Lispelde hij in mijn oor en de rillingen liepen over mijn rug. ''Laat me gewoon even douche.'' Het was te gek voor worden dat ik Louis hier echt toestemming voor moest vragen. Ik hoorde Louis zuchten. Hier had hij duidelijk geen zin in. ''Samen dan.'' En weg waren zijn handen. ik kneep mijn ogen even dicht en haalde een paar keer rustig adem. Op het moment dat ik me omdraaiden zag ik enkel nog Louis kleding in de kamer liggen en hoorde ik de kraan al lopen. Ik zuchten en trapte mijn schoenen in de hok, trok mijn shirt over mijn hoofd en mijn broek en boxer van mijn kont. ''Hazza!'' Hoe bedoel je Louis was ongeduldig. Zwijgend liep ik de badkamer in en zag Louis al in het veelte kleine douchehokje staan. Natuurlijk, dat kon er ook nog wel even bij.
Ik propte mezelf erbij en meteen sloeg Louis zijn handen om mijn middel. Gelukkig, hij begon dit keer rustig. Ik sloeg mijn armen om zijn schouders en begroef mijn neus in zijn nek terwijl ik genoot van het warme water dat op mijn lichaam viel. ''Je bent moe he?'' Louis zijn stem klonk een stuk rustiger dan daarnet. Alsof iemand de schakelaar had omgezet. Alsof het woord seks nooit in zijn hoofd was opgekomen. ik knikte enkel even met mijn hoofd en al snel voelde ik zijn hand door mijn haar gaan. ''Als je geen zin heb moet je het zeggen hoor?'' Automatisch kwam er een glimlach op mijn lippen. Ik hield ervan als Louis deze kant liet zien. De kant die bijna alleen Elaenor zag. De kant die niet enkel om lust draaiden. Toch schudden ik mijn hoofd. Ik wist dat Louis het wilden. ''Het is goed. maar.'' Natuurlijk kwam er geen maar. Ja, die was er wel, maar die kreeg ik niet eens uitgesproken omdat ik met mijn rug tegen de koude tegels werd geduwd. En of ik het wilde of niet. er kwam gewoon een kreun over mijn lippen toen Louis zijn onderlichaam tegen die van mij drukten. Louis had het woord ja gehoord, dus sloegen zijn stoppen door. Ik had het kunnen weten. Zo ging het altijd.