72.

Elena Johnson

Lichtelijk zenuwachtig duwde ik de deur open en liep naar binnen, gevolgd door Louis, die zich hier inmiddels helemaal op zijn gemak voelde. Ik had Louis gesmeekt om gewoon weer naar Alex te gaan, net als Niall en ik vier jaar geleden hadden gedaan. Maar Louis wilde met graag 'zijn' studio laten zien, dus liep ik nu door een immens groot gebouw. Louis opende een nieuwe door en hier herkende ik een opnamestudio in. Een man die aan het werk was stond meteen op. 'Goed je te zien, Louis. Hoe is het?' vroeg hij terwijl ze elkaar grijnzend de hand schudde. 'Goed,' antwoordde Louis. Vervolgens draaide de man zich aan mij. 'Dus dit is het meisje waar je maar over blijft praten?' Ik voelde hoe het bloed naar mijn wangen steeg. 'Ja, dit is haar. Dit is Elena,' zei Louis trots. 'Je hebt niet gelogen, ze is prachtig,' complimenteerde de voor mij nog onbekende man me. 'Nu vergeet ik mezelf helemaal voor te stellen,' grinnikte hij en hij stak zijn hand naar me uit. 'Greg,' stelde de man zichzelf voor. 'Elena,' zei ik, totaal overbodig. 'Jullie weten hoe het werkt?' vroeg hij. Ik knikte en liep achter Louis de opnameruimte in. Er stond gelukkig een piano, waar ik dankbaar plaats nam. Louis ging op de kruk zitten en pakte een gitaar. 'Jullie spelen nu alleen de muziek. Ik tel zo af en dan mogen jullie beginnen.' Ik knikte ten teken dat ik het had begrepen. Ik legde mijn vingers op de juiste toetsen en zodra Greg had afgeteld begon ik met spelen. Natuurlijk moest het een aantal keren over, maar na enkele sessie stond de muziek er toch goed op. Nu kwam het moeilijke gedeelte, het zingen. Ik wist uit ervaring dat dit het lastigste deel was, en nu we in een professionele studio waren, zou Greg ook wel meer van ons eisen. Nadat ik wat water had gedronken, namen we plaats achter de microfoon. Ik zette de koptelefoon op mijn hoofd en keek naar Louis, die hetzelfde had gedaan. Louis pakte mijn hand vast en kneep er even in. De muziek werd afgespeeld en op het goede moment begon ik met zingen. Ik werd echter meteen afgekapt door Greg, die meteen wat aan te merken had.
Na een uur lang zingen, was het eindresultaat er eindelijk. Greg had het meteen op een cd'tje gebrand, wat ik dankbaar van hem aannam. Tijdens het zingen had ik hem misschien verschrikkelijk irritant gevonden, hij had wel voor een prachtige versie van ons nummer kunnen zorgen. Nadat Louis hem uitgebreid bedankt had, verlieten we samen de studio. Ik overhandigde de cd aan Louis. 'Geef jij hem aan Niall en Zayn zodra je ze weer ziet?' vroeg ik hem. Hij knikte en samen reden we naar huis toe. Eenmaal thuis liet ik me uitgeput op de bank zakken. Zo'n opname vergde meer energie dan ik had gehoopt. Louis kwam naast me zitten en drukte een kus op mijn haren. Een hand legde hij op mijn buik, waar hij rustgevend overheen begon te strelen. 'Jongen of meisje?' vroeg Louis me. 'Jongen,' zei ik zachtjes. 'Weet je zeker dat je het niet wil laten testen?' Ik schudde mijn hoofd. 'Heb je al nagedacht over namen?' 'Mijn dochter wil ik Sophie noemen, en voor mijn zoon weet ik nog niks,' zei ik hem eerlijk. 'Nate?' stelde Louis toen voor. Ik tuitte mijn lippen terwijl ik hierover nadacht. Nate Tomlinson, dat klonk nog niet zo slecht. Ik glimlachte. 'Nate klink prachtig,' glimlachte ik. Louis drukte een kus op mijn lippen en vervolgens op mijn buik. Ik glimlachte en mijn gevoel bevestigde nogmaals hoeveel ik wel niet van deze man hield.