#04

Zwijgend zat ik in een stoel en liet ik de styliste aan me frunniken. Nog even wat haarlak daar, nog een beetje make-up hier. Mijn blik was ongesigneerd op Louis gericht die vrolijk met Zayn kletsten. De tweede wierp me af en toe een bezorgde blik, maar deze negeerde ik. Ik had heb om hulp willen vragen. Ik had me opeens gerealiseerd dat ik dit niet alleen kon. Maar de jongens waren naar buiten gelopen en hadden ons meegesleept naar binnen. De tijd dat ik met Zayn kon praten kwam nog wel. Tenminste, dat hoopte ik toch. Na het concert zou ik meteen meegetrokken worden door Louis. Dat was een standaard ritueel geworden. Eerst kwam het concert en daarna seks met Louis in een hotelkamer. Ik kon mijn klok erop gelijkzetten. Zielig eigenlijk.
''Oke jongens, tijd voor de soundcheck!'' Ik sprong op van mijn stoel en liep vooruit de kleedkamers uit. Voor het podium kreeg ik mijn microfoon ni mijn handen geduwd. Ik voelde een hand op mijn schouder en ergens had ik gedacht dat het Louis was. Maar het was de getinte jongen met grote bruine ogen die naast me was opgedoken. Louis was allang langs me heen het podium opgerend en was raar aan het dansen met Niall. ''Vanavond is je kans. Praat met hem.'''Automatisch knikte ik. Gewoon om er vanaf te zijn. Ik wilde echt met Louis praten. Maar dat wilde ik net zo graag als hem slaan en verrot schelden en dat deed ik ook niet. Want telkens als ik de moet bij elkaar had geraapt om een punt achter onze zogenaamde relatie te zetten hoefde hij me maar aan te kijken en zakte de moed me al in de schoenen. Louis wist het. Hij wist dat hij alles kon maken en dat ik altijd met slapen knieën bij hem terug zou komen. Ik zou alles vergeven wat hij deed en alles doen wat hij vroeg. Hij wist het en maakte er gebruik van ook.
Ik wist het ook. Ik wist dat ik me liet gebruiken, maar ik kon er niets tegenin brengen. Ik wilde het echt laten stoppen, maar ik kon het niet.
''Haz, waarom huil je?'' Dit keer was het wel Louis die zijn hand op mijn schouder legde. Verward keek ik op en bracht ik mijn hand naar mijn wang. Ik huilde inderdaad.
Snel veegde ik de natte druppels weg. Zayn duwde een flesje water in mijn handen en keek me streng aan. Ik wist wat hij dacht. Als ik het niet snel zou doen, deed hij het. En ik wist dat Zayn er voor kon zorgen dat Louis nooit meer iets van me zou vragen en me buiten de media nooit meer aan zou kijken. Ik slikte even en wende mijn blik af van de jongen die zich zorgen over me maakten. ''Er is niets Lou, gewoon uitgeput.'' Louis lachten even en tikte op mijn neus. Hij geloofde me. ''Niet teveel inspannen dan. Je moet genoeg energie overhouden voor straks.'' Een knipoog en Louis was weer verdwenen. Trillend nam ik een slok van het water en stapte ik dan eindelijk het podium op. de spotlights gingen aan en meteen hoorde ik iemand iets gillen over mijn make-up. ''Dat komt zo wel!'' werd er gegromd. eerst de Soundcheck.

De spanning was opeens een stuk erger dan daarnet. Voor de laatste keer werd mijn make-up bijgewerkt. ''En dit keer laten zitten he.'' ik knikten langzaam en stond weer op uit mijn stoel. Ik bekeek mezelf even in de spiegel en ging met mijn hand door mijn haar. Ondanks dat ik het in de spiegel had kunnen zien aankomen schok ik toch toen Louis opeens achter me verscheen. ''Denk aan me.'' Fluisterde hij en zijn zachte lippen duwde hij in mijn nek. En weg was hij weer. Mij verstijft achterlatend, met de rillingen die over mijn rug gleden. Hij flikte het elke keer opnieuw. ''Harry!'' ik snelde de kleedkamer uit en voegde me bij de rest. het gegil was hier al duidelijk te horen en mijn microfoon werd alweer in mijn handen geduwd. ''Denk eraan. Meer dan je best kun je niet doen.'' werd ons ingesproken. en dat was het moment op het podium op te rennen.

---

OPGELET!
Ik zit er aan te denken er een beetje Zarry doorheen te gooien.
alleen als iedereen het hier mee eens is natuurlijk..
dus als jullie dat even zouden willen laten weten, graag.