De 100e Hongerspelen - 159

“Auto’s”, zei Gale meteen. “Katniss, Adriënne en de dokter langs voor. Haymitch en ik leiden een groep langs achter, die Peli lijkt me betrouwbaar om mee te gaan. Peeta en Effie zorgen hier dat alles in orde komt.”

“Portia houden we erbuiten”, zei Katniss. “Ze kende ons, ze is te ver gegaan.” Peeta knikte instemmend. “Inne zou ik wel meenemen, Carsta ook en Shirley blijft hier.”
“Johanna kan ook mee. Toista houdt de arena in de gaten, maar hij moet het ook weten”, zei Peeta.
“We moeten wel uitkijken dat we niemand meenemen die nauw verbonden is met wie daar zit, we kunnen ons geen emotionele toestanden veroorloven”, merkte Gale op. “Katniss en Adriënne, jullie kunnen je inhouden, hoop ik?”
“Ik weet niet, als ik mam zie…”, aarzelde Adiënne.
“Je kan het, Adriënne”, zei Katniss zacht. “Hou je sterk, we proberen je wel wat uit haar buurt te houden.”
“Ik weet van iedereen waar ze zitten, dat komt goed”, vulde de dokter aan.
“Goed”, knikte Katniss. Ze zuchtte. “Ik hoop maar dat het lukt, als Snow iets door heeft…”
“Komt goed”, zei Adriënne zacht. “Hij heeft geen idee dat wij het weten en hij vertrouwt de dokter.”
“De vraag is of wij jullie kunnen vertrouwen”, bromde Gale.
“Gale, ik vertrouw Adriënne blind”, zei Katniss zacht. “En zelfs als het niet lukt… We weten het nu, die informatie alleen zou genoeg moeten zijn om Snow op de knieën te dwingen.”
“We proberen het”, zei Haymitch kalm. “Het is de enige manier om Snow in één keer te verslaan.”

***

“Het kan gewoon niet”, bromde Xandrijn. “Die Naëlle tot daar aan toe, maar Odette wil ik niet aan de buurt!”
“Ze komt voorlopig die grot niet uit”, probeerde Ian hem te sussen. “Ik begrijp wat je tegen haar hebt, maar ze heeft ons wel geholpen.”
“Ja, en nu gaat de helft van onze voorraad op aan haar zeker!”
“Ze krijgt niet meer dan wij”, zuchtte Ian.
“Als het aan Seija ligt…”
“Xandrijn, je kan Seija niets verwijten, zij heeft niks misdaan.”
“Zonder haar was die Odette al dood!”
“Misschien, maar de kans was ook groot geweest dat Odette eerst nog een van ons had geraakt. Zij vertrouwde Seija, dat is onze redding geweest, Kayla’s redding.”
“Ze heeft Andrew vermoord!”
“Weet ik”, zuchtte Ian. “Maar wij zijn geen moordenaars, we kunnen haar niet zomaar doden. Wegsturen is ook geen optie, dus we kunnen niet anders dan haar gevangen te houden.”
“Wapens afpakken en wegsturen verdomme”, vond Xandrijn.
“Dan gaat ze recht naar de voorraden van de beroeps”, zei Ian zacht. “Leg je erbij neer, Xandrijn, het kan niet anders.”