12

'We zijn er,' hoorde ik Jacob zeggen. Het was geen lange rit geweest, maar toch was het me gelukt om in slaap te donderen. Ik ging overeind zitten en knipperde met mijn vermoeide ogen.
'Bedankt.' Ik opende het portier en liet mijzelf als het ware van de bank afglijden, totdat ik met mijn benen op de grond stond en kracht moest zetten om niet omver te vallen.
'Moet ik je anders naar de deur brengen?' Hij was inmiddels ook uitgestapt.
'Nee, Jacob ik wil je even niet meer zien, ga weg.' Ik keek hem niet aan, draaide mijn rug naar hem toe en liep toen richting het huis van Charlie.
'Maar.. Bella ik heb er alles aan gedaan om je te helpen!' Hij riep dit zo wanhopig, het was nog net niet dat hij een touw om me heen had geslingerd en me terugtrok. Ik zei niets, negeerde hem en liet de deur achter mij in het slot vallen. Eindelijk was ik thuis.
'Pap?!' Het was hier stil en dat beangstigde me. Normaal hoorde ik het geluid van de tv als Charlie in zijn zetel zat met een gekoeld biertje in zijn handen, maar nu was het doodse stilte. Waarschijnlijk was hij boodschappen gaan doen of zoiets.
Vermoeid dat ik was, het liefst wilde ik lekker mijn bed in kruipen. Ik klauterde de trap op en liet me vallen op mijn bed toen ik de slaapkamer bereikt had. Mijn oogleden dwongen gewoon om mijn ogen dicht te doen, mijn lichaam dwong me in feite gewoon om te rustte. Ik luisterde, gehoorzaamde als een braaf meisje en sloot mijn ogen.
Tegen de tijd dat het avond was waren mijn ogen verzadigd en mochten ze weer open. Ik liep de trap af terwijl ik Charlie's naam riep. Alweer geen reactie. Hij was niet in de woonkamer, ook niet in de keuken. Alsof hij verdwenen was.. geen sporen van aanwezigheid. Bezorgd belde ik Billy op, misschien was hij daar.
'Met Billy,' klonk er aan de andere kant van de lijn.
'Hallo Billy met Bella, is Charlie bij jou?' Mijn stem klonk ernstig, ik maakte me grote zorgen.
'Nee, hoezo Bella is hij dan nog niet thuis?'
'Hoe bedoel je?' Mijn hart sloeg over, hij had dus wat ingepland vandaag.
'Politie onderzoek, ze hebben een dode in het bos gevonden. Ik weet alleen dat het leek alsof het dier op zijn bloed uit was, niet op het lichaam zelf. Charlie was erg kortaf, ik denk dat hij nu op het politiebureau zit om een verslag te schrijven. Veel sterkte Bella, Charlie is vast oké.'
'Bedankt.' Ik hing op. Het was een kort maar krachtig gesprek. De dader leek mij geen dier, het was een vampier dat was duidelijk.. voor mij dan.
De tijd verstreek en het was inmiddels al rond 1en. Ik besloot het politiebureau te bellen maar er werd niet opgenomen. Op dat moment besefte ik dat de situatie misschien wel erger was dan ik had gedacht. Billy wist natuurlijk maar heel weinig, en als Charlie had doorgezocht had hij misschien de dader wel gevonden. Dat betekende dat hij het dan niet kon navertellen. Mijn hart bonsde in mijn keel, ik moest hem zo snel mogelijk vinden. Charlie liep gevaar!