Reason 002.

Audrey Violet Marshall

Ik haalde diep adem en belde aan. Dit was het dan.. Dit zou mijn nieuwe start worden. Na een paar seconde vloog de deur open en een kleine jonge met blond haar verscheen in de deur opening. Ik voelde hoe hij mij van top tot teen bekeek en ook ik bekeek hem. Mijn blik bleef hangen bij een zak chips en eventjes moest ik lachen waardoor hij begon te blozen. 'Uhmm Hallo,' zei ik en ik stak mijn hand uit. Iemand zou toch een begin moeten maken. Hij schudde snel en krachtig mijn hand en mompelde iets wat op een 'hoi' moest lijken terug. Oké die is niet bepaald vrolijk.. 'Uhm, hier werd toch een kamer verhuurd?' zei ik en ik keek hem vragend aan. Dit was niet bepaald een goede nieuwe start, of wel soms? Hij knikte 'Ja, maar die is al verhuurd aan ene Audrey dus dan ben je te laat' ik grinnik even, volgens mij heeft hij niet door dat IK Audrey ben. 'Oke, nou ja nogmaals hallo dan' zei ik lachend. Hij keek me met zo'n 'je bent gek dit hebben we al gehad' blik aan waardoor ik nog harder moest lachen. 'Oké oké dit was heel gemeen van mij' zei ik nog steeds lachend. 'IK ben Audrey Violet Marshall en dus ben ik degene die de kamer heeft gehuurd' zei ik met een knipoog. De jonge in de deur opening begon langzaam rood te worden wat er best wel schattig uit zag , maar oké focus Audrey and keep on smiling. 'Uhm kom binnen zou ik zeggen!' zei de jonge snel en hij liet me naar binnen. Vanbuiten zag het huis er groot uit en van binnen was het ook niet verkeerd! Het was net zo'n mini villa de hal was dan wel wat rommelig maar dat verbaasde me niet. Ik zou gaan samen wonen met 5 jongens, iets wat veel normale meisjes maar al te graag zouden vermeiden maar oké ik ben niet normaal voor het geval je dat nog niet wist.
'Waar is mijn kamer?' ik keek naar de jonge , (van wie ik de naam nog steeds niet wist (wat eigenlijk best wel storend is maar hey! Als hij zijn naam niet wil vertellen)) die achter mij stond. Hij keek even verward en leek toen het antwoord op mijn vraag gevonden te hebben. ' De Trap op en dan de 4e deur links' ik wou hem bedanken maar hij liep een kamer in, volgens mij de woonkamer but who cares? Zo snel ik kan loop (stiekem ren ik) ik de trap op. Bovenaan blijf ik stil staan. '4e deur links' mompel ik in mezelf en na een paar seconde sta ik in de deur opening van mijn nieuwe kamer. Mijn nieuwe eigen plekje met inloopkast! Wat wil je als meisje nog meer? Vol bewondering kijk ik naar mijn kamer. Ik ben blij dat het zo klein maar toch netjes is, ben ik toch even blij dat mijn vader elke maand heel wat geld op me rekening stort, dat is namelijk de enige rede waarom dit alles kon. Ik liet mijn tas vallen en plofte op het bed neer. Ik wou schrijven, dichten, alles wat ik nu voelde wou ik er uit hebben. Zoveel verschillende emotie's gingen rond in mij. Ik voelde me blij dat alles gelukt was, maar treurig omdat ik denk dat ik het allemaal niet kan. Ik pakte mijn roze dagboek en een pen uit mijn tas en plofte toen weer op mijn bed neer. Ik zocht naar een lege bladzijde en begon te schrijven..............................'