005 - Ella

Ik word wakker door een veel te actieve Jasmien.
'Ella! Word nu toch eens wakker!' ze schudt me door elkaar.
'Hmm-m!!' ik draai me om.
'Ella! Liam heeft gebeld!' roept ze deze keer nog wat luider.
'Wat?!' ik gooi de lakens van me af en spring uit bed. Jasmien begint te lachen.
'Jasmien? Als dit een grap was dan...'
'Hij heeft echt gebeld, naar je pa.'
Ik loop direct de trap af in de hoop mijn vader in de keuken te vinden.
'Pap?'
'Ja, little girl?'
'Jasmien zegt dat Liam heeft gebeld?'
'Ja, inderdaad.'
'En??'
'We hebben gepraat.'
'Over??'
'Jou.'
'Mij??'
'Ja en je verhuis naar daar.'
'En??'
'En wat? Little girl, als je wilt dat ik je versta, praat dan met meer dan 1 woord.'
'Wat hebben jullie allemaal gezegd?'
'Ah dat, wel Liam heeft een appartementje gevonden. 2 straten van zijn huis.'
'Echt??'
'Ja, hij gaat het gaan bekijken en foto's doorsturen.'
'Wanneer?'
'Vandaag nog.'
'Nog iets?'
'Ik zei hem goed op jou te passen.'
'Paps, ik ben geen klein meisje meer... Ik weet dat je me altijd little girl noemt maar ik ben 18.'
'Ik weet het, La'tje. Maar je blijft mijn little girl.'
'Ik wil ook niet anders. Echt bedankt om me te laten gaan.'
'Ik zal je missen, Ella. You're my everything.'
'Ik hou van je, pap.'
Plots besef ik dat Jasmien is blijven slapen. 'Jasmien!'
Ik loop naar boven en zie ze op mijn bed zitten.
'Jasmien, sorry. Ik was aan het praten met paps en ...'
'Geen probleem. Maar gaan we nu ontbijten? Ik heb honger!'
Ik lach. 'Moest je geen vriendje hebben, kon je nog met me mee voor Niall.'
Ik heb mijn zin amper uitgesproken of ze trekt me al mee naar beneden.

Het is 16 u als Liam de foto's doorstuurt. Het appartement is prachtig. We laten Liam alles regelen daar. Dat is al 1 iets, nog al het andere te gaan. We zoeken een verhuisfirma voor overzeese verhuizingen. Ook dat is snel geregeld. We zijn dinsdag 5 juli. Op de 11de verhuis ik. Dat is maandag al. Ik kan niet wachten. Ik zit nog wat tv te kijken voor ik ga slapen. Mijn ma had hoofdpijn dus ging ze iets vroeger slapen. Ik denk dat ze zich zorgen maakt. Het is ook niet niets, je dochter die verhuis naar een ander land. Paps is in de keuken. Hij maakt popcorn.
'Little girl?'
'Yes, daddy?'
'Step up?'
'Okay!'
Soms praten we Engels. Gewoon omdat we daar zin in hebben. Het is dan ook zo'n mooie taal. Step up is onze favoriete film. Ondertussen zijn er al 4 van uit en soms doen we dan ook een marathon. Ik neem de dvd en steek hem in.
Taal: Engels
Ondertitels: Geen
Paps komt met de popcorn en we gaan in de zetel zitten als de film begint.

Ik kijk naar mijn kalender. Woensdag 6 juli, inpakken. Net zoals morgen en vrijdag. Zater gaan we naar mijn oma en opa, tantes en nonkels, neven en nichten. Een hele hoop familiebezoeken dus. Zondag geef ik een afscheidsfeestje. Eigenlijk is Jamien degene die het organiseert. En maandag is het dan zover. Ik loop naar de garage. Papa is gisteren een hele hoop kartonnen dozen gaan halen. Ik neem er zoveel ik kan en loop de trap (klungelig) op. Ik begin met mijn kleren weg te stoppen. Eerst alle truien. Ik laat er nog een paar in de kast liggen voor de volgende dagen en dan doe ik hetzelfde met mijn t-shirts, broeken, rokken, kleedjes en ondergoed. Ik heb al een paar dozen gevuld en een paar uur tegen dat het allemaal wegzit. Ik wist niet dat ik zoveel kleren had! Mijn inloopkast lijkt gegroeid en de paar kleren die erin liggen, zijn voor de volgende dagen. Ik zet de dozen in de gang en ga naar beneden. Mam is boodschappen gaan doen en pap vind ik nergens. Er ligt een briefje in de keuken: "Little girl, ik ben even weg. Laat de dozen maar boven staan, ik draag ze wel naar beneden. Ik hou van je! Paps". Ik leg het briefje aan de kant en loop naar de frigo. Niets! Daarom is mams ook op boodschappen. Ik haal nog een paar dozen en ga weer inpakken. Hoe meer ik vandaag doe, hoe minder ik de volgende dagen nog moet doen. Toch had ik het onderschat. Alles inpakken om te verhuizen is helemaal anders dan om op reis te gaan. Ik begin aan mijn cd's. Ik heb echt een immens grote collectie. Ik heb een wit rek in mijn kamer. Tot aan het plafond en het is de breedte van de hele muur. Met mijn cd's, dvd's en boeken. En nog een paar oude dozen. Ik steek de cd's 1 voor 1 weg en kom die van One Direction tegen. Ik heb 'Up all night' ooit eens van Liam gekregen. Ik steek hem in en zing met veel overtuiging mee, terwijl ik verder doe.
Ik schrik op van een luide klap. Ik hoor mij moeder iets roepen, waarop mijn pa meteen antwoordt. Ik zet de radio een beetje stilder en kom tot het besef dat ze ruziemaken. Ik hoor mijn ma iets roepen over mij. Ik kan toch geen reden zijn voor een ruzie? Maar dan hoor ik 'Engeland' en besef dat ik met een klein puntje rekening ben vergeten te houden.