03 Scarlett Platt

"Wat is er zo belangrijk?", vroeg Cat ongeduldig. Wel logisch, normaal appte ik haar alleen maar als er echt iets was. Zoals nu dus. "Je raadt nooit wat ik tegenkwam tijdens het jagen.", zei ik. "Je weet dat ik raden haat, zeg het gewoon." "De geur... van onze schepper." Cat keek me verbaasd aan. "Weet je het heel zeker?", vroeg ze."Ik vergis me niet.", zei ik beledigd. Er verscheen een grotee glimlach op haar gezicht. "Perfect...", zei ze. "Dan nog wat, ik ga morgen naar school.""Waarom?", vroeg Cat. "Ik verveel me en misschien kom ik dan iets te weten.", zei ik. "Waar kwam je zijn spoor tegen?", vroeg ze. "In de bergen." "Breng me daar naar toe." "Ik vergis me niet.", zei ik beledigd. "Ik wil het gewoon zeker weten." Bedankt voor je vertrouwen zus. '-,-

"Ik ben weg.", zei ik. Cat zat aan tafel iets te lezen. "Ik zie je vanavond. Als je iets te weten komt laat het weten." "Sure." Ik liep naar de bushalte, ik moest zien dat ik snel een auto kreeg. Er stond al een groepje bij de bushalte. Toen ze me zagen staan, barste direct het gemompel los. "Wie is zij?", vroeg een jongen zachtje.. " Ik heb haar nog nooit gezien.", zei een meisje. "Zou ze weer een nieuwe dochter van dokter Cullen zijn?", vroeg een ander meisje. "Denk het niet, ze gaan nooit met de bus.", zei de jongen. Ik probeerde de rest van hun gesprek te negeren, maar dat ging moeilijk. In de bus ging ik achterin zitten. Ik keek naar de mensen in de bus. De meeste praatten over huiswerk, problemen thuis of de nieuwste roddels. De school was ronduit deprimerend. Grijs en saai. Er hingen, behalve mensengeuren, meerder vampiergeuren. Waaronder die van onze schepper. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Ik had het bij het rechte eind gehad. Wat ik echter niet had verwacht was de geuren van die andere vampiers. IK werd uit mijn gedachte gehaald door een jongen die zichzelf voorstelde als Eric. Hij bracht me naar een kantoortje en kletste er op los. Ik liep naar de balie. "Scarlett Platt.",, zei ik met een lieve glimlach. "Ja, hier is je rooster, boeken en de code van je kluisje." Boven op de stapel boeken lag een plattegrond. "Succes.", zei de vrouw nog vriendelijk. Ik glimlachte. Ik was vroeg. Nadat ik mijn spullen in mijn kluisje had gegooid, ging ik zo staan dat ik kon zien wie er allemaal binnen kwam. De bel was gegaan en ik wilde net naar de les gaan toen zij binnen kwammen. Drie meisjes, waarvan een mensenmeisje, en drie jongens. En hij was er ook bij...