019

Ik las de brief nog een keer, nog een keer en nog een keer. Alsof de woorden maar niet tot me door konden dringen. Ook Dani was stil. Ze staarde naar de brief en wist waarschijnlijk net als ik niet waar we moesten beginnen. Toen ze zachtjes haar hand op mijn schouder legde begonnen de tranen in mijn ogen te prikken. Langzaam voelde ik de tranen over mijn wangen lopen. Waarom? Waarom gebeurd dit? Hij is zo gebroken. Maar.. Hoe kan hij nou zoiets zeggen? 'I will yell to you more then your mom ever did.' nou mijn moeder is vreselijk, maar daar ben ik aan gewend. Die sterke, knappe jongen die daar altijd staat te zingen is iemand die zo ongelooflijk kwaad is. En dat verbergt hij zo mooi dat ik hem bijna zou willen ontmoeten. Maar dat weet ik dan toch niet zo zeker. Want ik ben degene waar hij boos op is. Hij zal komen en niks houdt hem tegen. Hij komt naar me toe en zet me op mijn plaats. Maar dit klopt toch niet? Wat heb ik gedaan? Ik heb hem geen brief gestuurd hoe kan hij...

'Nina, volgens mij was dit jou telefoon toch?' onderbrak Thom, de broer van Dani, mijn gedachten. Ik keek op en knikte toen ik inderdaad mijn telefoontje herkende. Snel veegde ik mijn tranen weg en nam ik hem over. 'Hij is gemaakt..' zei ik terwijl ik de brok uit mijn keel probeerde te slikken. Thom keek me even vragend aan, waarschijnlijk door de mascara onder mijn ogen, maar ik wendde zijn blik af. 'Ja, ik dacht, laat ik er eens naar kijken.' glimlachte Thom. Maar al snel ging die glimlach weer naar bezorgd. 'Gaat alles wel goed?' vroeg hij. Ik knikte en haalde de tranen die opnieuw over mijn wangen stroomden weg. 'Ja, er is niks ergs.' fluisterde ik. 'Droevig verhaal..' zuchtte Dani. Thom knikte en besloot om maar te gaan. 'Bedankt,' riep ik nog. Ver weg hoorde ik hem 'graag gedaan' roepen maar daar liet ik het maar bij.

Ik liet me weer naast Dani op bed vallen en legde mijn hoofd op haar schouder. 'Ik.. snap het niet.. Nina..' stamelde ze. 'Ik ook niet.' zuchtte ik. Ik bekeek even de gemiste oproepen. 'mama, mama, robert.' Zo zie je maar weer dat ze me echt missen, maar niet heus. Maarja het interreseert me ook niet. 'Het komt wel goed toch, Nien?' vroeg Dani zacht. Ik haalde me schouders op ookal zag ze het niet. 'Hij haat me.' zei ik en opnieuw begon ik te huilen. Eerst zacht, maar zodra Dani me een knuffel gaf en zei dat ik mijn gevoelens de loop mocht laten gaan, was ik niet meer te houden. Ik voelde dat haar schouders nat werd maar het leek Dani niks uit te maken. Ze hielt me stevig vast en was niet van plan me te laten gaan. 'Dankje Daan,' snikte ik. ' 'T is goed.' fluisterde ze. We lagen naast elkaar op Dani's bed. Dani was stil en stelde geen vragen meer terwijl ik de tranen tegen probeerde te gaan. Maar steeds opnieuw zag ik Zayn's gezicht van toen en nu. Hoe een knappe jongen hij geworden is. Maar niet alleen knap. Hij heeft zijn beleoftes gehouden en is verder gegaan in het zingen. Nu is hij wereldberoemd en staan alle meiden voor hem in de rij. En hij heeft ook nog eens een mooie vriendin. Meer wilt hij der niet bij. Alleen nog mij afhandelen en hij is 100% happy.

Ik werd wakker door een hard gering. Geïrriteerd begon ik om me heen te slaan wat een 'au!' van Dani opleverde. 'Sorry..' zei ik moe. Ik greep mijn mobiel toen ik zag dat hij de oorzaak was. 'Hallo? Nina..' zei ik. 'Nina? You know Zayn right?' ik knikte. 'Hello?' Oh ja dat zag hij natuurlijk niet. 'Yes.' zei ik toen. 'I had to tell you he's leaving tomorrow from England and will be there soon. They stay in the l'Europe Amsterdam hotel. He will call you when he arrived.' Ik was helemaal stil en wist niks te zeggemn. Maar veel tijd om na te denken had ik niet, de man verbrak de verbinding.

___________________________________________________________
DANKJEWEL VOOR ALLESS!
Jullie zijn schatjes
Ik ga verder als de kudo-knop een beetje is belast xx