Chapter 20

De kogels vliegen langs Sam en mij,
Ik grijns, dit was net zoals vroeger,
Alleen dan was de groep groter,
We bewaakte elkaar terwijl onze zwaarden de kogels afweerde,
Ik grijp mijn pistool waarna ik mijn tweede pistool er aan vast klik,
Een doublebared gun, altijd handig,
Ik grijns terwijl ik de kogels uit de pistolen laat schieten,
De Cyborgs vallen een voor een voor de kogels,
Maar tot onze verbazing staan ze een voor een weer op,
Hun Healthbar daalt naar beneden, maar tegelijk schiet die ook weer omhoog!
Wat was dit voor een modificatie?!
Ik kijk Sam even aan, onze speciale techniek!
Ik stop mijn wapens terug waarna ik Sam vast grijp en glimlach,
Ik word de lucht in getrokken door Sam waarna ze rond begint te draaien,
In een simpele beweging gooit ze mij naar de groep Cyborgs,
Ik grijp mijn zwaard waarna ik meteen bij de eerste mijn zwaard door zijn hoofd heen sla,
De Cyborg valt neer waarna ik mijn geweer pak,
Ik verwissel de kogels met ExplosiveShots waarna ik op de volgende Cyborgs afren,
Ik duw mijn zwaard door zijn armor heen waarna ik mijn pistool er achter aan duw,
Ik schiet de kogels de Cyborg zijn borst in waarna ik hem naar een andere Cyborg gooi,
De Cyborg explodeert waarna stukken metaal de andere Cyborg in vliegen,
Ik grijns even, dat waren drie Cyborgs, nog twee te gaan.
Als ik mij omdraai zie ik Sam haar duim opsteken,
Zij had afgerekend met de andere twee.
Ik grijns even waarna we de trap op gaan,
Als we boven zijn scan ik de kamer achter de deur,
Er was niemand behalve de energie bron,
Mooi dan kon ik het pak gewoon pakken,
Ik duw de deur open waarna ik naar het pak ren,
Ik pak hem waarna ik hem meteen aantrek,
De outfit was weer van mij, en ik merkte hoe mijn lichaam zichzelf verbeterde,
Mijn Healthbar schoot omhoog en mijn kracht, snelheid, scanner, wapens en beweegzaamheid werd verbeterd.
Ik grijns even en kijk naar Sam die glimlachend naar mij kijkt,
'Sam bedankt... Maar ik kan van jouw geen Outcast maken, daar is jouw leven te goed voor'
Ik glimlach even waarna ik een Explosiveshot op het plafond schiet,
Brokken steen vallen naar beneden waarna ik zelf omhoog spring en op het dak beland,
Ik had verwacht dat Sam mij achterna zou gaan,
Maar in plaats daar van kreeg ik een Personal Message binnen,
~Ik snap waarom je het niet wilt en daarom zal ik er voor zorgen dat je zoveel mogelijk info van binnenin krijgt~
Ik glimlach even waarna ik naar de poort kijk,
Elke Cyborg die sterker was dan level 30 stond daar,
Maar wat ze niet wisten was dat de meeste mensen level 50 waren,
Ik kon ze niet allemaal aan hun lot overlaten,
Niet als de mensen werkelijk kwamen,
Ik zucht even en activeer mijn scanner om de omgeving buiten de stad te observeren,
Alsof mijn berekeningen klopte,
De mensen gingen inderdaad in de aanval,
Niet vanwege het feit dat de Cyborgs makkelijk uit te roeien waren,
Maar vanwege het stuk zwaard wat ik had.
Ik zucht even, ik moest ingrijpen,
Als ik inzoom op de groep mensen kijk ik even verbaasd,
Alison was de gene die de aanval begeleiden!
Ik spring van gebouw naar gebouw tot ik bij de poort ben,
Ik kijk even naar de groep Cyborgs die gereed waren om de stad te beschermen,
Maar ik zou er voor zorgen dat het niet tot zoverre zou komen,
Ik spring voor de groep waarna ik even glimlach naar ze,
'Vlucht, Vlucht nu het nog kan of ga een pijnlijke dood tegemoet'
Ik grijns even waarna ik mijn sprint activeer en op de groep mensen afren,
Ik stop op een stuk metaal, 50 meter voor de groep mensen waarna ik nog even achterom kijk,
Ik grijns even, de Cyborgs deden wat ik wilde,
Ze vluchten naar de kelder waar ze veilig waren,
Ik kijk daarna naar Alison die grijzend op mij afloopt,
"Mister Cyborg, als je het stuk metaal gewoon geeft is er niks aan de hand"
Ze grijnst even maar ik lachte,
Ze keek verbaasd naar mij waarna ze even haar zwaard vast hield,
'Het enige wat je zal krijgen is het stof wat ik achterlaat als ik hier weg sprint'
Ik grijns even waarna Alison naar mij kijkt,
Ze wilt haar zwaard grijpen maar voordat ze hem te pakken heeft sta ik achter haar,
Ik duw met mijn eigen hand haar zwaard terug zijn schede in en lach even.
'Je bent nu niet meer de enige snelste van het spel'
Ik grijns even, duw haar van mij af en activeer mijn Sprint,
Voordat ze ook nog maar iets kon doen, sprint ik weg en laat een stofwolk achter.
Ik moest voor nu een plek vinden waar ik veilig was,
Daarna kon ik pas verder gaan plannen over hoe we hier uit konden komen,
Als er ook maar een weg was....