Hoofdstuk 21

“Aimee, wordt wakker.” “Peter ga weg. Ik wil slapen.” “Nee, je moet nu je bed uitkomen. Ik heb een verrassing voor.” Bij het woord verrassing zit ik rechtop in bed. “Verrassing?” “Ja. Ik kan het je alleen laten zien, als jij je aankleed en ontbijt.” “Laten zien? Wat ben jij van plan?” “Dat merk je zo. Kom op, je bed uit.” “Ja, papa.” Peter schudt lachend zijn hoofd en loopt dan de kamer uit. Ik stap langzaam het bed uit en loop dan naar mijn koffer. Ik pak er een leuk setje uit en loop dan naar de badkamer. Ik zet de douche aan, kleed me uit en stap er dan onder. Ik word langzaam wakker van het warme water. Na een paar minuten stap ik onder de douche vandaan en kleed me aan. Daarna loop ik naar beneden, waar ik al een bord zie staan met eten. “Is dat voor mij”vraag ik aan Peter. “Ja.” Ik ga zitten op één van de stoelen en begin met eten. “Is dit mijn verrassing?” “Nee.” “Wat dan?” “Dat zal je zo zien.” “Peter, nu ben ik nieuwsgierig.” “Dat is goed voor je. Eet je eten op, dan kunnen we gaan.” “Oké.” Ik eet snel mijn ontbijt op en stop dan mijn bord in de vaatwasser. “Ik ben klaar. Kunnen we nu gaan.” “Ja. Ik ga boven even iets pakken. Ga jij maar alvast je schoenen en zo aandoen.” Ik ren naar de hal toe en trek mijn schoenen aan. Mijn jas haal ik van de kapstok af en trek die ook aan. “Peter schiet op! Ik wil weg!” “Aimee! Doe nou eens rustig! Ik kom eraan”schreeuwt Peter van boven. “Schiet op”zeg ik zacht en sta te springen. Ik wil zo graag weten wat die verrassing nou is. Gelukkig komt Peter naar beneden gelopen en kunnen we weg. Peter en ik lopen naar de auto en stappen in. Ik kan niet stil zitten en zit als een stuiterbal te stuiteren op mijn stoel. “Aimee , doe nou eens even rustig.” “Maar ik wil zo graag weten, wat die verrassing is.” “We gaan er nu naartoe, maar alsjeblieft doe wat rustiger”zegt Peter lachend. “Ik zou het proberen.” Peter zet de radio aan en rijdt dan weg. Ik zet de radio heel hard en begin keihard mee te zingen. Peter kijkt lachend naar me en zingt ook mee. “Jij bent echt vrolijk, hé”schreeuwt Peter bijna over de muziek heen. “Ja.” “Gelukkig gaan we iets doen, waar jij wat rustiger van wordt.” “Wat gaan we doen?” “Zeg ik nog niet.” Ik kijkt Peter met een pruillipje aan en zing dan weer heel hard mee met de radio.

Peter opent de deur en ik loop naar de bank toe, waar ik me op laat vallen. Ik ben kapot. Peter had een rondje Londen als verrassing verzonnen, dus heb ik vandaag bijna alles van Londen gezien. Houses of Parliament met de Elisabeth Tower, Londen Tower Bridge, Londen Eye, Westminster Abbey en Kew Garden. In Kew Garden hebben we iets gegeten. Het was echt een super leuke dag maar ik ben wel kapot. “Eindelijk ben je rustig.” “Niet zo vrolijk doen. Ik ben moe.” “Ach, meis. Je bent zo zielig”zegt Peter sarcastisch. “Dank je Peter. Ik vind jou ook heel aardig.” Peter lacht naar me, tilt mijn benen op zodat hij kan zitten en gaat dan zitten. “Het was gezellig vandaag”zeg ik. “Dat vond ik ook. Vind je Londen een beetje leuk?” “Het is geweldig hier. Het is dat ik in Nederland werk en dat mijn familie daar is, anders zou ik hier komen wonen.” “Als je besluit om hier toch te komen wonen, dan kan je hier komen wonen. Dan ben ik ook niet zo alleen.” “Vind je alleen zijn niet leuk dan?” “Nee ik houd daar helemaal niet van. Ik vind het leuk dat jij er bent, ook al ben af en toe wel een beetje druk.” “Sorry. Ik ben alleen druk, als ik vrolijk ben.” “Ja, daar was ik ook al achter gekomen.” Dan gaat mijn mobiel af, die in mijn tas zit, die op de gang staat. “Peter”vraag ik met puppyogen. “Ik ga hem wel voor je halen.” Peter staat op en haalt mijn mobiel uit mijn tas. “Er staat Gwen.” “Neem maar op.” “Echt?” “Ja.” “Oké.” Peter neemt op. “Hallo. Met het levende antwoordt apparaat van mevrouw de Graaf.” “…” “Nee, de koningin ligt momenteel te slapen”zegt Peter serieus en ik probeer zacht te lachen. Ik weet zeker dat Gwen niet begrijpt dat wij een grapje met haar uithalen. “…” “Ja, mevrouw de Graaf heeft een drukke dag gehad. Ze was gister met een onbekende man en u moet maar niet tegen haar zeggen, dat ik dit zeg maar ik denk dat ze over een paar maanden een kindje kan verwachten. Dat was me een herrie vannacht.” Nu kan ik mijn lach niet meer zacht houden en lach hardop. Ik weet dat Gwen een hekel heeft aan met vreemde mannen een bed delen. “…” “Als u mij niet gelooft, dan moet u het maar zelf aan de koningin vragen. Ze is net wakker geworden. Hier is ze.” Peter geeft me de telefoon en ik probeer mijn lach een beetje in te houden. “Aimee? Aimee, ben jij dat? Wie was dat net aan de telefoon? Wat heb jij vannacht gedaan?” “Rustig Gwen. Degene aan de telefoon net was Peter, een jongen die ik hier heb leren kennen en waar ik slaap. Hij maakte een grapje. Ik heb vannacht niks gedaan.” “Gelukkig. Ik kreeg bijna een hartverzakking.” “En ik kreeg buikpijn van het lachen.” “Wat ben jij gemeen zeg. Hoe is het eigenlijk in Engeland? Wie moest je interviewen?” “Dat ga je nooit raden.” “Pipo de clown?” “Nee, Charlie.” “Wat! Dat meen je niet.” “Nee ik maak een grapje. Nee, ik ben hartstikke serieus.” “En?” “En, wat?” “Hoe is dat gegaan?” “Zit je op dit moment?” “Ja, waarom?” “Dan kan ik beginnen met vertellen.” Ik begin met vertellen over wat de afgelopen dagen, gebeurd is. Dit gaat zo lang duren voordat ik klaar ben.