02 ~ Night out

Dames en heren, de intercity naar Utrecht Centraal heeft 15 minuten vertraging.
Shit ~ denk ik. Heb ik weer! Ik ben weer eens te langzaam geweest met het klaarmaken dat ik nu dus te laat kom op het feest.. ik had nog een half uur om naar mijn kamer te gaan, daar te wachten op Monique die nu bij haar broer is en dan naar het feest te gaan. Nu kom ik dus mooi te laat. En als ik iets haat is het laat op een feestje binnenkomen. Staart iedereen je zo aan, niks voor mij.
Snel bel ik Monique.
“Ha meid! Ik ben iets later, de trein heeft weer eens vertraging.”
”Maar dan komen we te laat!”
”Ja jij bent zeker nooit te laat” zeg ik lacherig.
”Hmm daar heb je een punt! App me maar als je op jouw kamer bent, dan kom ik zo snel mogelijk goed?”
”Is goed! Tot zo!”

Onderweg fantaseer ik over het feest.. stel je voor dat ik daar iemand ontmoet. Pff het wordt wel eens tijd voor een leuke date.. is me al veel te lang geleden.

”Yaraaaaaaaaaaaaaa!” schreeuwt Monique in mijn oor.
”Moniqueeeeeeeee!” schreeuw ik terug. Eindelijk ben ik op mijn kamer.
”Snel, we hebben haast. Hier ga jij liggen, leg jouw spullen klaar dan werk ik snel mijn make-up bij en kunnen we gaan! Ik heb er zin in!” zeg ik tegen Monique.
”Ai ai sir!”

Als ik terugkom van de badkamer grijnst Monique naar me.
”Wat?” vraag ik.
”Kijk eens wat ik heb meegenomen!” Vanachter haar rug laat ze een fles 43 zien!
”Waaa mijn favoriete drankje! Je bent een schat!” Ik geef haar een knuffel. ”We hebben alleen geen tijd meer om het op te drinken…” zeg ik met een pruillip.
”Ach, we zijn nu toch al te laat dan gaan we maar wat later..” zegt Monique.
”You’re right!” En ik snel naar de keuken om glazen te pakken.

Tijdens het fietsen naar het feest merk ik dat ik niet echt meer recht fiets.. Oepsieeee.
Monique moet van mij als eerste naar binnen gaan, maar als we binnen zijn let bijna niemand op ons! Een zucht van opluchting ontsnapt uit mijn mond.

We gaan naar voren en blijven voor de dj tafel staan. Na een aantal drankjes gaan Monique en ik helemaal los op de muziek. Ineens word ik op mijn schouder getikt. Ik draai me om, in de veronderstelling dat iemand aan me gaat vragen hoe Monique heet, as always.
”Hai. Wat kan jij goed dansen zeg!”
Ik kijk de jongen aan in zijn ogen en zie de mooiste lichtbruine ogen die ik ooit heb gezien…