Chapter 19

Als de man het plein verlaten heeft schiet ik in actie,
Ik moest mijn oude outfit terug vinden,
Kosten wat het kost.
Ik spring op een gebouw waarna ik mijn scanner activeer,
Mijn scanner schiet over de omgeving totdat die stopt bij een specifiek gebouw,
Veel energie was daar binnen te vinden, niet van een machine maar van een pak,
Ik grijns even en spring van gebouw naar gebouw tot ik niet meer verder kan,
Als ik merk dat het gebouw helemaal achterin de stad staat zucht ik even,
Hoe kon ik daar ubberhoudt zo snel mogelijk komen,
Als ze erachter komen dat ik loog, dan hakken ze zekers mijn hoofd eraf,
Ik kijk even rond en merk dan op dat ze werkelijk alle zwakkeren evacueerden,
Ik grijns even als ik merk waar heen ze werden evacueert,
Ze werden naar het gebouw begeleid waar het pak lag,
Ik spring naar beneden in een zijstraat waarna ik mijzelf tussen de menigte voeg,
Voorzichtig maar zeker probeer ik onopgemerkt in de menigte te blijven,
Er voor zorgende dat ik niet gespot werd door een scanner en dan alsnog naar de ingang gestuurd werd.
Elke keer als we een Cyborg passeren, verberg ik mijzelf achter andere Cyborgs,
Tot ik merk dat we bij een controle komen,
Elke Cyborg werd gecheckt voor als die wilde vluchten en als dat zo was, dan werd die naar de poort gestuurd,
Wilde die niet? Dan werd die gedwongen om te gaan en anders werd die vermoord...
Ik zucht even en kijk om mij heen,
Was er ergens een uitweg?
Was er een manier om de controle te vervalsen?
Ik kijk even op en grijns als ik een bekend persoon zie,
Een van mijn oude groepsmaten waar ik mee vocht,
Hij was een van de mensen die moest controleren welk level je zat,
Ik scan zijn level en glimlach even,
Level 40, zoals te verwachten was van haar,
Ik ga in de rij staan van haar waarna ik wacht tot ik aan de beurt ben,
Ik merkte op dat ze wat agressiever was geworden dan eerst,
Misschien kwam dat wel door de leiding die er op het moment was,
Als ik aan de beurt ben glimlach ik even naar haar,
Ze scant mij waarna ze even verbaasd staat te kijken,
Mijn level was 74, dus het was logisch dat ze verbaasd was,
Ik was de sterkste Cyborg die hier rond liep, laat staan hier durfde te komen,
Ten tweede was ik ook nog als Outcast bezegeld dus wist ze dat ik niet te vertrouwen was,
Maar het meest waar ze verbaasd over was,
Was mijn naam, de naam die ik had gebruikt in het spel,
Ijusha Kikashi, dat was het gene wat haar het meest verbaasd deed opkijken,
Mijn echte naam wisten ze nooit, ik had hem nooit verteld ook,
Hoewel de groep meer en deels van elkaar hun werkelijke naam wist,
Ze glimlacht zowat als ze mijn naam ziet staan in haar Scanner,
Ik glimlach terug waarna ze even knikt,
Ik glimlach waarna ik een Personal Message naar haar stuur als ik dr voorbij ben,
~Ontmoet mij bij het gebouw waar we altijd ontmoeten, als het lukt Sam~
Ik verstuur hem waarna ik doorloop met de menigte,
Als de menigte stopt kijk ik even op, we waren niet bij een gebouw of wat dan ook,
We waren een gang in gelopen waarna de grond begint te verschuiven,
Een tunnel komt te voorschijn waarna de menigte naar binnen begint te lopen,
Sinds wanneer is dit hier?
Is alles geupgrade sinds het spel volledig tot een moordspel gemaakt was?!
Ik zucht even en zoek een manier om uit de menigte te gaan,
Ik merkte dat er geen Cyborg in de buurt was die werkelijk een bedreiging vormde,
Ik grijns even en loop langzaam naar de zijkant van de menigte waarna ik mijn Cloack activeer,
Ik verdwijn in de schaduwen waarna ik het dak op spring,
Ik laat mijzelf verschijnen waarna ik om mij heen kijk,
De vaste plek om af te spreken was vlak bij het hoofdgebouw,
Daar moest ik zelf wezen voor het pak, dus ik moest er naartoe!
Sam zou kunnen helpen om mij binnen te krijgen, voor het geval dat.
Ik spring over de laatste paar gebouwen waarna ik in een steeg spring,
Ik merk dat de oude verlaten kroeg nog steeds in de steeg zit,
Ik glimlach even en stap naar binnen waarna ik in het gezicht van Sam kijk,
Ik glimlach even naar dr,
"Ijusha, ik... Ik dacht dat jij dood was!"
Ze sprint op mij af waarna ze mij omhelst,
Ik glimlach weer even,
'Voor nu nog niet Sam, nog even en dan ga ik pas het pad der doden op'
Ik duw haar iets van mij af waarna ik dr aankijk,
'Sam... Ik heb je hulp voor de laatste keer nodig'
Ze kijkt mij even aan en knikt,
"Zelfs al is het niet de laatste keer, ik zal altijd trouw blijven aan jouw Ijusha"
Ik glimlach even en knik dan waarna ik de verlaten kroeg uitstap,
'Is het waar dat het pak hier is? Mijn oude outfit?'
Ze knikt even en begint meteen met sprinten,
Waarschijnlijk had ze door waar ik heen wilde,
Ik glimlach als we bij het gebouw komen,
Ze wist dus inderdaad wat ik wilde, waar ik heen wilde en wat ik wilde gaan stelen.
"Ijusha, mijn lichaam is van jouw, mijn ziel zal vechten tot het dood is en mijn gedachtes zullen altijd bij jouw zijn"
Ze glimlacht even waarna ze doorloopt,
Ik volg dr waarna we bij de deur komen,
Ik grijns even en pak mijn zwaard van mijn been af,
'Klaar Sam?'
Ze knikt en we trappen de deur samen in,
Een groep Cyborgs kijkt om waarna ze gelijk naar de wapens grijpen,
Ik grijns, ik had niets liever gewild!
Vechten voor iets wat ik nodig heb,
Dat is pas het leukste gevecht wat er is!