45. naar Amsterdam

Vanuit Linde

Eindelijk zit ik in de trein onderweg naar Amsterdam, ik heb er echt heel veel zin in! Ik stop mijn oortjes in mijn oren en luister rustig muziek, ondertussen kijk ik een beetje om me heen en kijk nog een beetje op twitter. de treinreis gaat best snel en voor ik het weet ben ik al op het station van Amsterdam. Ik stap uit en loop rustig richting de studio. Als ik binnenkom zie ik zo snel niemand dus ik roep even “hallo!” “ooh hoi!” hoor ik van links komen dus ik loop op het geluid af. Ik zie een man zitten en ik neem aan dat dat William is. Hij staat op en loopt naar me toe “hoi, ik ben William en jij bent vast Linde” “hoi! Ja dat ben ik inderdaad haha” zeg ik lachend. “nou, als je net zo aardig bent als Daan heeft verteld, kunnen we het vast wel met elkaar vinden!” “oow, wat heeft Daan dan allemaal verteld?” vraag ik nieuwsgierig, “veel te veel haha” zegt hij lachend en vervolgt al snel, “maar wel alleen maar goede dingen hoor!” ik lach nu ook en zeg “dat hoop ik voor hem haha”. “zullen we maar eens gaan luisteren naar je liedje?” vraagt hij dan en ik knik. “We gaan het eerst een keer opnemen en dan verder kijken, oke?” “is goed” zeg ik en zo gaan we al snel aan de slag. Na een paar uur zijn we eindelijk klaar en zegt hij “Nou, je kunt echt goed zingen! Ben benieuwd hoe de jongens gaan reageren! Haha” “dankje! En ja ik ben ook benieuwd!” zeg ik dan. “maar, ik ga maar weer eens richting huis!” zeg ik dan en William knikt “ik sluit hier even af en ga dan ook zo naar huis, wees voorzichtig he en voordat ik het vergeet, hier is de cd met je liedje! Laat me maar weten wat de jongens ervan vonden!” “is goed, ik doe voorzichtig! En ik bel nog wel even anders!” William knikt en daarna loop ik de deur uit. Het begint al een beetje te schemeren, dus ik loop een beetje snel door. Als ik aan het einde van de straat ben hoor ik iemand achter me lopen, ik kijk om maar zie niemand, dus ik wil weer snel doorlopen. Ik draai me dus weer om en zie dan een grote gedaante voor me staan. “meisje, was je niet genoeg gewaarschuwd? We vinden je overal hoor!” hoor ik de gedaante voor me zeggen, ik slik even en gil eventjes. Niet veel later voel ik een vuist hard tegen mijn gezicht aan en val ik op de grond neer, ik voel dat ik nog een paar keer getrapt word, maar ik heb zoveel hoofdpijn van de klap dat ik het allemaal niet meer helemaal door heb. Het gaat steeds meer draaien voor mijn ogen en dan begin ik zwarte vlekken te zien en voor ik het weet is het helemaal zwart voor mijn ogen en voel ik niks meer.