3

''Hoe zijn jullie nou eigenlijk op de naam Tokio Hotel gekomen?''
Bill zucht, bijna onmerkbaar.
Arme Billie, hoe vaak heeft hij die vraag wel niet moeten beantwoorden.
''Nou, we houden van Tokio, dusja, vandaar Tokio. En we overnachten vaak in hotels, vandaar hotel.'' Hij forceert een glimlachje.
Dan is het interview afgelopen, en vertrekken we weer.
In de taxi legt Bill zijn hoofd tegen mijn schouder en sluit zijn ogen.
Ik teken met mijn vinger hartjes op zijn bovenarm en druk kusjes op zijn wang.
Dat we verliefd zijn, weten we van elkaar. Maar we zijn bang, zo bang, voor de mening van anderen. Alleen Gustav, Georg en Andreas weten er vanaf.
Als we Tokio Hotel niet hadden gehad, ging het allemaal minder moeilijk dan nu.
Dan waren er vast wel mensen tegen ons geweest, maar dan stonden we tenminste niet in de roddelbladen...
~
Ik ril van de kou en pak Bill's hand vast.
Het is nu toch donker, en bovendien loopt er nauwelijks iemand meer op straat.
Eigenlijk wil ik dit helemaal niet. Alleen Bill's hand vastpakken als het donker is, of als we alleen zijn. Ik hou van Bill en dat mag iedereen weten...
Was Bill nou maar niet zo onzeker. Had hij maar schijt aan de wereld, net zoals ik.

Samen lopen we het hotel binnen, gevolgd door Georg en Gustav.
Bill laat vlug mijn hand los, waardoor ik hem teleurgesteld aankijk. Hij glimlacht verontschuldigend.

<3