Hoofdstuk 19

“Ik vind het fijn dat je gekomen bent”begint Charlie. “Laat me er dan geen spijt van krijgen.” “Dat zou ik niet doen.” Ik kijk Charlie aan en glimlach even naar hem. Hij bloost lichtjes en gaat dan wat onderuitgezakt op de bank zitten. Ik kijk even naar het tafeltje dat tussen ons staat en ik zie een dvd liggen. Ik lach zacht maar Charlie hoort me wel. “Wat is er”vraagt Charlie. Ik pak de dvd die op tafel ligt en als Charlie ziet wat ik pak, begint hij te blozen. “Serieus Charlie? Van wie is deze dvd?” “Van mij.” Ik schiet in de lach. Ik krijg bijna buikpijn van het lachen. “Waarom lach je nou. Het is een hele mooie film hoor. Ik heb hem gister nog gezien.” “Serieus? De kleine zeemeermin? Hoe oud ben je?” “Vijfentwintig. Je kan nooit te oud worden voor die film.” “Jawel. Jij bent veels te oud. Waarom heb je hem gekeken?” “Als ik die film kijk, moet ik aan vroeger denken.” “Vroeger?” “Ja die keer dat we een verkleedfeestje hadden en jij als de kleine zeemeermin ging.” “Nee, dat meen je niet. Dat je dat nog weet.” “Ja. Ik had jou kostuum uitgekozen omdat ik de weddenschap had gewonnen.” “Echt niet. Ik had gewoon gewonnen.” “Liegbeest. Meneer Bouwers had wel een string aan.” Nu schiet mij gelijk weer de herinnering binnen van meneer Bouwers. Charlie zei tegen mij dat meneer Bouwers altijd een string droeg, maar ik geloofde het niet. Daarom hadden we een weddenschap gedaan.“Echt niet maar stop over meneer Bouwer. Als ik daar aan denk, ga ik over me nek.” “Oké. Dan ga ik wel verder met dat feestje.” “Oké.” “Weet je nog dat jij je stem kwijt was…” “Omdat ik zo verkouden was. Ja, dat weet ik nog wel. Iedereen dacht dat ik het speelde.” “Ja en ze zeiden tegen mij dat ik je moest zoenen en de zeeheks moest verslaan, zodat jij je stem weer terug kreeg.” “Ja, jij was toen als die prins verkleed gegaan.” “Ja, zulke herinneringen blijven het leukst.” “Dat is waar.” Charlie kijkt me in mijn ogen aan en ik kijk niet weg. “Ik mis die tijden, Aimee.” “Ik ook. We hadden veel lol samen.” “En we waren verliefd.” “Waren, ja.” Charlie kijkt me met een beetje verdrietig gezicht aan en ik heb meteen spijt dat ik dat gezegd heb. Ik knipper een paar keek met mijn ogen en kijk dan snel ergens anders naartoe. Ik leg de dvd weer terug op het tafeltje en begin met mijn vingers te spelen. “Ik mis je, Aimee”zegt Charlie opeens. Ik kijk op en ik ben te verbaast om nog iets te zeggen. Hij mist me. Maar waarom. “Hoe bedoel je?” “Precies zoals ik het zeg. Ik mis jou gewoon. We waren altijd samen en ik hield van je.” “Dat dacht ik ook.” “Hoezo, dacht je? Ik weet dat ik echt van je hield.” “Het is maar wat je wilt geloven.” “Wat bedoel je daarmee?” “Niks, laat maar.” Er valt een stilte en dit keer is het wel ongemakkelijk. Dan komt iemand de kamer ingelopen. “Charlie! Je bent morgenavond thuis, zo niet dan heb je een probleem. Heb je me gehoord?” “Ja Es. Ik heb je gehoord.” Esther loopt de kamer weer uit en ik kijk Charlie aan. Ik schud lachend mijn hoofd. “Wat is er?” “Hoe kan jij nou van zo’n mens houden. Ze praat tegen je alsof je een hond van haar bent.” “Ik ken haar beter. Ze kan heel aardig zijn.” “Ja dat zal wel. Je broer zei precies hetzelfde over Naomi maar daar denk ik ook anders over.” “Mijn broer? Heb je hem gesproken?” “Ja. Ik moest Naomi interviewen en hij was er ook.” “Ik heb medelijden met je. Naomi kan echt een bitch zijn, maar dankzij haar ken ik Esther.” Ik frons even mijn wenkbrauwen, aangezien ik het niet begrijp. “Esther en Naomi zijn beste vriendinnen. Naomi had toen al met Vincent. En als ze langskwam, kwam Esther ook vaak mee. Zo heb ik haar leren kennen.” “Dat heb je me nooit vertelt.” “Nee, ik wilde je niet jaloers maken.” “Ach, ik ben niet zo’n jaloers type. Dat kan ik niet over Esther zeggen maar ja.” “Wat bedoel je daarmee?” “Daar kom je zelf nog wel achter.” “Weet jij iets, wat ik niet weet.” “Ja maar ik ga me er niet mee bemoeien. Esther is jou probleem.” “Nu moet je het me ook vertellen.” “Nee. Ik vertel niks.” “Aimee, doe nou niet zo flauw.” “Ik flauw doen? Hoe kom je daarbij”zeg ik plagend. “Aim.” “Char.” “Poppetje.” Ik kijk hem even aan. Charlie noemde mij altijd zo. Het was zijn bijnaam voor mij. “Honey bee.” Charlie kijkt me lachend aan. “Dat heb ik al een tijdje niet gehoord.” “En dit is de laatste keer.” “Ah, nee. Ik vind dat leuk om te horen.” “Dan heb je pech.” Charlie staat op en komt naar mij toegelopen. “Charlie wat ga je doen?” “Niks hoor.” Dan voel ik twee handen in mijn zij en begin ik keihard te lachen omdat Charlie me aan het kietelen is. “Charlie, stop”zeg ik lachend. “Alleen als je nog een keer, honey bee noemt.” “Nee!” “Dan stop ik niet.” “Charlie, stop nou!” “Je weet wat je moet zeggen.” Hij is me gewoon aan het chanteren. Het is dat ik niet tegen kietelen kan, anders zou ik hem nooit meer honey bee noemen. “Oké. Honey bee.” “Wat zei je”zegt hij om mij alleen maar te plagen. “Honey bee.” “Oké.” Charlie laat me los en gaat naast me zitten. Ik trek mijn shirtje recht en kijk Charlie dan aan. “Nu ben ik boos op je”zeg ik kinderachtig. “Waarom?” “Omdat je niet stopte.” “Ach, poppetje. Sorry.” Ik kijk Charlie nep boos aan, dan spring ik op hem en begin hem te kietelen. “Aimee, stop. Ik kan hier niet tegen.” “Ach, mannetje. Je bent nog lang niet van me af.”