Geschiedenis

De sneeuw liet het kleine meisje struikelen. Glibberend duwde zij het voertuig omhoog. Na veel pogingen sprong ze dan weer op haar stalen ros. De ijzige wind hield haar tegen om vooruit te komen.
Pas na een uur fietsen kwam de warme school in zicht. Stiekem glipte zij, via de nooduitgang, de school binnen. De bel was net gegaan, maar iedereen was nog aan het uitpakken of een zitplaats aan het zoeken. Zo kon zij onopgemerkt ergens gaan zitten. Dan begon de saaie dag weer.
'Ik had zo'n rare droom', vertelde Romé in de pauzes; 'Ik droomde dat de nieuwe geschiedenisdocent een krokodil was. Toen iemand zijn huiswerk niet af had, at hij hem in één hap op.'
'Laten wij maar hopen dat hij dat niet is', lachte Emily. 'Ik heb geen zin om jou opgegeten te zien worden'
'Hadden wij dan huiswerk?', vroeg Romé geschrokken.
'Alleen maar voor drie weken geleden. Geen zorgen, hij weet er vast niks van af'
Net op dat moment liep er een man langs. Zijn haar was warrig en hij zag er stoffig uit. Alsof hij een boek was dat te lang in de kast had gestaan. Niemand kende hem. De meiden bleven hem maar na kijken. Stil, totdat iemand de gedachte uitsprak die zij deelden; 'Zal dat de nieuwe geschiedenis docent zijn?'
Denise's ogen werden groot toen zij zijn stem hoorde. Zijn zachte, duistere stem was als van die nacht. Haar ogen gleden af naar zijn voeten. Ze stonden ongemakkelijk, vertoonden pijnlijke trekjes. Het kon toch niet.
'Romé... ik geloof dat ik ook over de geschiedenis docent heb gedroomd'
'Komt u maar mee meneer de Bruin. Wat u moet weten over 3A is dat het een zeer eigenzinnige klas is. Omdat het een VWO klas is, zullen ze bepaalde dingen al kunnen weten. Dus als u iets verteld wat onwaar is reageren zij gelijk. Aan de andere kant zijn ze wel erg leergierig, dus als u...', vertelde het afdelingshoofd terwijl hij meneer de bruin meenam naar de lerarenkamer.
'Ja, dat is hem', maakte Emily op. 'Nu ben ik jaloers, ik ben de enige die niet over geschiedenis heeft mogen dromen, haha'
De drie rotzooiden nog wat totdat de bel ging. Het vijfde was geschiedenis.
'Hopelijk gaat het over de Romeinen', fluisterde Romé enthousiast. Zij was de geschiedenis-nerd.
Emily was het daarmee eens; 'Dat zou echt cool zijn'
Maar Denise had geen aandacht voor wat er gezegd werd. Haar hersenen speelden een spelletje met haar. Stoppen kon niet. Winnen was de enige optie. Dus, wie of wat die meneer de Bruin was, zij moest erachter komen.
Gedachten zwierven rond haar hoofd. Zou hij haar herkennen? Had zij zich goed genoeg vermomd? Of was dat alles niet gebeurd? Dit, was dit wat er gebeurde als je in iemands droom kroop? Een soort wraakzuchtig evenwicht. Inbraak in privacy werd inbraak op het leven. Zoiets kon het zijn. Vandaag zal ze met Rune moeten spreken. Hij wist vast meer.
'Ahnee, het worden aantekeningen', klaagde Romé. 'Denise, opletten, dit gaat snel', waarschuwde zij.
De gedachten verdwenen plotseling.
Tegen het eind van de les stonden vijf pagina's gevuld met rommelige woorden. Geen enkele ruimte was overgebleven voor tekeningen, zo hard hadden zij moeten schrijven.
'Ah nee hè? Eerst al die aantekeningen en nu ook nog eens een heel hoofdstuk als huiswerk opgeven', werd er door de klas geroepen toen de docent het bord om klapte. Niet alleen moest de hele tekst voor maandag gelezen worden, ook alle opgaven moesten gemaakt worden. Geen een werd overgeslagen.
Deze docent was een ware nachtmerrie.