Hoofdstuk 18

Peter stopt de auto voor het huis van Charlie en Esther. “Ik wil niet”zeg ik. “Je moet van mij. Je moet in elk geval even naar binnen. Als het je niet aanstaat dan moet je me bellen, dan kom ik je ophalen.” “Ik heb geen andere keus, hè?” “Nee, die heb je niet. Nou kom op. Uit mijn auto.” “Ik ga al.” Ik pak mijn tas, geef Peter snel een kus op zijn wang en stap dan de auto uit. “Ik hoor het wel als ik je moet ophalen.” “Ik bel je wel. Dank je, Peter.” “Geen dank. Ik zie je straks wel weer. Doei.” “Dag.” Ik gooi de autodeur dicht en loop dan naar de stoep. Ik zwaai nog even naar Peter met een glimlach en hij zwaait nog even terug voordat hij wegrijdt. Ik draai me om naar het grote huis en mijn glimlach verdwijnt. Ik heb hier helemaal geen zin in maar zoals Peter al zei, misschien heb ik er wat aan. Ik open het hek en loop het erf op. Ik loop het lange pad af, ga de trap op en bel dan aan. Louis doet de deur open en is verbaast om me te zien. “Mevrouw de Graaf? Wat doet u hier?” “Alsjeblieft noem me Aimee. Maar ik heb een afspraak met Charlie.” “Hij heeft niks gezegd. Kom binnen dan ga ik hem even halen.” “Oké.” Ik loop naar binnen en trek mijn jas uit. Louis loopt weg om Charlie te halen, dat denk ik tenminste. Na een minuut komt Louis terug gelopen en ziet dat ik mijn jas in mijn handen heb. “Kom hier. Ik hang hem voor u… Ik bedoel, je weg.” Ik lach even. Louis wilde me weer u noemen. Louis hangt mijn jas weg en komt dan terug gelopen. “Dank u.” “Geen dank. Meneer van Dijk komt zo. Ik heb niet gezegd dat u er was, alleen dat iemand er was.” “Waarom?” “Ik wil zijn gezicht wel zien, als hij jou ziet.” “Neem een foto voor me, dan kan ik lachen als ik thuis ben.” “Oké.” Louis haalt een camera tevoorschijn en zet hem al aan. Ik schud even lachend mijn hoofd. Dan komt Charlie de hal ingelopen. Zijn ogen worden groot als hij mij ziet en ik hoor een klik van de camera. Maar Charlie merkt het niet op omdat hij verbaast is dat ik nu hier ben. “Aimee? Je bent toch gekomen.” “Ja. Misschien heb ik iets aan dit gesprek.” “Dat denk ik wel.” Ik knik even en draai me dan om naar Louis. “Is het gelukt?” “Ja. Ik heb een foto voor je.” “Je! Zeg je nou je tegen onze gast, Louis”hoor ik opeens Esther boos zeggen. Ik draai me om en zie dat Esther naast Charlie staat. “Ik uhm…. Ik uhm…”stottert Louis. “Ik heb gezegd dat hij me je moest noemen.” “Dus? Van mij moet hij u zeggen tegen onze gasten.” Wat heeft zij opeens. Ik dacht dat ze aardig was maar hoe ze nu tegen Louis doet, kan ik echt niet tegen. “Maar niet tegen mij. Ik wil met je aangesproken worden door Louis en je hebt maar pech als je dat niet leuk vindt”zeg ik met een nep glimlach op mijn gezicht. Wie denkt ze wel niet dat ze is. Ze kan toch niet bepalen tegen wie Louis je of u zegt. Ik hoor iemand lachen en kijk dan eerst naar Louis, maar die lacht niet. Dan kijk ik naar Charlie. Hij is degene die lacht. “Charlie, waarom lach je nou. Ik vind dit helemaal niet grappig.” “Maar ik wel.” “Ik niet! Lach niet”zegt Esther beledigt. “Ja, sorry schat. Ik vind het wel grappig.” “Noem me geen schat! Ik ben teleurgesteld en boos op je, Charlie.” Esther en Charlie kijken elkaar even aan en dan loopt Esther boos weg. Oké, misschien had ik mijn mond moeten houden. Charlie kijkt me aan. “Ik ga er even achteraan. Ik ben zo terug.” “Oké.” Charlie rent achter Esther aan en ik draai me om naar Louis, die opeens keihard begint te lachen. “Dank je. Dit had ik echt al een keer mee willen maken.” “Geen dank”zeg ik zacht lachend. “Louis, weet jij misschien waarom Esther opeens zo doet?” “Ja, dat weet ik.” “En ga je dat nog aan mij vertellen?” “Ja hoor. Esther kan er absoluut niet tegen dat jij de ex bent van meneer van Dijk.” “Maar waarom dan? Het is over tussen mij en Charlie. Ze hoeft nergens bang voor te zijn.” “Ze is ook niet bang. Ze houd er alleen van om de exen van haar vriendjes te vernederen en dan gaat ze zelf het slachtoffer spelen. En dan worden haar vriendjes boos op hun exen en spreken hun dan nooit meer.” “Is ze niet goed snik? Waarom zou je dat doen? Het is toch niet voor niks uitgegaan tussen haar vriendjes en hun exen. Alleen een gestoorde gek doet zoiets.” “Wat doet een gek”hoor ik Charlie opeens zeggen. Ik draai me snel om. Shit, wat moet ik zeggen. “Niks. Een gek doet niks, daarom is het een gek”zeg ik snel. Ik kraam weer onzin uit, goed gedaan Aimee. Charlie schiet in de lach. “Jij kan zo slecht liegen. Kom dan gaan we naar boven, daar kunnen we rustig praten.” “Vindt Esther dat wel goed?” “Esther interesseert me op dit moment niet zo. Daar zorg ik later wel voor. Kom.” Ik kijk Louis even aan en hij knikt met zijn hoofd naar de trap. Ik haal mijn schouders op en loopt naar Charlie toe. Hij pakt mijn hand vast maar die trek ik snel weer weg. “Sorry”zegt Charlie. “Maakt niet uit.” Samen lopen we naar boven. Charlie loopt voor me een kamer in en ik zie gelijk dat het een slaapkamer is. “Is dit jou slaapkamer?” “Ja.” “Mooi, alleen dat schilderij is wat minder. Waarom hangt er een naakte man in jullie kamer?” “Wil je dat echt weten?” “Ja.” “Esther zegt dat als ze er naar kijkt, ze aan mij moet denken.” Ik schiet in de lach en Charlie kijkt me beledigend aan. “Sorry, dat is niet zo aardig. Maar even serieus. Waar kijk ze dan naar? De man op de schilderij is knap, jij niet”zeg ik lachend. Charlie’s mond zakt open en ik begin nog harder te lachen. “Dat lieg je. Ik ben super knap.” “Wat heb jij een goed gevoel voor humor, zeg.” “Ik krijg je wel.” “Nee”gil ik en ik begin door de kamer heen te rennen. Charlie rent achter me aan. Ik spring op het bed en Charlie kijkt me lachend aan. Charlie neemt een sprint en springt dan ook op het bed. Hij pakt mijn benen vast waardoor ik val en van het bed af val maar ik trek Charlie ook mee. Charlie komt bovenop me terecht en we lachen beide. Charlie kijkt me aan ik stop langzaam met lachend. Zijn ogen haken in de mijne en ik kan niet stoppen naar hem te kijken. “Sorry”zegt Charlie opeens en hij gaat van me af. Charlie steekt zijn hand uit en helpt me met opstaan. “Zullen we daar boven gaan zitten, dan kunnen we rustig praten.” Ik kijk even naar het plateau dat uitsteek in de slaapkamer. “Ja is goed.” Ik loop het trappetje op en ga op een van de banken zitten, die er staan. Charlie gaat tegenover me zitten en kijkt me aan. Oké, nu gaan we dus beginnen.