19. Alles komt goed??

Door de ogen van Rein:
Dan zie ik Nils binnenkomen, heej Rein begroet hij me vrolijk. Huh? Van jou snap ik niets meer eerst zeg je dat je iemand mee neemt en nu ben je hier alleen. Oh hihi naar de verkeerde gestuurd wou ik naar iemand anders sturen. Hoor ik Nils zegen. Dan vraagt Nils aan Daan en Owen gaan jullie even mee wat eten in het restaurant? Ik heb honger gekregen. Ja ja. Hoor ik tot zo zegen ze nog en dan lopen ze weg. Was Lisa nou maar hier, was alles nog maar zo als vroeger.

Door de ogen van Lisa:
Ik zie een jongen liggen die totaal niet meer op Rein lijkt, ik krijg er tranen van in me ogen. Al die slangetjes al die geluiden. Ik loop huilend naar Rein toe. En zie hem verbaasd maar blij kijken en neemt me dan in ren verlegen knuffel. En legt daarna alles uit....

Door de ogen van Rein:
Na een paar minuten stil voor me uitgekeken te hebben gaat de deurklink omlaag. Huh? Zouden de jongens nu al weer terug zijn? Maar als de deur veder opengaat zie ik dat het een meisje is het is Lisa. Als ze op me afkomt lopen zie ik dat ze huilt, ik denk even na maar dan besluit ik der toch een knuffel te geven. Als ik der los laat zeg ik. Wat ben ik blij dat je er bent, ik kan alles uitleggen mag dat? Ja daarom ben ik hier Nils heeft me meegenomen. Zegt ze. Haha Nils, ik moet hem straks wel even bedanken hoe dit gesprek ook loopt nu kan ik het haar in elk geval vertellen.

Het gesprek:
Rein: het spijt me voor alles.
Lisa: ja dat geloof ik maar leg het uit anders kan ik je nooit begrijpen.
Rein: oke, nou het begon allemaal al ver voor het whatsappje dat ik je gisterochtend stuurde.
Lisa: wat dan?
Rein: zaterdag heb ik een hockeybal tegen me hoofd aangekregen.
Lisa: wow heftig maar wat heeft dat hier mee te maken?
Rein: laat me nou eerst even me verhaal doen alsjeblieft.
Lisa: oke sorry ga veder.
Rein: nou nadat ik die bal tegen me hoofd had gehad ben ik gaan slapen want het al erg laat. De volgende ochtend had ik zoveel hoofdpijn dat ik geen eens kon opstaan, laat staan lopen. Toen ben ik met me moeder naar het ziekenhuis gegaan en zeiden ze dat ik een hersenschudding had. Ik heb die dag wel 25 parrasetemols genomen. Maar de hoofdpijn bleef. Toen me moeder de volgende dag zei dat ze me wel naar school wou brengen, wou ik je niet ongerust maken en heb daarom gestuurd dat ik met Jorem zou fietsen. Maar ik had nooit tegen jou mogen liegen ik had het gewoon eerlijk moeten zegen. Maar ik was al vroeg op school dus liep ik naar me kluisje want ik had er nog een boek in die we nodig hadden. Toen stond Ninaa daar bij haar kluisje en ik was in een vrolijke bui omdat ik jou weer zou zien dus ik zei: heey Ninaa leuk weekend gehad? Ja hoor jij ook antwoorden ze. Toen ik ja zei liep ik door naar mijn eigen kluisje. Om me boeken te pakken toen ik weer weg wou lopen stond Ninaa daar en duwde me tegen mijn kluisje aan en begon me te zoenen. En ze zit op judo dus je weet ze is sterk . Ik probeerde der van me af te duwen maar toen ik jou aan zag komen lopen wist ik dat het al te laat was. Jij kwam op ons af en maakte het uit. Toen jij weer huilend weg liep zei Ninaa: graag gedaan hoor, als je me nog een keer nodig hebt roep je maar liefje. Dacht het niet trut. Ik wou je nog achterna lopen maar zag Jorem al op me af komen lopen. Ik heb hem alles vertelt en ben toen naar de balie gelopen en heb me ziek gemeld. En toen hoorde ik dat jij ook al naar huis was. Me fiets stond op school want ik zou met Jorem afspreken na school. Ik pakte mijn fiets en fietsten naar huis, iets wat ik van me moeder niet alleen mog doen. Het ging op zich best goed, tot dat ineens weer alles zwart werd voor mijn ogen. Er reed een auto tegen me aan en ik was weg. En nu lig ik hier. Na die laatste zin komt alles er bij ons allebei uit zo zitten we een tijdje.

Door de ogen van Lisa:
Ik kijk weer voor me uit en voel me tranen weer, en zie ze ook bij rein. Ik weet het nu zeker ik kan hem vergeven. Na een tijdje begin ik het gesprek dan maar. Sorry, het spijt me ik had meteen naar je moeten luisteren. Nee, het is logisch dat je boos bent zou ik ook. Zegt Rein begrijpend. Was herstel ik hem. Ik vergeef je. Echt? Vraagt hij voorzichtig. Ja, het spijt mij ook dat ik weg ben gelopen net toen jij bij kwam. Bedankt dat je me hebt vergeven. Zegt hij. We blijven zo nog even kletsen.

Door de ogen van rein:
Het is een tijdje doodstil in de kamer, dit zou echt een moment zijn waar op Daan, Owen en Nils binnen komen. Maar gelukkig is dat niet zo. Sorry, begint Lisa. Na een kort gesprek valt er weer een stilte. Ik begin te denken zou ik het gewoon vragen of ze mijn meisje weer wilt zijn, zou het niet te vroeg zijn. Zou ze niet boos worden? Ik kan niet meer tegen me eigen gepieker dus verzamel al me moed bij elkaar en vraag: Lisa ik moet je iets vragen.. Wil je weer mijn meisje zijn? Ja natuurlijk wil ik dat weer. Ik ga rechtop zitten en geef der een kus. Dan komen Daan, Nils en Owen lachend binnen.

Door de ogen van Daan:
Als we na een uurtje weer terug naar Rein gaan, en voor de deur die op een klein kiertje staan. Jongens stil eens sis ik. We luisteren allemaal en horen dat Lisa Rein vergeeft. Nils wil al naar binnen lopen maar ik en Owen houden hem tegen. Wacht nog even zegt Owen wie weet gebeurd er nog iets. En dat gebeurd er, rein vraagt Lisa terug en ze zegt ja. Dan lopen we met zijn drieën lachend de kamer in. Heej jongens begroeten ze ons vrolijk. Hoelang stonden jullie daar al? Lang genoeg om te weten dat het weer dik aan is tussen jullie roep ik. Ik loop naar Lisa en geef der een dikke knuffel, ik zei toch dat alles goed zou komen zeg ik lachend.