And now I lost everything

Pov Ally
Aangekomen bij het politie bureau zuchtte ik even diep en liep toen naar binnen. Ik wist dat hier toevallig ook Nederlandse agenten werkten en daar had ik geluk aan aangezien Spanje en Engels alles behalve samen ging. Even keek ik twijfelend om me heen maar zag al snel een man."Can I help you."vroeg hij. Goh die man kan dus wel engels. "I'm here for Lars van Spronsen."zei ik. "Je kan dus Nederlands."zei de man. Ah nog makkelijker dacht ik bij mezelf."Ja, mag Lars bezoek ontvangen?"vroeg ik voorzichtig. "Natuurlijk mag hij dat, volgt u mij maar."zei de man met een vriendelijke lach op zijn gezicht en samen liepen we een donkere gang in waar allemaal mensen in de cel zaten. De man stopte bij een deur."Hier is het, succes."zei de man nog terwijl hij de deur opende, gelukkig was het in een openbare ruimte waar je mensen mocht ontvangen en zaten we niet in een cel. Terwijl Lars opstond voelde ik me hart tekeer gaan. "Hey"Zei ik voorzichtig. Terwijl ik hoorde dat de deur gesloten was voelde ik me enorm zenuwachtig. "Wat doe jij hier?"vroeg hij. "Ik wil weten hoe het zit,tussen ons. Ik weet dat ik domme fouten heb gemaakt maar ik wil jou niet kwijt."Zei ik. "Dan kan ik nu in één keer duidelijk zijn, jij hebt gekozen voor de domste dingen in je leven, je ging naar Spanje en liet me achter, je koos voor een voetballer en wou het niet aan mij vertellen, de pijn die ik heb gevoeld toen jij me verliet, toen ik je op tv zag zoenen met die eikel en de pijn die je me nu brengt in de gevangenis gun ik jou maar als te graag. Ik ben klaar met jou, ik ga verder met Jaylana en jij en ik zijn verleden tijd, er is geen ons er was geen ons en die komt er ook nooit meer! alles was één leugen"schreeuwde hij en sloeg met zijn vuisten op een tafel waar die aan zat. Ik slikte even en probeerde me tranen in bedwang te houden. "Dit was geen leugen, twee jaar samen is nooit een leugen."zei ik terwijl ik me stem probeerde te onderdrukken zodat het niet enorm overdreven trillend uit mijn mond kwam. Ik probeerde nog steeds mijn tranen te bedwingen terwijl ik hem diep in zijn ogen keek, zijn blik sprak geen woorden, het straalde alleen maar haat uit, haat voor wat ik hem had aangedaan. Ik liep voorzichtig naar hem toe maar hij hield me op afstand. "Ga weg, je hebt het verpest, er is geen ons, en die komt er niet meer nu niet nooit niet, geef het op, je bent me kwijt je hebt gefaald en je hebt verloren van de liefde, je ging voor haat en die kan je nu krijgen."Zei hij. "Praat niet zo! We moeten onze relatie redden snap dat dan! Het is nog niet verloren"zei ik en gaf hem een knuffel waarna de me ruw weg duwde."Blijf uit me buurt! Het is klaar Ally, ik hoef geen slet, geen hoer, ik wil een dame die naast me staat waar ik trots op ben, en op jou kan ik niet trots zijn. Ik kan me alleen maar schamen voor je, schamen dat je zo bent, dat je geen klasse kent als een echte dame."Zei hij. Ik keek hem aan en kon me tranen niet meer bedwingen. "Waarom doe je ons dit aan?"Vroeg ik voorzichtig. "Ons, er is geen ons, ga naar je voetballer en doe wat je wil maar laat mij en Jaylana met rust, zij is wel een dame met klasse."zei hij en terwijl die langs me heen liep om de ruimte te verlaten gaf die me nog een klap na recht tegen me wang. Dit was het ergste wat me kon overkomen, de liefde van me leven zag me als een hoer een slet iemand zonder klasse. Pijnlijk "Ik wil naar me cel en zorg dat dit monster nooit meer hier komt."zei hij. Terwijl een politie agent Lars naar zijn cel toebracht bracht de man die mij ook naar binnen liet weer naar buiten. "Ik hoop dat alles goed komt."zei hij en lachte vriendelijk en zo stond ik weer buiten. Terwijl ik me capuchon van me vest op deed en me zonnebril liep ik door de straten, ik voelde aan me wang die warm aanvoelde en volgens mij een aardige hand afdruk op stond. Ik zuchtte, het was me eigen schuld. Ik had alles verpest en nu was ik het beste wat me was overkomen kwijt. Terwijl ik me telefoon aanzetten trilde die. Ik kon me telefoon ook wel weggooien eigenlijk. Ik opende het smsje van Lanischa.Hoe is het gegaan, ik wist trouwens niet dat de man die naar koffie stonk Robin van Persie was, en dat jij het had gedaan! Hij vond dat ik je moest overhalen om te daten met Ibi, en hij heeft gelijk want Ibi gaat voor je vechten dus sla het niet af xx Nog iemand die zich er dus mee bemoeide. Ik deed me telefoon weer in me zak en liep richting huis. Het was tijd om los te gaan en drank ging me daarbij helpen, want Ibrahim en ik werden nooit wat en dus was het tijd om werk te maken van een andere jongen.