Try To Catch My Lovebug. 69

*JunePov.
Het is vroeg in de ochtend. Straks ga je weg. Naar Spanje. Heerlijk. De hele tijd bij Luke, als twee avonturiers.
Je denkt aan Nick. Wat hij nu doet. Je hebt de hele week nog niets van hem gehoord. Nadat je hem had gesmst dat je veilig thuis was, heeft hij maar kort gereageerd. Je krijgt meer en meer het gevoel dat er iets niet klopt. Maar je weet niet wat. Je weet niet of je het zult vragen.
Je schrikt als je telefoon gaat. ‘Met June.’
‘Met Nick.’
‘Hi, ik ben blij dat je belt! Ik dacht net aan je.’
‘Echt? Oh, dat komt dan mooi uit.’
‘Alles goed?’
‘Jawel, jawel.’ Hij blijft even stil. ‘Heb je er zin in?’
‘Ja, reuze! Ik sta te springen. Heerlijk naar Spanje. Het schijnt er echt prachtig te zijn, in Madrid. Samen met Luke. Hij is echt geweldig,’glimlach je.
‘June. Hij is niet eerlijk. Hij is gemeen. Geloof me nu. Hij zoent met iemand anders. Hij heeft met nog een meisje. Ik heb ze eerlijk waar samen gezien. Ze had lang bruin golvend haar. Geplamuurd tot op het bot. Ze zoenden elkaar!’ Nick heeft verontwaardigd zijn stem verheft.
‘Nick! Godver. Hou daar nou eens over op! Dat is onzin!’roep je.
‘Nee, dat is het niet!’schreeuwt Nick boos.
‘Waarom begin je daar nu opeens over? God, waarom moet je nu alles verpesten? Ik dacht dat jij niet zo was.’
‘Zo ben ik ook niet. Ik ben gewoon bang dat hij je kwetst en wat aandoet!’
‘Het is geen monster! Het is Luke.’
‘Daarom juist. Die deugd aan geen kant.’
‘Oh, houdt toch op! Waar heb je last van?!’ Je gilt het bijna uit.
‘June, geloof me nou!’
‘Nee. Ik weiger je te geloven.’
‘Ga niet met hem mee, June. Ik heb het zelf gezien!’ Nick briest.
‘Ik luister niet meer naar je. Ik ga naar Spanje met Luke. Je beeld je wat in! Zo is Luke niet.’
‘June. Luister -’
‘Laat me met rust!’ Kwaad druk je hem weg. Je snuift en propt je laatste spullen in je koffer.
Waar heeft Nick toch last van? Je hebt hem nog nooit eerder zo meegemaakt. Hij deed eerst al wat terughoudend en nu zit hij steeds hierover te zeuren. Hij heeft alles tegen Luke. Hij maakt ruzie.
Je gooit je hoofd in je nek en onderdrukt een snik. Je wilt geen ruzie. Niet met Nick. Maar als het zo moet, dan moet het maar. Koppig en jezelf vermanend sleur je met een kwaaie kop je koffer naar beneden.

Je knijpt nerveus in Luke’s hand. Hij draait zijn hoofd en glimlacht je toe.
‘Het komt wel goed,’zegt hij zachtjes.
Het is zo druk op het vliegveld. Je bent bang om alles te verliezen. Alle controle en het gevoel dat je veilig bent. Luke sust je en helpt je met inchecken. Je rilt, maar hebt het warm. Dit is echt niks voor jou.
Gelukkig hoeven jullie niet erg lang wachten. En het vliegen duurt ook geen eeuwigheid, spreek je jezelf toe. Je zucht. Misschien maak je je teveel zorgen om niets
In je achterhoofd denk je aan Nick.

‘Sorry June. Heb een fijne reis. Sms me als je veilig in Spanje bent. Sorry,’lees je als je de taxi uitstapt. Je hebt pas net je mobiel weer aangedaan. In het vliegtuig is dat verboden.
Je bent blij dat hij sorry zegt. En je vergeeft het hem. Je weet dat je het hem altijd zult vergeven.
Luke tilt je koffer uit de auto. Je neemt hem aan en volgt hem en zijn ouders. Het hotel is super groot. En luxe. Bijna nog groter als het San Diego Hotel.
‘Zo,’fluit je als je in je kamer komt. Een mega luxe, grote kamer voor Luke en jou. Hij grenst aan de woonkamer. Aan de andere kant ervan is de slaapkamer van Luke’s ouders.
Luke kijkt je grijnzend aan. ‘Ze zijn ver genoeg weg,’grapt hij. Hij pakt je bij je heupen vast en geeft je een heerlijke tongzoen.
Je grinnikt. ‘Laten ze daar maar blijven.’