Hoofdstuk 2

Vanuit Sharon:
Er is een nieuw meisje in onze klas, ze heet Eva en ze lijkt me wel aardig. Ik wil naar haar toe lopen in de pauze maar wordt tegengehouden door Brittney. Brittney is mijn nichtje en zit ook in onze klas. Eerlijk gezegd is ze een bitch. Doordat iedereen in onze klas weet dat ik haar nichtje ben, denkt iedereen dat ik ook zo ben. Dat vind ik zo verschrikkelijk! Ik lijk niet eens op haar! Ik bedoel: van uiterlijk niet en van innerlijk al helemaal niet! Ik kijk naar de achtergrond van mijn mobiel en zie Owen lachen. Ik ben echt een mainiac, vooral oweniac. Ik denk in mezelf: Owen had het ook gewoon gedaan! Ik duw de hand van Brittney weg en ik loop richting de tafel waar Eva en Yasmine zitten. Yasmine kijkt me aan. Wat moet je Sharon? zegt ze kwaad. Nou, ik wilde alleen even me voorstellen aan Eva. Mompel ik. Ik kijk naar Eva en zeg: Hoi, ik ben Sharon! Voordat ik verder kan vertellen gaat Yasmine al verder: Het nichtje van Brittney. Dus ja, ook zon bitch. Ik kijk naar mijn achtergrond, Owen. Dan zeg ik: Luister Yasmine, dat ik een nichtje ben van Brittney, kan ik toch niks aan doen! Ik ben geen bitch zoals haar. Dus aljeblieft zeg ik..... Verder kom ik niet want dan hoor ik opeens Stop The Time. Mijn mobiel gaat af. Yasmine en Sharon kijken me aan. Shit, denk ik, niemand weet dat ik een mainiac ben. Ik word rood en druk weg. Eva glimlacht: Hey! Ik ben Eva, maar dat wist je al. Wat je nog niet wist... Voordat ze verder gaat klopt ze op de stoel naast zich en ik ga zitten. Dan praat ze verder: Ik ben een mainiac, daaniac vooral. Ik glimlach, wow! Misschien worden we nog wel vriendinnen! Yasmine kijkt me aan alsof ze opeens heel iemand anders voor zich ziet. We hebben nog een gesprek over MainStreet maar dan gaat de bel. Blijkbaar is Yasmine ook mainiac, vooral dan nilsiac. Na school willen we samen naar huis fietsen maar Brittney komt achter ons aan. Shit denk ik meteen. Ik stap snel op mn fiets, want Yasmine en Eva zitten ook al, en rijd achter hun aan. Zo snel ik kan. Maar het is te laat, Brittney haalt me in en duwt me van mn fiets. Het duizelt voor mn ogen. Ik hoor Yasmine en Eva, en een gemene lach van die stomme bitch, Brittney. Het geluid word waziger, mijn beeld ook. Ik zie een beetje wazig Eva en ik hoor Yasmine huilend iemand bellen. Dan word het helemaal zwart en ook het geluid dooft. Ik zie maar een ding: Een lange, brede gang. Ik probeer mijn mond en ogen te openen maar het lukt niet. Dus ik ren maar door de gang. Het lijkt wel alsof die nooit eindigt...