~018~

Al een week hadden mijn ouders gezaagd dat ik op voorhand moest studeren vooraleer ik er echt aan begon. Al die leerkrachten gaven nog tot de laatste dag dat ze konden testen en taken . Gelukkig mochten ze een week voor de examens niks geven en kon ik eindelijk beginnen.

Thomas was meer bezig met het promoten voor de prom dan dat hij dacht aan studeren. Als ik hem er op wees, werd hij een beetje boos. “Nu heb ik de kans om prom king te worden en die moet ik grijpen.” zei hij dan geïrriteerd. Voor de rest van de week deed hij een beetje geprikkeld dus ik hield er maar over op en liet hem doen.

De zaterdag voor de examens had ik een ganse planning opgesteld voor wat ik allemaal kon doen. Mijn dag stond helemaal vol met het maken van samenvattingen en het herhalen van lessen. Niks ging mij van deze planning doen afwijken. Als ik juist begonnen was, ging de bel al. Mijn vader deed open. Waarschijnlijk was het de buren of een vriendin van mijn moeder dus deed ik rustig verder. Ineens werd er op de deur geklopt. “Kun je me niet met rustlaten wanneer ik aan het studeren ben?!” riep ik boos als ik naar de deur liep. Ik had al spijt dat ik dat geroepen had.

“Ik kan ook terug naar huis gaan, als je wilt?” zei Thomas met een onschuldig gezicht. Over zijn schouder hing zijn rugzak, die voor de eerste keer duidelijk vol zat.
“Hangt er vanaf… Wat kom jij hier doen?”
“Wat denk je? Hetzelfde wat jij aan het doen bent. Luister, ik weet dat ik me niet zo fantastisch gedragen heb deze week en het spijt me. Al die dingen geven mij stress. Jij had gelijk om er mij op te wijzen. Sorry!”

Ik kon echt niet weerstaan aan zijn puppy ogen en liet hem binnen.

“Als je het niet erg vind om op mijn bed te studeren, mag je blijven”
“Geen probleem” zei en plofte op mijn bed.

Nu was ik wel een beetje van mijn planning afgeweken maar dat gaf niet. Thomas was eigenlijk wel een stoorzender voor mij. Hij kon er natuurlijk wel niet aandoen dat het zo veel interessanter was om hem te zien studeren dan hetgeen wat ik moest studeren.

Op de een of andere manier begon ik me dan wel weer te concentreren en voor ik het wist was er een uur voorbij. Tijd voor een pauze, dacht ik en liep naar de deur. “Wat ga je doen?” vroeg Thomas direct. “Pauze nemen, wat anders? Kom je mee of niet?” Eigenlijk moest ik dat niet vragen maar ik deed het toch. Thomas sprong van mijn bed en was zelfs nog voor mij aan de deur. Ik liep naar de garage waar mijn fiets stond. “Neem jij maar de mountainbike van mijn broer” zei ik wanneer ik met mij fiets de garage uitreed. Als Thomas met de mountainbike naar buiten kwam gereden, was ik al weg. “Try to follow me!” riep ik en trapte alsof mijn leven er vanaf hing. Ik ging al sinds het eerste middelbaar met de fiets dus ik had daarvoor wel goede spieren gekweekt. Stilletjes had ik schrik dat hij me ging inhalen maar weldra was ik weer aan mijn huis aangekomen en was Thomas niet te bekennen. Pas na een minuut kwam hij hijgend aangefietst.

“Is dat jouw idee van pauze?” zegt hij nadat hij een paar minuten nodig had om op adem te komen.
“Ja, een beetje lichaamsbeweging kan nooit kwaad tijdens het studeren” lachte ik. Hij rolde is met zijn ogen en ik kon niet anders dan een big smile opzetten.
“Nog een rondje?” grijnsde ik.
“Nee, bedankt! Ik zit nog liever achter mijn boeken”