2.

Harry:
Ik liep de Grote Zaal in en zag dat we laat waren. De meeste leerlingen hadden al een plaats gevonden en de angstige eerstejaars stonden in de gang. We liepen de Zaal in en gingen aan de tafel van Griffoendor zitten. Anderling zette een kruk op de verhoging voor in de zaal en legde de Sorteerhoed erop.
'Eerstejaars, kom naar voren.' riep ze.
De eerstejaar schuifelden verlegen naar voren. Een voor een werden ze ingedeeld en ik klapte iedere keer dat er een bij Griffoendor werd ingedeeld.
Na dat iederen was ingedeeld, zette Anderling de kruk en hoed weg en ging aan de lerarentafel zitten.
Perkemantus stond op.
'Voor iedereen die nieuw is, welkom! En voor iedereen die weer teruggekeert is, welkom terug! Ik hoop dat jullie een goed jaar tegenmoed gaan. Ik heb nog meer te zeggen, maar eerst, Smakelijk eten!' Hij gebaarde naar de afdelingstafels en er verscheen heerlijk eten.
Ron begon meteen gulzig te eten, terwijl Hermelien afkeurend naar hem keek.
'Ron, wat ben je toch een vreetzak.'
'Ik heb honger. Ik heb niet meer gegeten sinds vanmiddag!'
Ik pakte een biefstuk en begon te eten.
Na ongeveer een half uur, stond Perkamentus weer op en het eten verdween, de borden waren weer brandschoon.
'Ik hoop dat het jullie gesmaakt heeft. Dan nu een wat belangrijkere mededeling. Zoals jullie vast vernomen hebben, is Heer Voldemort terug gegekeert.' Sommige leerlingen hapten naar adem.
'Daarom vraag ik jullie om uiterst voorzichtig te zijn en het aan de leraren te vertellen als je iets verdachts ziet. We willen dat jullie schooljaar veilig en prettig voor jullie is.'
Ik keek even naar de tafel van Zwadderich en zag dat Malfidus ongeintresseerd naar Perkamentus staarde. Hij werkt voor Voldemort, dat wist ik zeker. Na wat ik op de Wegisweg gezien had, kon het niet anders. Ron en Hermelien mochten me misschien niet geloven, maar ik was zeker van mijn zaak. Malfidus had het Duistere Teken op zijn arm, ik wist het zeker.
Opeens zweeg Perkamentus. De deur achterin de zaal, achter de lerarentafel, ging krakend open. Er verscheen een zwart gat. In het gat verscheen een gedaante. Het was moeilijk te zien, maar ik herkende de vrouw uit de trein. De vrouw aan wie ik een belofte had gedaan.
Perkamentus zag dat alle hoofden in de richting van de deur keken en draaide zich om. Toen zag hij de vrouw staan en wenkte haar. Ze schudde haar hoofd.
'Zoals jullie vast gemerkt hebben, heeft er wat opschudding plaatsgevonden in de Zweinsteinexpres. Het was uiteindelijk niks om je zorgen over te maken.
Nu iets anders. Ik wil jullie een nieuwe studente voorstellen, Rose Swann, en ze dezelfde lessen gaan volgen als de rest van de zesdejaars. Ze word niet in een afdeling geplaatst.' Hij keek even om en glimlachte. Ze lachte niet terug. Ze draaide zich om en liep door de deur terug naar waar ze dan ook vandaan was gekomen.
'Ik wil jullie verder niet meer lastig vallen en van jullie slaap onthouden. Iedereen, weltrusten en een succesvolle eerste schooldag!' Daarmee eindigde hij zijn preek en ging weer zitten.
Stoelen schraapten achteruit en leerlingen stonden op om naar de afdelingskamers te vertrekken. Ik bleef nog even zitten, want hij zou toch veel te druk zijn bij de uitgang.
Ron en Hermelien stonden ook op.
'We moeten de leerlingen naar de leerlingenkamer brengen. Tot zo, Harry!' zei Hermelien en ze stoof naar de ingang, om de andere leerlingen voor te zijn.
'Heb jij ooit gehoord van Rose Swann?' vroeg Ron.
'Nee.'
'Wacht..was zei niet dat meisje dat met jou wilde praten in de trein?' vroeg hij geschokt.
'Ja, volgens mij wel. Tenminste, ik kon haar niet zo goed zien van zo'n afstand, maar ze leek er wel op.'
'Harry, je houdt toch niks geheim voor ons he?'
'Nee. Ik zweer het je, Ron.'

Draco:
Ik bleef nog even zitten, in de hoop dat Rose Swann weer zou verschijnen in de zaal. Ze moest toch door de Zaal om bij de uitgang te komen? Toch?
Na ongeveer tien minuten was de Zaal verlaten, op mij en Patty Park na.
'Draco, kom nou. We moeten gaan.'
Ik zuchte en stond op. Ze zou niet meer verschijnen. Ik zou moeten wachten tot morgen.

Harry:
'Man, ik ben echt moe.' zuchte Ron en hij plofte in een stoel bij de haard. Hermelien ging op de bank zitten en ik op de overgebleven stoel.
'Heeft iemand een idee wie die Rose Swann is? Ik ken haar niet. En waarom zit ze nu opeens op Zweinstein, waarom niet toen ze elf was? En op welke school heeft ze dan gezeten hiervoor? En waarom stond ze achterin de zaal? Waarom zat ze niet gewoon bij ons aan tafel?'
'Hermelien. Maak je niet zo'n zorgen. We komen er nog wel achter.' zei ik.
'Harry, je moet opassen hoor. Misschien heeft ze wel te maken met Voldemort!'
Shit. Ze had het bij het rechte eind.
'Hermelien, als die Swann iets te maken had met Voldemort, dan zou Perkamentus haar nooit toelaten.' zei ik gauw.
'Maar je geeft zelf toe dat Perkamentus soms een beetje raar is, toch?' merkte Ron op.
'Hij ziet echt wel als iemand een Dooddoener is.' verdedigde ik Perkamentus.
'Ik ga slapen, ik val echt om.' zei Hermelien.
'Ja, ik denk dat ik ook maar eens ga pitten. Ga je mee, Harry?'
'Gaan jullie maar. Ik kom zo.'
Ze stonden op en liepen naar de slaapkamers.
Ik rekte me uit en ging goed zitten.
Het vuur in de haard knetterde vrolijk.
Ik staarde uit het raam en schrok. Het leek wel alsof er iemand op de dak rand zat.
Gauw knipperde ik met mijn ogen.
De gedaante was weg.
De vermoeidheid eiste zijn tol.
Ik stond op en liep naar de slaapkamers. Daar kleedde ik me om en ging in bed liggen.
Even verdraaide ik me en viel langzaam in slaap.