43. de oplossing, of niet?

Vanuit Linde

Als ik wakker word zie ik dat het 23:00 ’s avonds is, ik kijk om me heen en snap even niet waar ik ben. Oja, ik lig in Daan’s bed, maar waar is Daan dan? Ik stap het bed uit en loop richting beneden, halverwege de trap hoor ik de jongens al kletsen, huh? De jongens, wacht ja we gingen hier met z’n alle logeren. Als ik de deur bijna open wil doen hoor ik waar ze het over hebben, het gaat over mij “het is echt niet normaal dat iemand Linde dit aan doet man” hoor ik Daan zeggen, “nee, precies, we moeten der wel helpen” zegt Rein dan en Owen vervolgt “maar hoe?” “misschien moet ze een paar nachten hier blijven slapen ofzo?” zegt Daan dan, “gewoon omdat ik dan sowieso bij der ben, en hopen dat die man niet terug komt”. Dan loop ik naar binnen en ze kijken me alle 4 verbaasd aan. “heeii schat, gaat het weer een beetje?” vraagt Daan meteen en ik knik “ja hoor het gaat wel, mijn arm doet alleen nog pijn” zeg ik en ze knikken allemaal. Ik loop naar de bank en ga tegen Daan aan zitten. “maar hoe lang stond je al achter de deur?” vraagt Rein “lang genoeg om te horen dat jullie dachten dat het handig was als ik hier zou gaan slapen” zeg ik en Daan kijkt me aan “en wat denk je er van?” vraagt hij dan en ik zeg “nou, die man heeft me hier de eerste keer ook gevonden dus de 2e keer zou hij hier waarschijnlijk zo terug komen..” en ik zie ze alle 4 naar me kijken “eigenlijk heeft ze daar wel een punt” zegt Nils en de rest knikt instemmend, “dan heeft het dus nog geen zin..” zegt Daan teleurgesteld. Ik knik en zucht dan, “ik denk dat ik morgen maar gewoon naar huis ga”. “dan moet je wel een ding beloven..” zegt Daan, ik kijk hem aan en vraag “wat dan?” “dat je het tegen je ouders verteld, en dat je heel goed oppast en als er iets is dat je hier heen komt!”, ik knik en zeg “zou ik doen”. Daan trekt me dicht tegen zich aan en geeft me zachtjes een kusje op mijn hoofd, ik kijk hem aan en glimlach even, dan zeg ik “ik weet niet wat ik zonder jullie zou moeten weten jullie dat?!” “wij kunnen ook niet zonder jou” zeggen ze en Rein roept “GROEPSKNUFFELL” en niet veel later voel ik 4 lichamen tegen me aan, wat hou ik van deze jongens, en Daan in het speciaal. “zullen we nu toch maar gaan slapen?” vraag ik als we klaar zijn met knuffelen, “ja is goed, ik ben wel moe” zegt Owen gapend, ik lach en zeg “dat merk ik”, “nou je kunt al weer lachen! Dat is een mooi teken!” zegt Nils blij, ik knik en we gaan allemaal op de bedden liggen, die de jongens al klaar hadden gelegd in de woonkamer. Niet veel later liggen we allemaal op bed nog een beetje te kletsen. Ik voel mijn mobiel trillen dus pak hem van het kastje en zie dan dat ik 1 nieuw bericht heb:
Onbekend: ik zou toch maar heel gauw stoppen met al die geintjes van je, we weten wel dat je het aan die vriendjes van je hebt verteld, en nog steeds zou ik maar gauw bij Daan weg gaan…
Ik kijk verstijfd naar het beeldscherm en ik merk dat de rest allemaal stil is geworden, “wat was dat voor een smsje?” vraagt Daan, ik laat hem het smsje zien en vuil dat er weer tranen over mijn wangen lopen, “mag ik terug smsen?” vraagt Daan dan, ik knik en dan begint te typen. Als hij mijn mobiel terug geeft zie ik wat hij heeft terug gestuurd:
Ik (Daan): wie is dit? Anoniem alles zeggen is wel heel makkelijk he en ik denk dat jij eerder gauw moet stoppen met jouw geintjes, want wij staan er veel sterker voor dan jij. En ze gaat never bij mij weg, want ik hou van haar! Daan
Ik glimlach een beetje waterig naar Daan en zeg “dankje” “voor jou doe ik alles” zegt hij en hij geeft me en kus. Dan voel ik mijn mobiel trillen en ik ontgrendel hem, 1 nieuw bericht:
Onbekend: ik ben degene die Linde’s leven een hel gaat maken! En wacht maar jullie zijn snel genoeg uit elkaar
Ik lees het bericht hard op voor en iedereen kijkt me vreemd aan “wat is dat nou weer, waarom zouden jullie nou weer uit elkaar gaan?” vraagt Rein zichzelf hardop af. “ik snap er ook niks meer van, maar ik weet 1 ding zeker en dat is dat ik je nooit maar dan ook nooit in de steek laat” zegt Daan en hij kijkt me aan, ik lach nog een beetje door mijn tranen heen, maar veel is er niet meer van me over. Ik heb pijn, ik ben moe en deze smsjes maken het allemaal niet beter, want ik word toch best wel bang. “ik zou er ook altijd voor jou zijn schat, en weet dat ik om geen enkele domme reden het met je uit zal maken” zeg ik, “maar het dit is wel moeilijk voor me” vervolg ik dan en de rest knikt begrijpend. “geef je mobiel maar hier” zegt Daan en ik geef mijn mobiel “dan reageer ik wel op de smsjes en heb jij er minder last van” zegt hij er achter aan “dankje, maar nu ga ik echt slapen, want ik ben echt moe” zeg ik dan en Nils zegt “ja, ik ook”, “me to” zegt Owen en Rein knikt ook. Ik lig met Daan op een tweepersoonsluchtbed dus ga dicht tegen hem aan liggen en zo val ik niet veel later in slaap.