You're so annoying

POV Ally.
Terwijl Ibrahim onderzocht werd besloot ik om wat koffie te gaan halen,Robin die nog steeds naast me stond en ook door het raam keek besloot ik ook maar koffie aan te bieden."Wil je ook wat koffie?"vroeg ik. "Graag, ik zal met je meelopen, even weg van deze ruimte."zei hij lachend. Terwijl we samen naar de kantine liepen was de weg er naar toe stil."Hou je van hem?"vroeg hij ineens. "Van wie houd ik?"Vroeg ik. "Van Ibrahim. zei hij. "Nee, totaal niet ik ben geen fan van voetballers, die hebben altijd meer liefde voor de bal dan voor hun vriendin."zei ik. "Niet elke voetballer is zo, ik heb ook een vrouw en twee kinderen."zei hij. Ik keek hem even aan, wat kon ik hier nou weer op verzinnen, terwijl ik een slok van me koffie nam."Dus, ik wil hem niet en daarmee uit, ik hou nog steeds van mijn vriend en dat blijft zo."Zei ik. Ik trok een vies gezicht van de koffie. "ziekenhuis koffie ook altijd"mompelde ik in mezelf. Robin lachte om mijn uitspraak maar dat weerhield hem er niet van om door te vragen. "Dus jij houd van iemand met losse handjes?"Vroeg hij. Even gaf ik hem een hatelijke blik. "zo is hij niet!"zei ik boos. "Hoe komt Ibi hier dan te liggen door kabouters"zei die. "Dus omdat die één keer iemand het ziekenhuis in slaat heeft die losse handjes, en jullie voetballers dan, die zijn zeker poes lief en aardig."Zei ik. Ik irriteerde me dood aan hem. "Dat zeg ik niet, maar jij bent beter af bij Ibi dan bij die gozer." Zei hij. "Luister die gozer is toevallig wel mijn vriend en nogmaals ik wil Ibrahim niet, nu niet over een uur niet een dag niet een week niet een maand niet en ook niet over een jaar en kan je nu gewoon je kop houden, je bent irritant."zei ik aan één stuk door. Robin lachte even kort maar ik vond het niet onwijs grappig. "Denk je nou dat je leuk bent of zo?"Vroeg ik "Je liegt tegen jezelf, ben je daar trots op?"Vroeg hij. ik zuchtte hoorbaar. "Sinds wanneer bepaal jij dat ik lieg tegen mezelf, je bent irritant en vervelend."zei ik. "Omdat ik gelijk heb ja."Zei hij. "Heb je niet en hou nou gewoon je kop dicht."zei ik. Hij irriteerde me echt enorm. "Luister, ooit komen jij en ibi samen hoor, al is het niet nu dan wel morgen, of over een week, of een maand of een jaar, eens komen jullie samen en dat besef jij je ook hoor."zei die. Ik zuchtte diep. "Klaar?"Vroeg ik. "Nog lang niet."zei hij. "Dan zorg je maar dat je klaar bent want je irriteert me echt gruwelijk!"zei ik. "Dan heb je mooi pech want ik ga nog wel even door hoor, net zo lang tot jij bij ibi bent."zei hij. Ik zuchtte nog dieper. "Kan je niet lijm gaan uitzoeken die extra stevig plakt op je mond of zo, je bent echt dood irritant, ben je altijd zo?!"vroeg ik "Normaal niet, maar voor jou ben ik graag irritant, ik help vrienden graag."zei hij lachend. Ik vond er niet veel lachend aan en keek naar de beker koffie die op de tafel stond. "Stem verloren?"Vroeg hij nu. "Als je zo doorgaat krijg je een koffie douche, hou je mond en wacht gewoon het onderzoek af want je irriteert me enorm en dat moet je niet doen."Zei ik. "Jij kan er gewoon niet tegen om de waarheid te horen en dat is jou probleem."zei hij. Ik zuchtte nog één keer diep en was het toen helemaal zat, ik liep naar hem toe met me beker koffie en gooide die over zijn hoofd en zette de beker op zijn hoofd."Ik kan makkelijk tegen de waarheid maar jij verteld alleen maar leugens en dat is mijn probleem."Zei ik en verliet de kantine. Hij was zo irritant en ik besloot om buiten te gaan zitten ver van het ziekenhuis, ik liep de straat uit en ging even verder op een bankje zitten en genoot van de zon die fel op me huid brandde maar daar gaf ik niks om vandaag ik keek om me heen maar de straten waren vrij leeg, stomme siësta dacht ik bij mezelf. Ik keek op me mobiel en zag dat er over een uur bezoekuur was op het politie bureau na lang nadenken besloot ik daar heen te gaan om Lars op te zoeken, ik moest weten hoe het tussen ons zat en of die echt voor Jaylana ging of voor mij. Ik pakte me spullen van het bankje af en liep richting het politie bureau, de kans dat Jaylana er ook is was groot maar ik moest hier sterk tegenover staan, op dat moment ging me telefoon een sms van Lanischa. Waar ben je ik wou je op komen zoeken in het ziekenhuis maar daar zat alleen een vent die naar koffie stonk xx Ik kon hier wel om lachen.blijkbaar had ze niet door dat het Robin van Persie was, ach hij had het verdient. Ik ben onderweg naar het politie bureau, ik wil duidelijkheid van Lars, ik zie je thuis wel xx smste ik en deed me telefoon uit. Het was nog een klein kwartiertje lopen en de zenuwen sloegen iets toe. Zou dit wel goed gaan, of moest ik dan toch echt voor Ibrahim gaan?