Ochtendhumeur

De volgende morgen zaten Olivier en Rune al aan tafel. Melanie was terug gegaan naar haar eigen huis. Haar ouders waren blijkbaar heel makkelijk ermee. Haar vader kon het toch niks schelen, hij was in het buitenland op tournee. En haar moeder? Die had het veel te druk om zich zorgen te maken. Trouwens, Melanie had zichzelf verantwoordelijk genoeg bewezen om voor zichzelf te zorgen. Ze was geen klein kind meer.
'Goedemorgen schone slaapster', groette Olivier met een grijns.
'Ben ik te laat?', vroeg Denise, die opeens klaarwakker was.
'Voor het eerste lesuur?', ging Olivier na. Hij had net alles op. Ook zijn lunch was al klaar, hij hoefde alleen nog even zijn tanden te doen.
'Ja', zei Denise terwijl zij hijgend haar schoenen pakte om aan tafel aan te doen.
'Als je jouw tas nog moet inpakken wel', zei hij. Hij wist dat zij dat nooit deed. Zijn spullen waren ondertussen allang klaar.
'Shit', het meisje flipte helemaal. Zo snel als zij kon stapelde zij met chocopasta drie boterhammen op elkaar.
'Je weet dat jij vandaag het eerste uur vrij hebt?' Door de verbaasde uitdrukking op haar gezicht kon Olivier amper een lachje onderdrukken. Hij had daar nou nooit last van. Als hij het eerste uur vrij was bleef hij gewoon nog wat langer liggen. Gewoon, een uurtje genieten. Denise was de enige die in paniek schoot dan. En vervolgens dan een ochtendhumeur kreeg zodra zij erachter kwam dat ze langer had kunnen slapen. En dat was, op de vroege ochtend, zeer amusant.
Stap 1. Paniek neemt af. Dan laat ze alles vallen.
Vervolgens begint ze te schreeuwen tegen de eerst volgende die iets fout deed of zei. Olivier was niet van plan om zelf het slachtoffer daarvan te zijn. Dus wachtte hij rustig af totdat Rune iets fout deed. Met zijn Melanie kon dat nu heel makkelijk.
'Dacht je nou echt dat wij jou lieten slapen als je het eerste uur had gehad?', vroeg Rune. Raak!
'Nou, Olivier misschien wel. En wie weet was jij te druk bezig met die Melanie', kaatste Denise terug.
Helaas had Olivier niet meer de tijd om de rest te volgen. Hij moest wel op tijd op school komen. In iets trager dan normaal tempo liep hij de trap op. Op de overloop lag een tekening. Hij zal wel naar beneden zijn gewaaid. Er stond een of andere man op. Vreemd, meestal tekent Denise dingen uit de natuur of magische wezens, goden. Beleefd legde hij het op de zoldertrap.
Ondertussen nam Denise de tijd om Rune te vertellen over de jongen, Falco, die zij gister op school was tegen gekomen.
'Je bent toch niet bezig in dromen van anderen?', vroeg Rune streng.
Denise schudde haar hoofd. Rune hoefde dat niet te weten.
'Apart. Maar wees voorzichtig. Niet alles in dromen is zo onschuldig'
Denise knikte vlug voordat zij haar driedubbele boterham naar binnen werkte. Vandaag geschiedenis. Ze waren bij de Romeinse tijd gebleven. Misschien leerde zij wel wat over die spelen van laatst.