[NL] Snitch en de Aardbei

Oliver had er nooit van gedroomd om later dierenarts te worden, maar hij was wel altijd al een grote dierenliefhebber geweest. Care of Magical Creatures was het enige vak dat Percy niet op NEWT niveau had gedaan en hij wel, en dieren leken hem altijd automatisch net zo veel te mogen als hij hen. Het was dan ook niet erg verrassend dat Oliver degene was in hun relatie die met een golden retriever pup kwam aanzetten nadat Puddlemere met een oefenwedstrijd geld had ingezameld voor een dierenasiel, of dat hij het was die Percy er uiteindelijk van overtuigde dat het hun plicht was om de zwerfkat die op een dag plotseling in hun keuken zat een onderdak te geven.
      Natuurlijk wist Oliver wel dat ook Percy een zwak had voor allerlei soorten beesten. Percy gaf daar wat minder blijk van, maar het feit dat hij zich beide keren door Olivers vreselijke argumenten had laten overhalen was niet alleen te danken aan Olivers eigen schattigheid. En als dat nog niet voldoende bewijs zou zijn geweest, zou Oliver wel zijn overtuigd op de dag dat hij Percy lachend op zijn rug op de woonkamervloer aantrof terwijl Bludger vrolijk kwispelend zijn gezicht likte en Quaffle het zich spinnend gemakkelijk maakte op zijn buik. Toch was Oliver nogal verbaasd toen Percy een keer thuiskwam met niet alleen de boodschappen, maar ook een vijfde gezinslid.
      “Waar heb je hem eigenlijk gevonden?”
      “Hij zat in een open kartonnen doos bij het vuilnis. Ik heb aan de manager van de supermarkt gevraagd of zij wist waar hij vandaan kwam, maar ze leek er bang voor te zijn. Soms begrijp ik muggles gewoon niet.” Percy opende een doosje aardbeien en legde er eentje op tafel, een stukje van de schildpad verwijderd. De aardbei was bijna net zo groot als het beest zelf. Oliver keek verbouwereerd toe.
      “Eten schildpadden aardbeien?”
      Percy haalde zijn schouders op. “Dat zullen we zo zien, denk ik.”
      “Ik hoop dat de aardbei de schildpad niet opeet.” Oliver ging op zijn hurken zitten en liet zijn armen op tafel rusten om de schildpad wat meer op schildpadhoogte te kunnen bekijken. “Ben je van plan hem te houden?”
      “Als jij daar niets op tegen hebt.”
      “Ik vind het prima,” besloot Oliver, terwijl de schildpad voorzichtig in beweging kwam. “Ik snap alleen niet precies waarom je juist een schildpad zou kiezen.”
      Percy borg de aardbeien op en kwam naast Oliver zitten. “Eigenlijk heb ik hem niet echt gekozen. Bovendien moest ons volgende huisdier iets kleins zijn, dat kon gewoon niet anders.”
      “Waarom?”
      “We hebben al een Bludger en Quaffle. Onze Snitch kan natuurlijk geen olifant zijn.”
      “Dat is waar.”
      Ze waren even stil terwijl de schildpad dapper en een beetje onhandig richting de aardbei marcheerde.
      “Ergens is hij toch best wel schattig,” vond Percy.
      “Vind je?”
      “Jij niet dan?”
      Snitch had zijn doel bereikt. Hij opende zijn kleine mond zo wijd als hij kon, alsof hij dacht dat hij de aardbei in één hap door zou kunnen slikken. Oliver glimlachte voordat hij door had wat hij deed. “Ja, eigenlijk wel.”