1. "Blue Monkey"

Willemijn keek iedere week weer uit naar de repetities van "Blue Monkey" de band waarin zij samen met een aantal vrienden speelde. Max, de drummer, had de bijzondere naam verzonnen. Eigenlijk sloeg ie nergens op, maar het klonk grappig en aangezien Max zijn grappen altijd geslaagd waren had iedereen ingestemd toen ze een jaar geleden een avond hadden zitten broeden op een passende naam. Vandaag stond "Little Things", Willemijns favoriete song op het programma. Zij zou het deel van Niall voor haar rekening nemen. Ze glimlachte.

Het had gesneeuwd en het was ijskoud. Willemijn pakte zich goed in en trok haar wollen muts over haar oren. Ze stapte in de sneeuwboots die nog nat waren van de tocht vanaf school en hing tenslotte haar gitaartas om. De wandeling naar de muziekschool kon beginnen. Halverwege de route werd ze ingehaald door Tom die van links naar rechts slippend pogingen deed om zijn saxofoonkoffer veilig over te brengen. "Lizz en "Birdy" komen sleeënd", gilde hij. "Ze zijn al 2x omgeslagen, de mutsen!" Snel trapte hij verder en liet Willemijn alleen met haar gedachten.

Willemijn kende Lizz en "Birdy", die eigenlijk Myra heette, al vanaf haar kleuterjaren. Op een incidentje tijdens een verjaardagspartijtje na (Myra wilde tijdens het Roodkapje-spel per se geen wolf spelen en zette het vervolgens op een krijsen toen Willemijn dreigde haar zonder snoepzak naar huis te sturen) hadden ze nog nooit ruzie gehad en deelden ze hun diepste geheimen met elkaar. Myra was de leadzangeres van de band en vond dat ze in dit kader ook een artiestennaam verdiend had. Niet echt origineel, maar sinds 2 maanden ging ze als "Birdy" door het leven. Qua uiterlijk was deze Birdy de tegenpool van de Britse versie. Myra had namelijk zwart haar, amberkleurige ogen en was iets aan de mollige kant (oeps, sorry...dit moeten jullie maar vergeten), maar zangtechnisch was het verschil miniem. Dit gaf een bijzonder tintje aan de songs van hun Britse idolen. Lizz, de basgitariste, was wat minder met haar "carrière" bezig. Ze was een echte basgitariste; rustig in haar eigen wereldje. Het grappige aan Lizz was dat ze altijd een fractie van een seconde te laat was met reageren. Dit ging dan ook altijd gepaard met "Oh, ja..nu snap ik het", hetgeen tot menige lachbui had geleid. Lieve Lizz.

"A penny for your thoughts!"
Willemijn keek om toen ze de stem van Max herkende, maar dat had ze beter niet kunnen doen. Een vette sneeuwbal spatte uiteen in haar gezicht.
"MAX!" gilde Willemijn, "ik zal nog eens zo enthousiast omdraaien wanneer ik je stem hoor!" Ze spuugde het koude goedje uit en dook meteen de sneeuw in om een nog grotere bal te maken waarmee ze hem terug zou betalen.
Max was haar echter voor en vuurde bal nummer twee op haar af. Willemijn storte gillend ter aarde en greep naar haar hoofd. "Ik zie niks meer...ik zie niks meer!" gilde ze. Geschrokken liet Max bal nummer drie uit zijn handen vallen. "Shit Willemijn, dat was niet mijn bedoeling" fluisterde hij terwijl hij zich naast haar liet zakken. "Laat me eens kijken!", zei hij terwijl hij Willemijn's handen uit haar gezicht probeerde te halen. "Sor..", maar verder kwam hij niet. Een enorme bal werd als vanuit het niets in zijn gezicht gepeperd, gevolgd door een tweede. De koude sneeuw vulde zijn ogen, oren en mond en gleed vervolgens als een natte slang achter zijn das. "Gedverdemme!" lachte Max, "nu had je me echt te pakken!" Willemijn stikte bijna van het lachen en stond snel op. Ze bood hem een helpende hand aan. "Vrede?" lachte ze. "Okay!, ik geef me gewonnen, 1-0 voor jou!" "Kom, anders vraagt de rest zich af waar we blijven", gniffelde Willemijn. "Mijn wraak zal zoet zijn, miss W.", lachte Max, "als ik jou was zou ik maar een bodyguard nemen!"

Enkele minuten later voegden ze zich bij de rest van de band. Lizz en "Birdy" waren inderdaad per slee gearriveerd en zaten van kop tot teen onder de sneeuw. "Misschien is het verstandig om met warme choco te beginnen!" gierde "Birdy", zo te zien kunnen jullie ook wel wat warmte gebruiken. Willemijn en Max bekeken elkaar en beaamden dat het inderdaad beter was om eerst even te ontdooien. De warme choco van de muziekschool ging er in als koek. Miep, de beheerdster van de bar, maakte deze zelf naar het recept van haar grootmoeder en was daarom in heel het dorp beroemd om deze winterse lekkernij. Aan een tafeltje bij het raam zaten 3 meiden in hun mokken te blazen. Ze hadden, grappig genoeg, niets met de muziekschool van doen, maar wel met Miep's choco.

"Dus "Little Things" vandaag!" gilde "Birdy". "Geweldige tekst!"
"Yep!" zuchtte Willemijn, "vooral die van Nialler!"
"ZUCHT!" klonk Max voordat hij luidruchtig slurpte en afsloot met een luid "AAAAAHHHH"
"Come on then!" zei Tom ongeduldig terwijl hij zijn rietje op zijn mondstuk bevestigde.
"Wat?..oh ja..", zei Lizz en nipte een laatse keer van haar choco.
Een lachsalvo volgde.