Thuis.

Esther:

Als ik het schoolplein op kom lopen zie ik dat Sharon Anneke slaat. Ook dat Daan er bij zit. Hij haalt Sharon weg en loopt naar binnen. Even later komt hij terug. Ik loop naar hem toe. 'Daan! Wat was er gebeurt?!' Vraag ik huilent. 'Rustig Esther, ze hadden alleen ruzie en Sharon die begon op eens te slaan. De directrice gaat al met onze mentor praten' zegt Daan en hij probeert me te troosten maar het lukt niet echt. 'Maar Daan... Hoe kan dat? Sharon ik en Anneke zijn 3 beste vriendinnen!' zeg ik en begin nog harder te huilen. 'Ik weet het ook niet Es. Maar ik weet wel dat Sharon normaal moet doen. Ik wil weten waarom ze zo doet. Dit is niet normaal!' zegt Daan en ook hij begint te huilen. 'Daan?' vraag ik. 'Ja?' antwoord hij rustig. 'Mag... mag... ik na school...' verder kom ik niet want k begin nog harder te huilen. 'Esther? Wat wil je na school?' vraagt Daan voorzichtig. 'Nou... mag ik na school met jou mee?' 'Tuurlijk, maar ik ben bij Rein. Maar dat vind je denk ik niet erg of wel?' 'Dankje, nee is niet erg' zeg ik als ik wat rustiger ben. 'Maar waarom wil je mee dan?' vraagt Daan met een verbaast gezicht. 'An en Sharon en ik zouden na school bij An thuis zijn, maar ik wil even niet met hun zijn. Ik wil graag even rust hebben. Kan dat bij jullie?' vraag ik. 'Ja tuurlijk! Als jij rust wil maken we dat wel. We moeten toch huiswerk maken dus dan zijn we best wel stil. Misschien kan je blijven slapen als je dat wil? Het is toch vrijdag en ik hoef morgen nergens heen. Ik blijf ook bij Rein slapen' vraagt Daan aan me. 'Ja, leuk! Maar het moet wel van mijn ouders mogen. Ik ben ze na schooltijd wel even' zeg ik terwijl we naar de les lopen. 'Ik vraag het wel even aan Rein oké?' 'Oke, maar ik weet zelf nog niet of ik mag. En als het van Rein mag en niet van mijn ouders dan...' ik maak mijn zin niet af, want als ik de gang in kijk zie ik Rein zoenen met een ander. 'D-a-a-a-a-n-?' zeg ik en ik begin te huilen en begin weg te rennen. 'Esther, wacht even!' roept Daan naar me maar ik ren al naar mijn fiets toe. Als ik weg wil fietsen springt Daan voor mijn fiets. 'Daan! Wat doe je nou?' roep ik huilend. 'Ik ga met je mee. Kom we gaan naar mijn huis toe. Ik zeg wel dat je ziek bent en dat jou ouders niet thuis zijn' stelt Daan voor. 'Oke, maar hoe moet dat met jou dan?' 'Ik zeg wel dat ik op je moest passen van onze mentor' zegt Daan en we fietsen naar zijn huis.