{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and eighty]

Susan kwam snel aangelopen. Onderaan haar jurk had ze een scheur en een kleine schram op haar wang. Haar zwarte haar zat meer uit haar staart dan erin en ze keek bezorgd, erg bezorgd.'Selena, Gabrielle,'zei ze terug,'Er is iets. Peter en...'Maar dan keek ze recht in Aslans ogen en knielde.'Aslan,'zei ze warm,'U bent hier, u heeft ons geholpen. Bedankt.''O, dat is niets koningin Susan,'zei hij en keek haar aan,'Sta op en zeg wat er is.'Susan gehoorzaamde direct wat hij zei, stond op en begon te vertellen:'De oorlog is over, maar we kunnen Peter en Jake niet laten stoppen met vechten. Ze hàten elkaar, en stoppen maar niet. Wat we ook doen, het is te gevaarlijk.''O nee,'zei Selena gesmoord met haar handen voor haar mond,'En weten ze dan niet dat de Andalusianen..''Ik denk het wel,'zei Susan met opgehaalde schouders,'Ik denk dat ze elkaar gewoon niet kunnen vergeven. Kan jij niet..?''Mee,'zei Aslan,'Dat is een goed idee, ga allebei mee. We komen er later op terug.'Aslan knikte en Selena en Gabrielle liepen mee met Susan. En het was waar, ze waren nog altijd met elkaar aan het vechten. Het zand vloog alle kanten op door het ingewikkelde voetenwerk en ze zaten te schelden, echt te schelden. Iedereen zat rond hen.'Pete!'riep Selena en haar stem schoot hoger van de schrik,'Stop! Stop ermee!'Hij keek haar heel even in de ogen maar moest snel terug opletten door Jakes zwaardslagen.'Ik..kàn niet. Ik hàat hem!''En ik jou niet?'zei Jake die rood begon te zien. En ze vochten verder, scheldend en vloekend. Iedereen was er zeker van dat ze het in Archenland het nog konden horen.'Ik ga hen uit elkaar halen met Edmund,'zei Caspian die aan kwam lopen.'O Caspian, doe voorzichtig!'zei Susan en werd nog bezorgder,'En doe Pete geen pijn!,'voegde ze er nog snel aan toe toen ze Selena's blik zag. Hij knikte serieus en ging achter Jake staan. Edmund achter zijn broer. Peter en Jake dachten allebei hetzelfde, dat diegene die achter de ander stonds hem zou helpen en ze lieten hun zwaard hangen.'Wel,'zei Jake met een suffe grijns,' Dat had ik nou niet verwacht van je broertje.''Wàt?'zei Peter razend,'Wat is er met Ed?!' En dat begon op hem te wegen, Jake had al bijna iedereen uitgescholden en nu werd hij echt kwaad:'Jij verdomme!!' Hij wilde weer naar hem toelopen maar Edmund greep hem vast:'Rustig, Peet.''Ed, laat me los! Ik..''Oh bedankt, Edmund,'zei Jake en trok een triomfantelijk gezicht. Hij kwam naar Peter toe en pakte zijn zwaard op. Peter deinsde naar achteren en ging pardoes op Edmunds voeten staan:'Ed, laat me los!'Iedereen zat met ingehouden adem toe te kijken maar Caspian greep Jake vast, net op tijd.'Laat me los! Laat me los!' zei hij maar hoe hard hij ook wrong, Caspian kon hem blijven vasthouden. 'Wat doen we met hem?'vroeg Alex die naar Jake keek en begon te ijsberen. Dat lokte verschillende reacties uit. 'Doden,'zei Raven vast en zeker,'Wat heeft hij ons niet aangedaan?''Laten gaan,'zei Susan en keek hem twijfelend aan,'De Andalusianen zijn geen vijanden meer en alles wat hij deed waren immers Glozelle's orders.''O ja?'zei Peter ruw en keek hem vuil aan.'Rustig, Peet,'zei Edmund terug die zijn broer maar stevig vasthield. Jake voelde dat het een moeilijke beslissing was en werd bleek. Ook begon hij bang te trillen. 'Ik..ik..,'jammerde hij maar plots maakte hij een onverwachte beweging. Hij balde zijn vuisten en sloeg recht in Caspians gezicht. Die hem natuurlijk los liet en zijn handen op zijn neus drukte. Dat was Jake's ultieme ontsnappingspoging en hij liep weg, het bos in, naar zijn thuis. Ondertussen was Caspian op zijn knieën gevallen en stroomde het bloed dat uit zijn neus kwam op zijn handen. 'O Caspian,' zei Susan bezorgd en liep naar hem toe. Snel toverde ze een zakdoek uit haar jurk en liep naar de zee toe, waar ze hem nat liet worden door het zeewater. Daarna liep ze terug naar hem en drukte de druipnatte zakdoek in zijn nek. Ze wist dat door de koude het bloed zou stollen en dus niet meer over zijn gezicht zou stromen.'Ed, je kan me wel loslaten nu,'zei Peter geïrriteerd en keek naar Caspian en Susan. 'O ja. Natuurlijk,' zei Edmund aarzelend en liet zijn broer maar los. 'O Peet!'zei Selena plots en ze liep naar hem toe. Ze knuffelde hem.'Selena,'zei hij en gaf haar snel een aai over haar hoofd,'Het is over, niet?''Ja,'zei ze gelukkig en knuffelde hem nog harder tot ze besefte dat ze hem eigelijk wat pijn deed, de grote wonde over zijn buik. Al snel zaten veel mensen en wezens te knuffelen. Edmund liet Bella ronddraaien, als je begrijpt wat ik bedoel. Het was over, de oorlog was gedaan. 'Hallo,'zei een diepe stem.