071.

Met z'n allen zijn we naar de woonkamer verhuisd. De jongens spelen FIFA en ik lees een boek. Echt concentreren kan ik me niet dus ik besluit de wedstrijd tussen Niall en Louis maar mee te kijken. Zayn zit naast me te spelen op zijn telefoon en Liam zit ook te kijken naar de wedstrijd.
"Wil nog iemand iets drinken?" Zucht Zayn verveeld na een tijdje.
"Bierrrrr" roepen de andere drie jongens meteen zonder hun ogen van het scherm te halen. Ik knik als Zayn mij aankijkt
"Wat wil je? Fris, thee, water, rosé, wijn, bier?" Uitdrukkingsloos kijk ik hem aan maar haal uiteindelijk mijn schouders op als teken dat het me niks uitmaakt. Ze blijven me dingen vragen op zo'n manier dat ik niet kan antwoorden door te knikken of mijn hoofd te schudden in de hoop dat ik weer ga communiceren maar het helpt niet.

Fluitend komt Zayn met vier flesjes bier weer de kamer in gelopen. Verbaasd draai ik mijn hoofd naar hem toe als ik hoor wat hij fluit. Even blijf ik hem aanstaren maar schud dan ook snel mijn hoofd, waarschijnlijk heb ik het gewoon verkeerd gehoord.
Niall verslaat Louis waarna Liam de plek van hem inneemt en tegen Niall begint te spelen. Er wordt veel gevloekt naar vrij weinig gezegd. Mijn oog valt op de klok het is ondertussen half 12, tijd om naar bed te gaan. Zuchtend duw ik mezelf overeind maar Zayn duwt me weer terug
"Ik ga toch drinken halen, thee?" Met een glimlachje knik ik en ga weer rustig zitten. Elke avond voor ik naar bed ga drink ik een mok thee om tot rust te komen. Mijn hoofd leg ik op Louis zijn schouder die automatisch zijn arm om mijn schouders slaat.
"You can't go to bed without a cup of tea" zingt hij zachtjes waardoor ik meteen overeind schiet.
"Wat? Het is waar toch, je drinkt altijd thee voor je naar bed gaat" ik laat alles even op me inwerken. het is bijna onmogelijk dat ze dit liedje kennen maar Zayn zong het net ook al. Er is maar een manier om er achter te komen of de jongens het liedje zingen dat ik denk dat ze zingen.

Met de gitaar in mijn handen neem ik plaats op de dichtstbijzijnde stoel. Zachtjes oefen ik een beetje en probeer wat akkoorden uit. Zayn is inmiddels terug en alle vier de jongens kijken me niet begrijpend aan. Zachtjes begin ik te spelen met mijn blik op de snaren gericht, de jongens durf ik niet aan te kijken. Ik maak genoeg fouten tijdens het spelen maar als Zayn de tekst zachtjes begint mee te zingen krijg ik mijn bevestiging. Meteen val ik stil en kijk de jongens net zo verbaasd aan als zij mij.
"Hoe ken je dat liedje? Niemand kent het, we hebben hem vanmiddag pas opgenomen" Niall is de eerste die de stilte doorbreekt. Nog verbaasder kijk ik de jongens aan en grijp naar het dichtstbijzijnde papier.
'Maar, dat is een liedje van ed. Hoe kennen jullie hem? Waarom nemen jullie het op? Ik snap het niet meer'
"Ed zei dat hij het nooit aan iemand heeft laten horen, niemand kon dit liedje behalve" midden in zijn zin valt hij stil
"Jij bent dat meisje dat hem heeft geholpen" mompelt hij verbaasd.

-flashback-
"Lukt het niet?" Zachtjes grinnik ik bij het beeld dat zich voor mij afspeelt. Ed zit gefrustreerd en omringd door papieren op de vloer van mijn kamer. Zijn haren zitten door de war, hij zit alvast in zijn pyjama kleren op zijn matras en zijn bril staat op zijn neus. Geschrokken kijkt hij op, hij zat zo diep in gedachte dat hij niet eens door heeft dat ik al vijf minuten sta te kijken hoe hij probeert een liedje te schrijven.
"Oh, hey" mompelt hij terug en draait zich dan weer naar zijn papieren.
"Mag ik horen wat je al hebt?" Nieuwsgierig ga ik in kleermakerszit voor hem zitten. Verward kijkt hij weer op en het duurt even voordat de vraag tot hem door dringt. Aarzelend begint hij te spelen maar midden in het liedje valt hij stil omdat hij blijkbaar nog geen tekst heeft. Kippenvel staat op mijn armen en trots kijk ik hem aan als hij klaar is.
"Wauw! Dit gaat een hit worden, alle meisjes worden nog verliefder op je dan ze nu al zijn als ze dit horen. Beloof me dat je deze bewaart tot het juiste moment? Niet meteen je eerste single daarvan maken oke? Het is een pareltje die goede aandacht verdient" spreek ik hem toe. Hij mompelt iets over dat ik niet zo moet overdrijven en buigt zich dan weer over zijn papieren.
"Ik ga nog even thee drinken voor ik ga slapen, jij nog iets?" Zachtjes schudt hij zijn hoofd en begint meteen te schrijven als ik de kamer uit loop.
-einde flashback-