070.

De volgende dag moeten de jongens weer aan het werk. Ze laten me niet helemaal met een gerust hart thuis maar veel keus hebben ze niet. Zodra de deur in het slot valt kom ik pas in beweging. Langzaam trek ik mijn lievelings pyjama aan, het kan me niet schelen als de jongens me gaan uitlachen om het 'pak'. ik heb gewoon even iets bekends nodig, iets waar ik me veilig in voel. Helaas voel ik me nog steeds leeg en vooral onveilig dus ik ga een plekje creëren waarin ik me veilig voel. Het duurt even maar uiteindelijk weet ik drie stoelen naar Harry zijn slaapkamer te slepen. Ik gooi een paar dekens en kussens die ik heb verzameld op de grond en als laatste drapeer ik een paar lakens over de stoelen zodat ik een soort van tent heb gecreëerd. Uitgeput kruip ik er met mijn iPod in mijn handen in. Mijn been leg ik voorzichtig op een kussen en ik laat mijzelf daarna in de dekens en kussens vallen. De muts van mijn pyjama trek ik over mijn hoofd en ik de rest van de dag blijf ik daar liggen zonder te bewegen.

Het geluid van de jongens vullen het huis maar ik beweeg me nog steeds niet. Hoe lang het duurde voordat de jongens weer terug kwamen weet ik niet maar besef van tijd heb ik ook niet meer. Ik zou je geloven als je zou zeggen dat ik daar vijf minuten heb gelegen maar ook als het twee dagen zouden zijn geweest.
"Ze is hier!" Louis zijn stem komt duidelijk boven mijn muziek uit. Toch besluit ik mijn muziek te pauzeren.
"En ze heeft een tent gebouwd" hoor ik hem er achter aan mompelen. Een arm schuift een van de doeken opzij en niet veel later verschijnt zijn gezicht in de tent.
"Hallo, mag ik er bij komen?" Vraagt hij maar gaat al zonder te wachten op reactie van mij naast me liggen.
"Mijn zusjes lieten mij vroeger altijd tenten voor ze maken. Ik had er ook wel een voor je kunnen maken" zegt hij nonchalant en haalt zijn telefoon uit zijn broekzak.
"Even Harry sms'en, hij is weg met een vriend maar ik moest laten weten hoe het met je ging" mompelt hij, nog steeds zonder dat hij reactie van mij verwacht.
"Hij is vanavond drinken met een vriend die ook een paar liedjes voor ons album heeft geschreven" legt hij uit. Waarschijnlijk om de stilte te doorbreken want mij maakt het niet zo veel uit, Harry mag doen wat hij wil. Hij legt zijn telefoon tussen ons in en draait zich op zijn zij zodat hij naar mij kijkt. Hij bestudeert mijn gezicht goed waardoor ik mijn muts opnieuw over mijn hoofd trek.
"Heb je een teigetje pyjama aan?" Hij fronst zijn wenkbrauwen voor een seconde tot hij mijn staart ziet. "Hoe kom je aan die pyjama? Ik wil er ook zo een!" De bulderende lach van Louis heeft de aandacht van de rest getrokken die dan ook binnen no time in de kamer staan. Niall heeft nogal moeite met de 'ingang' vinden waardoor de hele tent in elkaar stort. Een zucht verlaat mijn mond en voor even twijfel ik of ik wel moet opstaan, ik kan natuurlijk ook gewoon met al die lakens over me heen blijven liggen. Uiteindelijk halen de jongens de lakens toch van me af en helpen ze me overeind.
"Sorry, ik zal een nieuwe voor je maken! Het was niet" midden in zijn zin valt Niall stil en bekijkt hij me van top tot teen. Louis staat met een big smile naast me maar de rest bekijkt mijn pyjama met hun wenkbrauwen bijna in de lucht.
"Teigetje? Serieus?" De jongens krijgen allemaal een lach op hun gezicht.
"Je hebt zelfs een staart! Cool" Niall grijnst naar me en loopt dan de kamer weer uit.