Chapitre Huit

Amelia Rousseau

Na de ruzie van gisteravond, heb ik niet meer met Ines gepraat vanochtend. Gelukkig is het woensdagmiddag en heb ik lekker een kort dagje. Van half 9 tot kwart over 12 les en daarna ga ik wel wat door de stad lopen zoals ik meestal doe als ik niets te doen heb. Ik kijk snel nog even in de grote spiegel die op de wc's hangt en check m'n kleding en haar nog een keer. Als het goed zit loop ik de toiletten uit en vind me een weg naar m'n kluisje toe. Eerst moet ik m'n sleutel zoeken, die ik vaak kwijt ben in mijn tas, maar als ik hem heb gevonden maak ik m'n kluisje open en haal de juiste boeken eruit. Plots voel ik twee handen op m'n schouders en een natte zoen in m'n nek. Ik draai me om en zie gelukkig Luca staan. Je weet maar nooit wat voor een gekken er zijn die ineens aan je gaan zitten. Ik sla m'n armen om hem heen en kus hem.
"Kom je vanavond mee?", vraagt hij.
"Waar naar toe?", vraag ik. Ik heb eerlijk gezegd niet zo'n zin om vanavond met Ines opgescheept te zitten. Ze heeft me de hele ochtend al genegeerd, en ik haar, dus dat zal vast niet ineens veranderen vanmiddag.
"Uit", verduidelijkt Luca.
"Waar wil je uit?", vraag ik.
"Le Queen. Een paar vrienden van me zijn er ook", antwoodt Luca. Een paar vrienden. Ik ken zijn vrienden grotendeels wel, en het zijn nou niet bepaald lieverdjes, zo ver ik weet. Maar toch, het is beter dan alleen chagrijnig te zitten zijn bij Ines.
"Is goed", glimlach ik.
"Kom je vanmiddag na school dan naar mij?", vraagt hij.
"Hoe laat ben jij uit?", vraag ik erop.
"Om half 5."
"Dan kom ik dan wel naar je toe. Ik ben al kwart over 12 uit. Maar ik moet nu naar m'n les", zeg ik allemaal achter elkaar door. Ik geef hem nog een vluchtige kus en ga naar m'n lokaal toe.

Na een middagje gewoon rondgewandeld te hebben en wat kleren thuis heb opgehaald, waar ik Ines gelukkig niet meer gezien heb, loop ik weer buiten. Die zal nog wel les hebben, de hele dag. Of ze moet werken. Lekker voor haar dan. Ik spring de trappen een voor een af, het metrostation in en neem de eerste metro die richting Luca gaat. Het voelt meestal niet echt prettig in een metro, en ik ben ook altijd op m'n hoede. Het is er zo donker, en het straalt iets eng en onheilspellends uit. Gelukkig ben ik met de metro al snel waar ik moet zijn, ontvlucht ik het station en kom ik weer in de vrolijke straten van Parijs, waar de zon mooi schijnt. Op m'n gemakje en genietend van het heerlijke weer loop ik richting Luca's appartement. Het grote apparementencomplex kun je al goed zien vanuit de verte. Ik loop er naar toe en naar binnen, maar eerst moet ik nog met de lift omhoog. Ik stap de lift in met iemand anders. Een jongeman, die gok ik, een paar jaar ouder is dan ik ben. Hij ziet er zeker niet verkeerd uit in het strakke pak dat hij aan heeft. Ik wil m'n vinger naar de 5e verdieping brengen, maar hij brengt z'n vinger ook op hetzelfde moment naar een ander knopje. Het penthouse. Dan moet hij wel erg rijk zijn en geen hoogtevrees hebben.
"Dames eerst", zegt hij beleefd. Ik kijk hem dankbaar aan en druk op het knopje. De liftdeuren gaan dicht en nu sta ik samen met hem in de lift. Ik voel dat hij naar me kijkt en me bestudeerd. Kan hij het zien? Ik ben alleen niet zo brutaal om het te vragen. Al snel zijn we op de 5e verdieping waar ik uit moet. Luca wandelt net door de gang en ik spring onverwachts op zijn rug.
"Aaargh", roept hij uit. Ik laat hem los en kijk hem aan. "Oh, jij bent het. Gelukkig. Ik dacht dat iemand mij ging vermoorden." Ik moet er om lachen en schud m'n hoofd even. Wat een fantasie heeft hij toch weer. Ze gaan z'n appartement in, waar ik me ook al thuis voel. Ik kom hier zo vaak over de vloer.

Een aantal uren later lopen we de Le Queen in, waar al duidelijk een harde beat te horen is. Luca's handen liggen op mijn heupen en we lopen samen door de mensen heen. We gaan eerst naar de bar waar ik me een breezer bestel en Luca meteen al twee biertjes.
"Hey man!", roept Luca als iemand langs hem komt. De andere kijkt hem met een lach aan.
"Luca! Woon je nog steeds hier? Echt een tijd geleden dat ik je gezien hebt", roept de jongen terug, zodat Luca hem kan verstaan. Ik ken hem niet, maar het zal wel een oude vriend geweest zijn, of zoiets dergelijke.
"Ja, zeker. Jij verdween ineens", lacht Luca. Ze praten wat met elkaar, wat ik niet echt kan verstaan, en ik kijk een beetje in mijn breezer en neem er af en toe een slok van. Mijn blik valt op de mensen en ik kijk gewoon overal wat rond. Plots voel ik een arm om mijn schouder, waar ik even van schrik. Het is Luca maar, en hij wenkt me mee te komen. Volgens mij heeft hij al weer twee nieuwe biertjes.
"He! Luca!", wordt hij begroet door een aantal jongens die op de banken hangen. Twee van hen ken ik, want die heb ik wel eens op school gezien, maar de andere zijn echt vreemden voor me. Luca begint meteen enthousiast met ze te praten en gaat tussen twee van hen in zitten waar nog plek vrij is. Een aantal van hen zien er al een beetje dronken uit en ik sta er maar een beetje bij.
"Kom, Mel", zegt Luca. Hij pakt m'n hand vast en trekt me op zijn schoot. Ik glimlach even als hij z'n armen om me heen legt en een kus in mijn nek plant. Een van de jongens die net weg gegaan is, komt nu weer terug met een dozijn biertjes. Als dat toch de hele avond nog zo door gaat, he. Dit is nu al Luca's vijfde in ongeveer tien minuten. Ik sla het af, waardoor Luca me verbaasd aan kijkt.
"Hoef je niet?"
"Luca, Luca, Luca. Dames drinken geen bier, die drinken stijlvollere drankjes zoals cocktails", lacht een van zijn vrienden, die ik wel vaag ken.

Na een tijdje begint het me echt te vervelen, en zelfs te irriteren.Luca blijft aan een stuk door drinken, wat ik inmiddels wel al gewend ben van hem, maar hij begint toch wat losse handjes te krijgen.
"Luca!", sis ik waarschuwend. Hij kijkt me grijnzend aan. "Gedraag je", sis ik in zijn oor.
"Sorry, schat", antwoordt hij waarna hij me kust. Snel beëndig ik de kus als ik de alcohol proef.
"Luca!" We kijken beide op, en ik zie iemand staan die ik niet ken.
"Oh, Deamon!", zegt Luca. Hij pakt mij vast, tilt me op zodat hij zelf kan opstaan, en zet me vervolgens weer neer. Ik krijg alleen nog een kus van hem.
"Schat, ik ben even weg", zegt hij. Hij staat op en loopt achter een andere jongen aan. Nu zit ik tussen zijn vrienden, die ik niet ken, en die het zelf heel gezellig hebben omdat ze al te veel op hebben. Ik kijk op waar naar Luca verdwenen is en zie hem in de verte praten. Ik kijk op m'n horloge. Het is al laat, dus moet ik wel weg. ik loop naar Luca toe, maar hij wenkt dat ik even weg moet gaan. Flikker dan ook maar op, Luca. Ik druip af en ga maar naar huis toe.